Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Μπορεί από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας (ESM) να μιλούν για οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας, μπορεί οι εταίροι να επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα έχει βγει επιτυχώς στις αγορές, η πραγματικότητα όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Και δεν μιλούν γι' αυτό μόνο τα εκάστοτε στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται σε μικρές θετικές αποκλίσεις για να μπορεί να μιλά κανείς για ανάπτυξη, παρά η ίδια η κατάσταση των πολιτών, των οποίων τα σπίτια  εκπλειστηριάζονται και οι λογαριασμοί λόγω της γνωστής αδυναμίας παραμένουν απλήρωτοι.

Είναι επιεικώς κωμικό που προσπαθούν καθημερινά να υποστηρίξουν την κυβέρνηση κάποια εγχώρια γραφικά ΜΜΕ, επικαλούμενα ανελλιπώς μεμονωμένες δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων περί ρύθμισης των ελληνικών χρεών, για να προσδώσουν μια άλλη δήθεν εικόνα που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό. Και σε τελική ανάλυση, τι ενδιαφέρει αν η χώρα μας έχει καταγράψει κάποιες σχετικά μικρές βελτιώσεις στα οικονομικά, όταν η πλειοψηφία των πολιτών είναι με άδειες τσέπες;

Υπάρχει, όμως κι άλλο επιχείρημα, αυτό του κρυφού πλουτισμού και του πλήθους δημιουργίας τραπεζικών λογαριασμών στο εξωτερικό που άνοιξαν για να φυγαδευτούν χρήματα. Τι είδους επιχείρημα είναι πάλι και αυτό; Πόσοι επιτέλους, είναι αυτοί που μετέφεραν χρήματα σε ξένους λογαριασμούς; Το επιχείρημα, επίσης, ότι κατά την διάρκεια της κρίσης εξακολουθούν οι Έλληνες να γεμίζουν τα κέντρα μαζικής εστίασης τα Σαββατοκύριακα, έχει να κάνει απλώς με μια  χρόνια κακή συνήθεια του Έλληνα να ξεσπά στο φαγητό, ακόμη και αν έχει κομμένο το τηλέφωνο... Από την άλλη, πόσοι είναι εκείνοι που καταναλώνουν λουκούλλεια γεύματα, αν τους συγκρίνει κανείς με όλους εκείνους που δεν βγαίνουν ούτε μια μέρα της εβδομάδας από το σπίτι τους; 

Δέστε τι γίνεται τις υπόλοιπες ημέρες. Παρατηρήστε πόσοι πελάτες επισκέπτονται τα εμπορικά καταστήματα, τι τζίρους κάνουν οι ίδιοι οι καταστηματάρχες που μιλούν ανελλιπώς για τεράστιες απώλειες. Και αυτή είναι μια κατάσταση που διαρκεί χρόνια και που δεν έχει τελειωμό κατά τα φαινόμενα. Ας μην προσπαθούν λοιπόν, κάποιοι να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, να διαμορφώσουν μια άλλη εικόνα, ισχυριζόμενοι πως η «κυβερνώσα αριστερά» έπραξε στο ακέραιο το καθήκον της.

Αλλά πώς το ξέχασα, ο πρωθυπουργός διακήρυξε πως εφεξής, με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, θα αρχίσουν οι παροχές. Κατ' αρχάς θα πρέπει να μας εξηγήσει για τι παροχές πρόκειται και τι αντίκρισμα θα έχουν μετά τις τεράστιες μειώσεις των τελευταίων επτά χρόνων σε συντάξεις, μισθούς και εισοδήματα, που κατέβασαν σε πολύ χαμηλά ποσοστά τα αποθεματικά των νοικοκυριών αν δεν τα μηδένισαν. Ας μας πουν μια και καλή τι σημαίνει το κάθε μέρισμα και ποιους εξυπηρετεί στην πραγματικότητα. Γιατί πρόκειται για ψίχουλα και για τίποτε άλλο.

Εντωμεταξύ, με τους ρυθμούς που προχωρά η υποτιθέμενη ανάπτυξη, ολόκληρες γενιές θα ζουν στο περιθώριο. Ποιοι και πότε λοιπόν, θα απολαύσουν την περίφημη Ελλάδα της ανάπτυξης και της οικονομικής ευφορίας; Ας βρουν τον τρόπο να πείσουν τους νέους να μην μεταναστεύουν στο εξωτερικό, πείθοντάς τους πως με αμειβόμενη εργασία οκταώρου της τάξης των 300 ευρώ, θα έχουν λαμπρό μέλλον. Ποιο θα είναι αυτό; Θα μπορούν να κάνουν ρυθμίσεις, λέει, στην εφορία, να τους δίδεται η ευκαιρία να διακανονίζουν τα χρέη, να πληρώνουν τα πάντα με δόσεις. Αυτό λέγεται περαιτέρω εκμετάλλευση, αφού το κράτος σε κάθε περίπτωση θα εισπράττει ούτως ή άλλως με τον φόβο της δια της Δαμόκλειας σπάθης επιβαλλόμενης ποινικής δίωξης. Έπειτα -ας μην το ξεχνούν- υπάρχουν και πολλοί άλλοι που δεν μπορούν να κάνουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ρυθμίσεις. Τι θα τους κάνουν, θα τους βάλουν όλους φυλακή;

Η ουσία είναι ότι το κράτος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκει πώς θα εισπράξει φόρους και χρωστούμενα. Με την επιστροφή ελάχιστου ποσού στους πολίτες, θεωρεί ότι έτσι αντισταθμίζει την διαφορά. Όμως, όχι απλά δεν είναι έτσι, αλλά απ' όλη αυτή την διαδικασία δεν αποκαλύπτεται παρά ένα ακόμη δόλιο σχέδιο αφαίμαξης των πολιτών. Το καλύτερο δε που έχουν να περιμένουν αυτοί, είναι να τους παρέχονται διευκολύνσεις και δόσεις από τράπεζες και εφορίες -για κούρεμα του χρέους ούτε λόγος, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις απόλυτης ένδειας. Αλλά ενίοτε, ούτε και σε αυτές. Κατά τα άλλα, το επίσημο ελληνικό κράτος δια των κυβερνήσεών του αποζητά εναγωνίως κούρεμα στο χρέος από τους εταίρους. Οποία κοροϊδία, λέω, συνοδευόμενη κάθε φορά από ανακοινώσεις περί υποτιθέμενης ανάπτυξης. Οποία εξαπάτηση, όταν δεν εφαρμόζεις ως κράτος, αυτά που ζητάς από άλλα.