Το καζάνι της εξουσίας έχει δελεαστικό περιεχόμενο. Όποιος βουτά τα δάχτυλά του, δύσκολα ξεκολλά απ' αυτό. Διό  και βλέπουμε τώρα τους «ανεξάρτητους» ...Ελληναράδες του Καμμένου να κάνουν θεαματικώς την κωλοτούμπα τους και να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν την τροπολογία για την αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης». Και βεβαίως όσων μετά από αυτήν παίρνουν σειρά. Όπως οι ενώσεις «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», «Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης», και όσες θα αξιοποιήσουν το «κεκτημένο».

Η κωλοτούμπα έχει απλή εξήγηση, η οποία, για την περίσταση, περιγράφεται με τουρκικής προελεύσεως λέξη: Αλισβερίσι. Ελληνιστί δοσοληψία. Τσίπρας και Καμμένος έδωσαν και πήραν. Ο Τσίπρας παρέσχε πλήρη πολιτική κάλυψη, ακόμη και στις πιο άθλιες δραστηριότητες του συνεταίρου του. Και ο Καμμένος, ο τάχα ασυμβίβαστος επί εθνικών θεμάτων, ανταποδίδει την υποχρέωση. Όμορφος κόσμος με... «ηθικό πλεονέκτημα». Διότι αμφότεροι δεν θέλουν να χάσουν την κουτάλα της εξουσίας. Αλλά αυτό δεν είναι το πρώτιστο εν προκειμένω. Αλλά τι σημαίνει το έκτρωμα που προωθούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιάνεται από το ότι υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καταδικάζει την Ελλάδα να πληρώσει οκτώ χιλιάδες για δικαστικά έξοδα της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης». Και επειδή δεν τα κατέβαλε απειλείται ακόμη και με έξωση από το «Συμβούλιο της Ευρώπης».  Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα.

1.   Γιατί όταν εκδόθηκε η απόφαση η Ελλάδα δεν προσέφυγε εναντίον της; Το ΕΔΑΔ δεν έχει ...παπικό αλάθητο. Αποδείχθηκε στην περίπτωση της Ιταλίας. Το ίδιο δικαστήριο, την καταδίκασε επειδή στις σχολικές αίθουσες υπάρχει σταυρός. Αλλά προσέφυγε και τελικώς κέρδισε. Εμείς, γιατί όχι;

2.   Γιατί δεν δίνουν αυτά τα οκτώ χιλιάρικα, ώστε να είναι νομότυποι και να μην έχουν τέτοια απειλή; Διότι είναι πάγια πολιτική στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η αποδοχή «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας. Και ας πάει η συνθήκη της Λωζάννης να κουρεύεται. Εμείς στρώνουμε το χαλί στον Ερντογάν που την αμφισβητεί.

3.   Ο λόγος που καταδικάστηκε η Ελλάδα, είναι το επιχείρημα ότι στερεί πολίτες του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι. Δεν υπάρχει αντίκρουση; Θα καταδίκαζε ποτέ το ΕΔΑΔ την Ισπανία που απαγορεύει το δημοψήφισμα των Καταλανών; Τη Γερμανία που έθεσε στο παρελθόν, εκτός νόμου, ναζιστικά μορφώματα; Ή θα υπεραμυνόταν αυτού του δικαιώματος, αν ιδρύονταν στην Ολλανδία ή το Βέλγιο ενώσεις ...υποστηρικτών του «ισλαμικού κράτους»;

Εμείς βαριόμαστε να αντικρούσουμε, ή παραιτούμεθα δολίως, χάριν της κομματικής «γραμμής»;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr