Προσωρινός κατ' οίκον περιορισμός επιβλήθηκε από χθες το απόγευμα σε πρώην πρόεδρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου και γνωστό επιχειρηματία της Λέσβου. Ο περιορισμός κρίθηκε αναγκαίος, μετά τη διαφωνία Ανακριτή και Εισαγγελέα. Ο μεν Εισαγγελέας πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και εγγύηση 80 χιλιάδων ευρώ, ενώ ο Ανακριτής πρότεινε την προσωρινή κράτησή του. Η οριστική απόφαση για την τύχη του πρώην προέδρου αναμένεται να ληφθεί από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, σε μια εβδομάδα περίπου.

Παράλληλα, δύο ακόμη μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και γνωστοί επιχειρηματίες, κατέθεσαν χθες το πρωί. Ο πρώτος, επαγγελματίας στο χώρο του τουρισμού, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και την υποχρέωση καταβολής ως εγγύηση 20 χιλιάδων ευρώ.

Ο δεύτερος, που είχε διατελέσει γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, καταβάλλοντας εγγύηση 50 χιλιάδων ευρώ.

Εντωμεταξύ, με απόφασή του το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, επέβαλε εγγύηση 120 χιλιάδων ευρώ, στον πρώην διευθυντή της Τράπεζας, ο οποίος ήταν σε κατ' οίκον περιορισμό για μία εβδομάδα περίπου.

Ο έγκλειστος στις φυλακές της Χίου, επιχειρηματίας του τουρισμού, θα παραμείνει στο σωφρονιστικό ίδρυμα τουλάχιστον μέχρι το τέλος του χρόνου, αφού απορρίφθηκε το αρχικό του αίτημα για αποφυλάκιση και πληρωμή εγγύησης. Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, θα πρέπει να παρέλθει ορισμένο χρονικό διάστημα έως ότου υποβληθεί νέο αίτημα.

Το θέμα της Συνεταιριστικής Τράπεζας κυριαρχεί  στους επιχειρηματικούς κύκλους του νησιού και όχι μόνο, όπως και το ζήτημα των εγγυήσεων που επιβάλλονται στα εμπλεκόμενα άτομα.

Η ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ»

Από τους κόλπους των 52 ατόμων που απολογούνται αυτές τις ημέρες, συγκροτείται η λεγόμενη ομάδα των αδικημένων, που θεωρούν ότι οι δικαστικές αρχές εξάντλησαν την αυστηρότητά τους σε εκείνους, επιβάλλοντάς τους μεγάλες εγγυήσεις.

Η ομάδα που απαρτίζεται από 10 άτομα περίπου, αναζητά τρόπους αντίδρασης, είτε μέσω ανακοινώσεων, είτε μέσω καταγγελιών, είτε με άλλο τρόπο που θα αποφασιστεί μετά από συνάντηση.

Ένα από τα άτομα της πρωτοβουλίας αυτής, αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι δεν είναι δυνατόν άνθρωποι με ελάχιστη εμπλοκή στα σκάνδαλα, που με τη στάση τους βοήθησαν στην αποκάλυψή τους, να τιμωρούνται στην ουσία με εγγυήσεις πολλών χιλιάδων ευρώ. Προσθέτει δε, ότι «δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, ούτε και είναι δυνατόν άτομα με αποδεδειγμένα μεγάλη εμπλοκή στις υποθέσεις, να πέφτουν στα μαλακά». Επισημαίνει, τέλος, ότι αυτή τη στιγμή, πολλοί, γνωστοί για την τιμιότητά τους στην Μυτιληναϊκή κοινωνία, σχολιάζονται και κακολογούνται, αφού οι περισσότεροι συμπολίτες μας έχουν ως κριτήριο ενοχής το ύψος της εγγύησης που επιβάλλεται στον κάθε εμπλεκόμενο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και ορισμένα στοιχεία που έχουν την δική τους σημασία στο κουβάρι της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου και στους λόγους για τους οποίους μπήκε λουκέτο το Μάρτιο του 2012.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το διάστημα που πραγματοποιήθηκαν τα μεγαλύτερα αδικαιολόγητα ανοίγματα, ήταν το 8μηνο από Απρίλιο έως Δεκέμβριο του 2004. Τους κρίσιμους αυτούς μήνες, πραγματοποιήθηκαν πληρωμές από τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας, επιταγών τρίτων προσώπων, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη κάλυψη. Χρηματοδοτήθηκαν φυσικά και νομικά πρόσωπα κατά παράβαση του καταστατικού, που δεν είχαν έδρα το νομό Λέσβου. Τα δάνεια που δόθηκαν την περίοδο εκείνη, φαίνεται ότι δεν είχαν την παραμικρή κάλυψη.

Το χειρότερο δε, φαίνεται να είναι ότι οι δανειοδοτήσεις υψηλού ρίσκου συνεχίστηκαν και μετά το 2005 και την αποχώρηση του Επιτρόπου της ΤτΕ. Το πρώτο τρίμηνο του 2012, το ποσό των επισφαλών δανείων ξεπερνούσε τα 13,5 εκατομμύρια ευρώ. Η Τράπεζα παρουσίαζε ζημιά 2 εκατομμυρίων ευρώ περίπου και ο Δείκτης Κεφαλαιακής Επάρκειας ήταν κάτω του μηδενός.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κακής διαχείρισης αποτελεί το γεγονός ότι στις 31/12/2007 το 80% των επιχορηγήσεων της Τράπεζας είχε δοθεί στο 20% των ατόμων που είχαν ζητήσει δάνειο. Αντίθετα, το υπόλοιπο 80% των πιστούχων είχαν στα χέρια τους μόλις το 20% των δανείων.

Λίγες μέρες πριν το οριστικό λουκέτο, το πραγματικό ποσό των καταθέσεων δεν ξεπερνούσε τα 4,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ 9 μόνο  καταθέτες της, είχαν καταθέσεις 5,2 εκατομμυρίων ευρώ περίπου. Δηλαδή, αν κάποιοι απ' αυτούς αποφάσιζαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους μέσα σε μία μέρα, τότε η τράπεζα θα κατέρρεε και δεν θα είχε πλέον ρευστότητα.

Η συνολική ζημιά στην περιουσία της Τράπεζας από τους λανθασμένους χειρισμούς των υπευθύνων της περιόδου αυτής, αγγίζει τα 25,6 εκατομμύρια ευρώ. Η ζημιά δε, του Δημοσίου, το οποίο αναγκάστηκε να καταβάλλει το σύνολο των καταθέσεων της Τράπεζας, με δάνειο από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω της Εθνικής Τράπεζας, αγγίζει τα 56,5 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που αναμένεται να μειωθεί κατά 8,3 εκατομμύρια ευρώ, αφού οι μεριδιούχοι της Τράπεζας στο τέλος της εκκαθάρισης θα κληθούν να πληρώσουν τα χρήματα(!!).                                            

Μ. Χατζηγεωργίου