Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιχειρείται εδώ και καιρό ο αποπροσανατολισμός του κόσμου από τα πραγματικά του προβλήματα και η ενασχόλησή του με υποθέσεις και σαπουνόπερες στο όνομα της διασκέδασης της καθημερινότητας «γιατί η ζωή είναι λίγη». Αυτή η ενασχόληση σχετίζεται με την μαζική αποστροφή προς την γνώση και την μόρφωση, από την εκπαίδευση και ενασχόληση με τα κοινά.

Και ενώ στην αρχαία Αθήνα εκπαιδεύονταν αναφορικά με την συμμετοχή στα κοινά, ενώ στις μεσαιωνικές πόλεις οι συνέργειες μεταξύ των παραγωγικών ενώσεων δημιουργούσαν αυτή την χαλαρή αυτοκυβέρνησή τους, σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο ο εφησυχασμός και ο αυτοπεριορισμός με την κακή έννοια, στρώνουν το έδαφος για μια εκτεταμένη επέμβαση της εξουσίας στα ενδιαφέροντα και τις ασχολίες των ανθρώπων.

Μιλάμε για τον σημερινό αποξενωμένο κόσμο, για την αχαλίνωτη αύξηση των παραγωγικών δυνάμεων, την συνεχιζόμενη μείωση του κόστους και τα παραληρήματα που αφορούν την διαφήμιση νέων προϊόντων, που δημιουργούν καινούργιες ανταγωνιστικές αγορές στο όνομα μιας ακαθόριστης και πάνω απ' όλα ασύδοτης ανάπτυξης. Ποιος είναι ο κερδισμένος απ' όλη αυτή την φρενήρη υπερπαραγωγή; Ποιος είναι ο ρυθμιστής της νέας υποαπασχόλησης, που επικαλύπτεται από την υποτιθέμενη καταπολέμηση της ανεργίας, με τις ορδές των εκατομμυρίων κακοπληρωμένων εργαζομένων στην Κίνα και την νοτιοανατολική Ασία να σπεύδουν να δουλεύουν νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί μπροστά στο φάσμα της εξαθλίωσης και της πείνας;

Με σιγουριά όλες αυτές οι εταιρείες που κερδοσκοπούν στο όνομα των νέων θριαμβικών προϊόντων, όλα αυτά τα κονσόρτσιουμ που αποδεκατίζουν τις μάζες με το επιχείρημα πως πρέπει να δημιουργούνται απαραιτήτως νέες αγορές. Και η ανεργία συνεχίζει να  εκτινάσσεται στα ύψη και οι αναζητούντες εργασία γίνονται οι νέοι έποικοι κατεστραμμένων κρατών, εκεί όπου νέες επενδύσεις φιλοδοξούν να τις ανορθώσουν οικονομικά στο όνομα και πάλι του κέρδους, καθώς αυτές οι χώρες, που σπαράσσονται συνήθως από εμφυλίους πολέμους, χρησιμοποιούνται και ως πεδία δοκιμών για τις νέες οικονομικές δοσοληψίες, που αργότερα θα εφαρμοστούν μαζικά στην κατά τα άλλα «πολιτισμένη Δύση». 

Για όσους δεν γνωρίζουν, η πληροφορία, για παράδειγμα, ότι σε χώρες της Νοτίου Αφρικής χρησιμοποιείται πιλοτικά πρόγραμμα πληρωμών αποκλειστικά μέσω πιστωτικών κρατών, μπορεί να είναι χρήσιμη. Ή το ότι τα μετρητά τείνουν να εκλείψουν εκεί λόγω αυτής ακριβώς της μελλοντικής πολιτικής κατάργησής τους σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί και να φουντώσει το ενδιαφέρον. Ας είναι, όμως.

Ολοένα και πιο συχνά τα κράτη εφευρίσκουν νέους τρόπους απόσπασης του ενδιαφέροντος των πολιτών από τα κοινά, βαφτίζοντας τον φασισμό - Δημοκρατία και το αντίθετο. Βέβαια, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να δεχθούμε a priori ότι εδώ δεν μιλάμε για καμιά κατ' ουσίαν Δημοκρατία, παρά για μια λέξη καινή περιεχομένου, που προφέρεται απλά για να δικαιολογούνται οι ολιγαρχίες. Για να επιστρέψω, όμως, στις προηγούμενες σκέψεις: Υπάρχει λόγος για την διατήρηση δεσποτικών καθεστώτων, υπάρχει ανάγκη για την επιβολή τεχνητών κρίσεων, προκειμένου να γίνεται παιχνίδι στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Το απέραντο εργοτάξιο της αχανούς Ασίας, οι τρόπον τινά τραγικές συνθήκες διαβίωσης σε χώρες που έχουν από καιρό καταργήσει την όποια λεκτική αντιπαράθεση με το καθεστώς, όλα αυτά βολεύουν την ανακύκλωση ενός κερδοσκοπικού συστήματος όπως είναι ο καπιταλισμός, που οργανώνει την παραγωγή με βάση την φαντασιακή ζήτηση των καταναλωτών, που τους έχει βέβαια εκ των προτέρων εθίσει  στην λογική του «ό,τι καινούργιο ίσον καλό».  

Και για να επανέλθω, κλείνοντας, στην αρχή του σημερινού άρθρου: εδώ επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η ρήση περί του «ελάχιστου της ζωής», ότι τάχα δεν πρέπει να φέρνουμε και πολλές αντιρρήσεις και πως ό,τι μας σερβίρουν πρέπει να το αποδεχόμαστε με χαμόγελο. Εν ολίγοις, πάψτε να ενδιαφέρεστε για τα κοινά, περιορίστε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σας, σταματήσετε να ονειρεύεστε. Όλα αυτά σε έναν κόσμο αποκλεισμένο από όλες τις πλευρές, σε ένα απόλυτα αλλοτριωμένο σύμπαν, που συνωμοτεί σε βάρος της κάθε λογής ιδιαιτερότητας, φυλακίζοντας τις πτυχές του χαρακτήρα με έναν και μόνο σκοπό, να καταναλώνεις χωρίς να σκέφτεσαι το αύριο ή να ασπάζεσαι ρητά το πόσο όμορφος είναι ο σημερινός κόσμος μέσα στην ευκολία του. Καθαρά και ξάστερα.