Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Διερωτόμαστε πολλές φορές, ποιοι αποφασίζουν για την τύχη μας την επόμενη μέρα, ποιοι σχεδιάζουν από κοινού το πεπρωμένο των χωρών που βυθίστηκαν στην κρίση και δεν μπορούν να βγουν. Ποιοι διατηρούν τα αυταρχικά καθεστώτα, ποιοι αποφασίζουν και πότε να επενδύσουν σε παρθένες ή εξουθενωμένες αγορές με φτηνό εργατικό δυναμικό.

Η απάντηση δεν αργεί να έρθει: αυτοί που έχουν συμφέρον από την οικονομική κρίση, αυτοί που κερδοσκοπούν από την φτώχεια και την ανεργία, εκείνοι που κάνουν τα πάντα για να μην υπάρχει ευημερία, γιατί ακριβώς αυτή η αναταραχή είναι που γεμίζει τις τσέπες τους. Δεν πρέπει να διερωτόμαστε λοιπόν, για όλους αυτούς, ούτε να μας προκαλεί αίσθηση το κάθε τι. Είναι επόμενο στην σημερινή ζωή, να πλουτίζει κανείς από την πτώση του οικονομικού επιπέδου, να επωφελούνται κάποιοι από επανειλημμένες πτωχεύσεις, αφού έτσι εξουδετερώνονται οι αντιστάσεις και ελέγχεται η συμπεριφορά λόγω της μεγάλης ανάγκης.

Κάποτε όμως, τα σχέδια δεν πάνε όπως τα θέλουν και η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο. Θα μου πείτε, συνηθισμένοι είναι πάλι, με γνώριμα σκηνικά έρχονται αντιμέτωποι. Όχι πάντα. Κάποιες φορές όλα αυτά γυρνούν μπούμερανγκ και τα αποτελέσματα είναι αντίστροφα. Έχουν, όμως, λάβει τα μέτρα τους απέναντι σε απρόβλεπτες καταστάσεις, έχουν μεριμνήσει για το αύριο, όταν οι μάζες εξεγείρονται  κατά πάντων, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον;

Και αν το έχουν ήδη κάνει, είναι γιατί τότε πανικοβάλλονται, όταν βλέπουν τον κόσμο να συγκεντρώνεται σε πλατείες και δρόμους; Τι έχουν να φοβηθούν, αφού είναι παντοδύναμοι; Κι όμως, συχνά τα γεγονότα είναι απρόβλεπτα. Αρκετές φορές δεν μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση. Τι τους μένει τότε; Μα περισσότερος αυταρχισμός και συγκέντρωση εξουσιών. Η ολοένα και πιο κλειστή κοινωνία, οι ολοένα και περισσότεροι απαγορευτικοί νόμοι στοχεύουν στην τιθάσευση της μάζας, στην απόλυτη υποταγή. Το σκέπτεται ο άλλος να διαμαρτυρηθεί, όταν ανά πάσα στιγμή μπορούν να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, χωρίς να το καταλάβει. Η εξουσία του φόβου είναι μεγάλη και αποτελεσματική. Ένας διαρκής βούρδουλας μπορεί να αποκλείσει τον καθένα σε κατ' οίκον περιορισμό. Πάντα έτσι γίνεται, όμως; Δεν νομίζω.

Η ιστορία έχει αποδείξει πως οι λαοί δεν κάθονται ποτέ με σταυρωμένα τα χέρια. Αν και δεν μπορεί να μαντέψει κανείς το πότε, εντούτοις κάποια στιγμή η αρχή γίνεται και η κατάσταση δεν μπορεί να ελεγχθεί από το επίσημο κράτος, που συνήθως καταφεύγει στην βία για να επιβιώσει. Τότε ακριβώς είναι η στιγμή που ο φόβος εξαφανίζεται ως δια μαγείας και η επιμονή των πολιτών γίνεται σημαία. Βία από το κράτος σημαίνει απομυθοποίηση των θεσμών, που θέλουν πάλι εκεχειρία για να γίνουν αποδεκτοί. Κανείς, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει αυτό. Δέστε τι γίνεται στην Βενεζουέλα, όπου για καιρό ο κόσμος είναι στο δρόμο. Προσέξτε ποια θα είναι η τύχη του Ντόναλντ Τραμπ, αν συνεχίσει την πολιτική των διακρίσεων και των ανόητων υπόλοιπων θέσεων. Λίγο έως πολύ, η θητεία του θα είναι γεμάτη από αμφισβήτηση, μηδέ εξαιρουμένης μιας πιθανής ανατροπής του, όσο κι αν φαίνεται απίθανο σενάριο. Κι αυτό, γιατί έχουν όλοι συνηθίσει να μιλούν για την ατρόμητη εξουσία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία βρίθει από συγκρούσεις και αμφισβήτηση. Αυτό και μόνο, θα έπρεπε να προκαλεί πανικό στα κράτη. Όμως, ο κανόνας για κάποιους είναι το προσωπικό βόλεμα και η ατομική ικανοποίηση. Η επιβίωση, όμως, κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες, αφορά τους πάντες. Εν ολίγοις, είναι πολύ δύσκολο να μείνουν κάποιοι ανέγγιχτοι σε χώρες υπό οικονομική κρίση.

Αναρωτιέται λοιπόν, κανείς, ποιοι συντηρούν αυτή την κατάσταση και αν στο τέλος τους αποβεί μπούμερανγκ. Είναι απλό: εκείνοι που δημιουργούν τις κρίσεις για να πλουτίσουν. Ξεχνούν, όμως, μέσα στην τυφλότητά τους, ότι η κάθε μέρα είναι διαφορετική, λησμονούν από τα πολλά κέρδη, πως ο κόσμος κάποτε εξεγείρεται. Κι αυτό συμβαίνει νομοτελειακά, η ιστορία το διδάσκει. Γι' αυτό σας λέω, μην βλέπετε τα γεγονότα τα ίδια, αλλά την πίσω πλευρά τους. Εκεί γίνονται οι κατάλληλες προετοιμασίες, για να αποφευχθεί ο ξεσηκωμός. Με πολλούς τρόπους και μέσα. Ακόμη και με την εμπλοκή των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Δέστε τα γεγονότα απ΄ όλες τις πλευρές.