Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Συνεχίζουν ατάραχοι το έργο τους στην κυβέρνηση, σκορπώντας ελπίδες από την μια μέρα στην άλλη, σε πολίτες που έχουν αποκάμει από τις περικοπές και την λιτότητα. Θεωρώντας πως θα ολοκληρώσουν το έργο τους με το πέρας της τετραετίας, δεν πτοούνται ούτε από τις λιγοστές απεργιακές κινητοποιήσεις, ούτε από την κρίση που έχει πλήξει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Και δεν πτοούνται γιατί πολύ απλά ξέρουν πως έχουν περιορισμένο χρόνο παραμονής στην εξουσία, αλλά και μικρές σχετικά αντιδράσεις.

Για τους πολίτες, όμως, το τραγικό γεγονός είναι ότι θα ακολουθήσει στην άσκηση της εξουσίας δεξιά κυβέρνηση, που όπως αναμένεται θα επιβάλλει νέους φόρους, επειδή η τωρινή κυβέρνηση άνοιξε ήδη τον ασκό του Αιόλου. Αυτό θα πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν αναλάβει την εξουσία, θυμηθείτε το.

Με λίγα λόγια: εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κοινωνικές πολιτικές, αλλά με εξουθενωτικά μέτρα στην προσπάθειά τους να δείξουν ποιος είναι ο πιο επιεικής. Για ποια επιείκεια, όμως, μιλούν και αναφέρονται, όταν τα μέτρα δεν παύουν και οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται; Για ποια ασπίδα προστασίας των πολιτών, όταν η ανεργία παραμένει στάσιμη και οι συνταξιούχοι με τις πενιχρές απολαβές συντηρούν τις οικογένειες των παιδιών τους; Μιλάμε για ακατονόμαστους και απαράδεκτους ισχυρισμούς των εκάστοτε κυβερνώντων, για επιχειρήματα και λόγια της συμφοράς.

Βύθισαν τους πολίτες στην απραξία αυτά τα επιχειρήματα και σιωπηλά τους οδήγησαν στην υποταγή, επειδή από την μια θέλουν να παραμείνουν στην ευρωζώνη και από την άλλη να καρπωθούν τα προτερήματα του να θεωρείται κανείς ευρωπαίος. Οι τίτλοι, όμως, μπροστά στην φτώχεια δεν σημαίνουν τίποτε. Δεν μπορεί να θεωρείται κανείς προνομιούχος, όταν δεν μπορεί να καταναλώσει τα στοιχειώδη. Και στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει, οι περισσότεροι αδυνατούν να καταναλώσουν τα στοιχειώδη. Μόνο οι κυβερνήσεις δεν το δέχονται αυτό και το μόνο που κάνουν είναι να λυπούνται στις πιο κρίσιμες στιγμές. Λέγοντας βέβαια, πάντα πως «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς», μην το ξεχνάμε.

Ατάραχοι μετά την αποζητούμενη συγχώρεση, προχωρούν ακάθεκτοι οι τωρινοί κυβερνώντες, σκάβοντας τον λάκκο στους πολίτες. Για το δε μέλλον, ενώ κάτι καλό έχουν ενίοτε να πουν, εντούτοις δεν υπόσχονται πως ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Μιλάμε για μια σκέτη αντίφαση, για αρρωστημένες πρακτικές που θα σβηστούν με το πέρας του χρόνου, πρακτικές, όμως, που θα αφήσουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στα νοικοκυριά.

Οι κυβερνώντες του σήμερα φλερτάρουν συνεχώς με την ολοκληρωτική καταστροφή, με την καμένη γη που θα παραδώσουν στην δεξιά, που από την μεριά της είναι μαθημένη να επιβάλλει νέες στερήσεις στο όνομά της. Τι θα γίνει μετά από λίγο καιρό όταν αυτή ανέλθει στην εξουσία; Μήπως και πάλι θα αρχίσουν οι μαζικές διαμαρτυρίες και οι κοινωνικές συγκρούσεις; Και αυτές θα τις εκφράζουν ποιοι, αυτοί που σήμερα έχουν κάνει τα συνδικάτα να σιωπούν; Ερωτήματα που θέλουν απάντηση αν επιθυμούμε να γνωρίζουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε κάθε φορά. Γιατί εδώ η κοροϊδία παραέχει ξεπεράσει τα εσκαμμένα.

Αύριο θα σας πουν πως φταίει η τωρινή κυβέρνηση για τα νέα μνημόνια, πως όλα οφείλονται στην «κάλπικη αριστερά». Εκτός, λέω, εκτός αν έχουν προσυμφωνήσει να υποστεί η χώρα επί ΣΥΡΙΖΑ τις μεγαλύτερες στερήσεις και να υπάρχει σιωπή λόγω του ελέγχου των συνδικάτων, για να έρθει μετά η ΝΔ να κυβερνήσει με ασφάλεια. Γιατί με ΝΔ στην κυβέρνηση από το 2015 μέχρι σήμερα, αμφιβάλλω αν υπήρχε έστω και κάποια στιγμή νηνεμίας. Λέτε λοιπόν, να τα έχουν κανονίσει, έτσι ώστε να μοιραστεί καταλλήλως το διάστημα της λιτότητας και των μνημονίων; Μπορεί. Το έξυπνο πουλί όμως, από την μύτη πιάνεται.

Δεν είναι και τόσο χαζός ο ελληνικός λαός ούτε έχει αμνησία. Κάποια στιγμή, η απάντηση θα δοθεί και το μήνυμα θα είναι ηχηρό. Οι πολίτες δεν τρώνε κουτόχορτο ούτε έχουν πάψει να γνωρίζουν ιστορικά το ρόλο των καθοδηγούμενων συνδικάτων. Κάποτε θα πάψουν, λέω, οι κυβερνήσεις να προχωρούν ακάθεκτες, κάποτε η οργή θα κατακλύσει τα πάντα. Και τότε να δω ποια τρύπα θα βρουν να κρυφτούν όλοι τους, από πολιτικούς και συνδικαλιστές, μέχρι κομματικούς και μπιζναδόρους κάθε λογής.