-Δεν είχε πού αλλού να ξεθυμάνει και όλη του την οργή ο Μεγαλοδύναμος την έβγαλε στη Λέσβο.  Δεν εξηγείται διαφορετικά τούτη η κατάρα.

Επί μια ολόκληρη διετία το ακριτικό τούτο νησί καταταλαιπωρείται και δοκιμάζεται ασταμάτητα, χωρίς ουδείς να βάζει ένα πετραδάκι δημιουργικότητας και ουσιαστικού, χειροπιαστού και αληθινού ενδιαφέροντος.

Ξεκινώντας από το «τσουνάμι» των λαθρομεταναστών που έπνιξαν και τυράννησαν το νησί και τους κατοίκους του και απ' ό,τι φαίνεται τούτο το ανάθεμα θα παραμείνει και θα καταδυναστεύει το νησί για χρόνια, συνεχίζουμε με τις θεομηνίες και τις καταστροφές, και ακολουθούμε το πεπρωμένο μας, υπομένοντας σπαρακτικά το θανατικό νέων ανθρώπων, που φεύγουν απρόσμενα και ασταμάτητα από κοντά μας, φανερώνοντας την αδιακρισία του χάρου να κόβει το νήμα της ζωής , αφήνοντας τα σημάδια του βαθιά, σκορπίζοντας πόνο αβάστακτο.

Και όλα αυτά, για να φτάσουμε στο σήμερα. Σοκ και δέος μπροστά στην δύναμη της φύσης που μπορεί να κόψει την ανάσα, όπως και το νήμα της ζωής. Ανά πάσα στιγμή να την αλλάξει ριζικά. Ακόμα και οι εικόνες να αποδεικνύονται αδύναμες ν' αποτυπώσουν το μέγεθος της καταστροφής, του πόνου και των απωλειών που αφήνει πίσω της.

Πόσο ακόμα μπορεί να υπομείνει τούτος ο τόπος; Πόσα ακόμα να αντέξει; Τι άλλο του επιφυλάσσει το μέλλον; Πόσο να δοκιμαστεί.

Λένε ότι ο Θεός δίνει στους δυνατούς τον Σταυρό, γιατί αυτοί μπορούν να τον σηκώσουν. Αυτοί μπορούν ν' αντέξουν το βάρος του και να φτάσουν στην λύτρωση.

Μήπως όμως φτάνει; Μήπως ήρθε ο καιρός κάποιος να μας βοηθήσει σε τούτο το Γολγοθά; Ο Μεγαλοδύναμος να δείξει ευσπλαχνία και κατανόηση; Δεν αντέχουμε άλλο να παλεύουμε για να αποδείξουμε πόσο δυνατοί είμαστε. Τα πόδια λυγίζουν, αν και η καρδιά ακόμα κρατά γερά. Και η πίστη παραμένει η μόνη συμπαραστάτης. Ας ελπίσουμε ότι θα εξακολουθεί να καίει στις καρδιές μας, γιατί μόνο έτσι θα υπάρχουμε.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»