Η ζωή μας είναι γεμάτη αυταπάτες. Και δεν είναι μόνον οι αυταπάτες του Τσίπρα και των συντρόφων του, που θεωρούσαν ότι μπορούν να «διώξουν την τρόικα». Ότι θα «σκίσουν τα μνημόνια». Ότι θα κάνουν τη Μέρκελ και τις «αγορές» να «χορεύουν», σε ρυθμό που θα επέβαλαν εκείνοι βαρώντας νταούλια και ζουρνάδες. Ότι θα μας χάριζαν τον ΕΝΦΙΑ, που μας καλούσαν, προκαταβολικώς να παύσουμε να τον πληρώνουμε. Και όλα τα ηχηρά παρόμοια που εκστόμιζαν από πλατείες και εξώστες, καθώς πορεύονταν προς την εξουσία.

Με αυταπάτες πορεύονταν και οι άλλοι. Πολιτικοί και δημοσιογραφούντες της αντίπερα όχθης. Πρωτίστως με την αυταπάτη ότι η «για πρώτη φορά Αριστερά», δεν θα είναι τίποτε άλλο από  μια «παρένθεση». Ένα βραχύβιο, λιγωμένο πείραμα που θα κατέρρεε υπό το βάρος των προβλημάτων που είχε να διαχειριστεί. Υπό τον ορυμαγδό της κατάρρευσης των «οραμάτων» και των «ελπίδων», που επρόκειτο να αποδειχθούν όνειρα θερινής νυκτός.

Και ναι μεν κατέρρευσαν πράγματι όλα αυτά. Αποδείχθηκαν και ομολογήθηκαν, κατά τον πλέον επίσημο τρόπο, ως «αυταπάτες». Αλλά η κυβερνητική πλειοψηφία δεν κατέρρευσε. Ούτε βεβαίως ανετράπη εκ των έσω, όπως άλλοι προσδοκούσαν, επειδή οι βουλευτές, τάχατις, κάποια στιγμή θα ξεσηκώνονταν, θα έλεγαν το «μεγάλο ΟΧΙ», το «ως εδώ και μη παρέκει» και θα έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής στα πεζοδρόμια και τις πολιτείες, σαν εκείνους του Ρινάλντι, του Λαφαζάνη και της Ζωής.

Το χειρότερο: Κάποιοι ζουν ακόμη με τέτοιες αυταπάτες. Επειδή προφανώς δεν τους δίδαξε ούτε η μελέτη της παγκόσμιας ιστορίας, ούτε κάποια οξυδερκής παρατήρηση του δημοσίου, αλλά και ιδιωτικού βίου στον τόπο μας. Δεν έχουν δηλαδή καταλάβει μια απλή αλήθεια: Οι πρώην κομμουνιστές, γίνονται οι αποτελεσματικότεροι επιστάτες στην υπηρεσία των χθεσινών ταξικών τους εχθρών. Οι καλύτεροι διεκπεραιωτές εντολών. Άνωθεν και έξωθεν.

Ποιος λοιπόν θα τους ανατρέψει; Τα «ξένα αφεντικά» μιας «εξαρτημένης» χώρας; Ξέρετε εσείς κανένα αφεντικό που να απολύει τους επιστάτες του, όταν αυτοί πετυχαίνουν να επιβάλλουν πράγματα που άλλοτε δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα επιβάλλει; Ή μήπως οι βουλευτές, που θα ...υψώσουν το ανάστημά τους,  αποφασίζοντας να χάσουν μια μη ευκαταφρόνητη αποζημίωση για άλλα δυόμιση χρόνια; Ε, Μιχελογιαννάκηδες μπορεί να είναι, κορόιδα δεν είναι... Σιγά να μη ζηλέψουνε την τύχη του Στρατούλη.

                                                    Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                                www.massavetas.gr