Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αυτό το ατέλειωτο αλισβερίσι του τύπου «σβήστε μου το χρέος αλλιώς δεν εφαρμόζω τα μέτρα», αυτή η συνεχής παράταση της αγωνίας του κόσμου αναφορικά με την εφαρμογή ή μη νέων μέτρων λιτότητας, το μόνο που κάνει είναι να βυθίζει τον καθένα στην απελπισία για λόγους καθαρά επιβίωσης σε ένα σκοτεινό οικονομικό τοπίο. Πάνε πάνω από επτά χρόνια από τότε που παρουσιάστηκαν στην οικονομία τα πρώτα αρνητικά σημάδια συσσώρευσης χρέους και κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει κανέναν για το πότε και πώς θα βγει η χώρα από την κρίση.

Στο μεταξύ, τα χρέη των πολιτών αυξάνουν αλματωδώς και  συσσωρεύονται, την ίδια στιγμή που οι εταίροι σκληραίνουν -αναλόγως της ασκούμενης εθνικής πολιτικής- την στάση τους απέναντι στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Εν προκειμένω, με την τωρινή κυβέρνηση τίποτε δεν είναι σίγουρο, αφού οι πολιτικές αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη και το μόνο σταθερό είναι η συνεχής φορολόγηση των πολιτών. Μόλις μάλιστα, ψηφίστηκε πριν από λίγες ημέρες και νέο πακέτο μέτρων και όλοι πλέον θα δουν από το καλοκαίρι και μετά, τα εισοδήματά τους να μειώνονται ακόμη περισσότερο.

Από ποια ελπίδα λοιπόν, να κρατηθεί ο πολίτης; Πού να ποντάρει και πόσο να αντέξει μετά το νέο πακέτο μέτρων; Από την κυβέρνηση, όμως, δεν παύουν να μιλούν για επιστροφή στην ανάπτυξη, δεν σταματούν να διακηρύττουν πως εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή. Το πολύ πολύ να υπάρχει ταυτόχρονα και μια ομολογία κατανόησης των προβλημάτων και αυτό είναι όλο. Με τις ομολογίες, όμως, κερδίζονται οι μάχες; Και τελικά ποια ήταν η σωτήρια κίνηση που έκανε η κυβέρνηση και έσωσε την χώρα από τον κατήφορο; Κανείς όσο και αν ψάξει δεν μπορεί να βρει σωσίβια, δεν δύναται να ανακαλύψει τους λόγους αισιοδοξίας για το μέλλον. Και τελικά, αν υπάρχει κάπου αυτή η αισιοδοξία, πού εδράζεται; Πόσο και τι ρόλο παίζουν οι νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, που έρχονται μετά από λίγο καιρό;

Ήδη στον διεθνή τύπο και δη τον γερμανικό η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία εξακολουθούν να είναι οι χώρες παρίες της ευρωζώνης, την ίδια στιγμή που Ισπανία και Πορτογαλία εκθειάζονται για τον τρόπο που επέστρεψαν στις αγορές μετά την οικονομική κρίση που αντιμετώπισαν. Πρόκειται για διθυραμβικά δημοσιεύματα, για επαίνους και πολλά συγχαρητήρια στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών. Όμως, για εμάς, τα αρνητικά σχόλια εξακολουθούν να είναι πολλά. Καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια, να νοικοκυρέψει την ελληνική κοινωνία, αναφέρουν τα δημοσιεύματα. Και το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο σκοτεινό, αφού μας κατηγορούν ότι όλο ζητάμε, χωρίς να δίνουμε τίποτα. Άθλιο επιχείρημα ομολογουμένως.

Ο ελληνικός λαός έχει μαρτυρήσει την τελευταία επταετία, όχι μόνο από τα μέτρα λιτότητας, αλλά από την φτώχεια και την ανεργία. Το ότι η Ισπανία κατάφερε να «αρπάξει» τουρισμό και να μειώσει τα ποσοστά ανεργίας μέσα σε τρία μόλις χρόνια δεν λέει κάτι, διότι αφενός η Ελλάδα ήταν πάντα το πειραματόζωο της ευρωζώνης και αφετέρου οι εθνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε προς την πλευρά της αναπτυξιακής διαδικασίας. Οι ευθύνες λοιπόν, υπάρχουν και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στους εταίρους, που επί τόσα χρόνια κερδοσκοπούν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι τα ίδια δεδομένα, οι ίδιες συνθήκες. Το ελληνικό πεδίο πειραματισμών της ευρωζώνης διευκολύνεται και από την νοοτροπία του κόσμου τα περασμένα έτη, από το γεγονός ότι ο εύκολος πλουτισμός ήταν πάντα το δέλεαρ για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της χώρας.

Φθάσαμε λοιπόν, μ' αυτά και μ' αυτά, στο σημείο να ζητάμε συνεχώς δανεικά και να παρακαλάμε για μείωση του χρέους, την ίδια στιγμή που ζητάμε ακόμη περισσότερα χρήματα. Οξύμωρο και δη ακατανόητο ρητορικό σχήμα. Ποια κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε πραγματικά για την αξιοποίηση των ίδιων πόρων; Ποιο κόμμα πέρα από τους εθνοβλαβείς και τους πατριδολάτρες που είναι πάντα εκτός θέματος επένδυσε λεκτικά στα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες; Κανένα. Τουναντίον, βλέπει κανείς ολοένα και συχνότερα τους επίδοξους επενδυτές να ποντάρουν στην φτηνή ελληνική αγορά, Κινέζους, Γερμανούς, Ρώσους και λοιπούς. Μ' αυτό δεν γίνεται, όμως, ανάπτυξη παρά υποδούλωση. Κι ας κόπτεται η ελληνική κυβέρνηση πως η σελίδα γύρισε, ψευτοεκβιάζοντας τους εταίρους, για την μη εφαρμογή των μέτρων, που κατά τα άλλα ψηφίζει με ευκολία. Ψευτοδιλήμματα και αερολογίες είναι όλα τούτα.