Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Έσωσαν την Ελλάδα, λένε στην κυβέρνηση κι εμείς αναρωτιόμαστε ακόμη με πόση ευκολία εκστομίζουν παρόμοιες εκφράσεις. Υποστηρίζουν πως στο πάρα πέντε πέτυχαν το αδύνατο, πως λίγο πριν τον γκρεμό συγκράτησαν την χώρα στην ευρωζώνη, αυτό ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη. Δείτε για παράδειγμα, τι αποφαίνεται ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς: «Η κυβέρνηση είναι υπερήφανη γιατί κατάφερε να σταματήσει την πορεία καταστροφής για τη χώρα. Αυτοί που πόνταραν στο σενάριο της εκτροπής, το μόνο που τους μένει αυτή τη στιγμή είναι να αλλάξουν πλευρό και να κοιμηθούν από το άλλο, διότι και η συμφωνία έκλεισε και στο χρέος θα υπάρξει μία ρύθμιση, η οποία θα βγάζει την ελληνική οικονομία από το φάσμα των ερωτηματικών για τη βιωσιμότητά του».

Μήπως καταλάβατε κάτι; Από πού και ως πού σώθηκε η χώρα, την στιγμή που το φάσμα της νέας λιτότητας είναι προ των πυλών; Πώς θεωρούν ότι με τις συμφωνίες για το χρέος στο eurogroup η χώρα έχει κάνει ένα ακόμη βήμα προς την διάσωσή της; Και για να το θέσουμε διαφορετικά: με ποιο σκεπτικό μιλούν για διάσωση τα κυβερνητικά στελέχη, όταν το ένα τρίτο τουλάχιστον των Ελλήνων ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, όταν οι μισθοί έχουν αγγίξει μειώσεις ρεκόρ και η ανεργία σαρώνει τους νέους; Ή μήπως ανάπτυξη έρχεται με τις μειοψηφικές απολαβές κάποιων στελεχών πολυεθνικών, που συνεχίζουν να ζουν πλουσιοπάροχα σα να μην συμβαίνει τίποτε; Εκτός, τέλος, αν θεωρούν ως ανάπτυξη, τις ουρές στα συσσίτια και την προσφορά στέγης...

Αγαπητοί αναγνώστες, δεν γνωρίζω πού εδράζεται η αισιοδοξία των κυβερνητικών στελεχών, από πού αντλείται η μοδάτη «θετική αύρα» στις συναντήσεις των πολιτών, όταν κάποιοι αρνούνται να μιλούν για την οικονομική κατάσταση της χώρας και στρουθοκαμηλίζουν επειδή έτυχε να μην χάσουν την δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο αντίποδας είναι στην κυριολεξία τραγικός: Όχι μόνο οφειλέτες που σπεύδουν για διακανονισμούς, όχι μόνο μακροχρόνια άνεργοι, αλλά στρατιές αστέγων και φτωχών νοικοκυριών αδυνατούν να ανταπεξέλθουν ακόμη και στην εύρεση καθημερινής τροφής.

Τα στοιχεία αυτά δεν είναι άραγε, αληθινά; Ή μήπως πιστεύουν στην κυβέρνηση πως επιλύοντας την υπόθεση του χρέους, θα ανακάμψει η ελληνική οικονομία; Τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν απάντηση - δεν μπορούν να απαντηθούν. Ο λόγος είναι απλός: η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ από τις θεωρίες στα eurogroup, εκεί όπου οι συζητήσεις για το χρέος πότε δυσκολεύουν και πότε απλουστεύονται. Η πραγματικότητα είναι λοιπόν, άλλη. Και δεν αρκεί ούτε η μυθευματική ρήση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι οι Έλληνες πρέπει να αναμένουν από την μελλοντική κυβέρνηση της ΝΔ αδιαλείπτως δημιουργία θέσεων εργασίας. Αυτά έλεγαν και πολλοί άλλοι από την αρχή της κρίσης και δεν τα τήρησαν ποτέ. Αφήστε που πλέον ο λαός τους έχει καταλάβει.

Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από μια ακόμη παρατεταμένη κρίση, με προκλητικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Αν είναι αλλιώς, ας βγουν να πουν πως τα επόμενα χρόνια δεν θα υπάρξει μείωση ούτε ένα ευρώ! Δεν θα το πουν, όμως, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως και μειώσεις θα γίνουν και περικοπές στο όνομα και πάλι του «εθνικού συμφέροντος». Ή το πολύ πολύ θα πουν και πάλι πως άλλοι φταίνε για τα χρέη και όχι η τότε κυβέρνηση, κατ' επέκταση να' σου και πάλι  η δικαιολογία για τις νέες περικοπές!

Ανακυκλώνεται η φτώχεια, με λίγα λόγια αγαπητοί αναγνώστες και οι κομματικές υποσχέσεις, για μια ακόμη φορά πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. Απομένει να κάνουν πράξη οι πολίτες τις σκέψεις τους, πως πρέπει να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις. Πράξεις αλληλεγγύης μπορούν να υπάρξουν, το ίδιο όπως και συλλογικότητες. Ας μην αφήσουν λοιπόν, για μια ακόμη φορά τις τύχες τους στα χέρια των κομματαρχών, που ακολουθούν πιστά τις παλιές ταινίες με όλους αυτούς που τάζουν και ποτέ δεν υλοποιούν. Γιατί το κακό που προκαλείται είναι τεράστιο, η δε ζημιά ανεπανόρθωτη, όταν ενώ η εξουσία έχει δώσει αφορμές για απομυθοποίησή της, οι πολίτες προτιμούν να κλειστούν στα σπίτια τους, αδιαφορώντας για το ποιοι διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους.