Όσοι αγάπησαν τις ιταλικές κωμωδίες, όπως εκείνες με τον Φράνκο Φράνκι και τον Τσίτσο Ινγκρασία, θα θυμούνται την περίφημη σκηνή, που όταν οι δυο κωμικοί είχαν κρυφτεί σε κάποιο πλοίο, βλέποντας ο Φράνκο, το πλοίο να σαλπάρει, είπε την γνωστή φράση: «Τσίτσο το λιμάνι φεύγει».

Τώρα ζούμε την δική μας άκρως ρεαλιστική κωμωδία. Με διάφορους «συντρόφους», που είχαν πιστέψει τις ...ισχυρές δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι τα λιμάνια δεν θα πουληθούν, να βρίσκονται στην αμήχανη θέση, μετά την πώληση των λιμανιών, Πειραιώς και  Θεσσαλονίκης, να ψελλίζουν και αυτοί: «Τσίπρα, το λιμάνι φεύγει».

Προσωπικώς ουδόλως μελαγχολώ που «χάσαμε» τα λιμάνια. Διότι, ως Πειραιώτης, γνώριζα πολύ καλά πόσο ακριβά πληρώναμε τις στρατιές από μονιμοποιήσεις, ιδίως ψηφοφόρων λακωνικής καταγωγής, στο λιμάνι του Πειραιώς. Και όχι μόνο. Μια πραγματικότητα που περιέγραφα στο βιβλίο μου «Έγκλημα στα Μανιάτικα»:

Από τότε που διορίσθηκε στον ΟΛΠ η Αθανασία, «να έχει ο θεός καλά τον Βασιλιά και τον Δαβάκη», όπως έλεγε ο πατέρας της, μόλις πρωτοετής φοιτήτρια της «Παντείου Σχολής Πολιτικών Επιστημών», έμενε στο ισόγειο διαμερισματάκι της διπλοκατοικίας... στα Μανιάτικα. Η επιλογή της περιοχής ήταν, φυσικά, απόφαση του πατέρα της.
Για όλα είχε σχέδια, αλλά και κατάλληλες γνωριμίες ο κύριος Μιχάλης Δρακουλάκος. Και όλα του «πήγαιναν ρολόι» όπως έλεγε, εκτός από ένα. Το να «μπει στον κόσμο» η μονάκριβη θυγατέρα του.

 Όχι πως δεν υπήρχαν ευκαιρίες. Τα προξενιά έδιναν και έπαιρναν. Και στο χωριό και στα Μανιάτικα. Και πεντακόσιες χρυσές λίρες υπήρχαν, και αρκετές ρίζες ελιές και ένα κτήμα με πορτοκαλιές, και επιπλέον ο σίγουρος μισθός του ΟΛΠ, που θα γινόταν μια καλή σύνταξη με το ανάλογο εφάπαξ, «αν είχε μυαλό και παντρευόταν στην ώρα της και έκανε ένα παιδί», οπότε στα τριάντα πέντε της θα είχε δικαίωμα να βγει στη σύνταξη, ως μητέρα ανηλίκου, έχοντας συμπληρώσει δεκαπενταετή υπηρεσία. Όπως τόσες και τόσες άλλες που είχαν διοριστεί από τα δέκα οκτώ τους χρόνια στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τις κρατικές τράπεζες και στο δημόσιο. Και στα τριάντα πέντε τους καθίσταντο συνταξιούχες. Με μειωμένη σύνταξη, αλλά την οποία θα εισέπρατταν επί πολλές δεκαετίες.

Εσείς, λυπάσθε που χάθηκαν αυτοί οι διορισμοί, οι μονιμοποιήσεις και οι πρόωρες συντάξεις, δαπάναις των φορολογουμένων;

                                                   Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

www.massavetas.gr