Για τρίτη φορά μέσα σε λίγες ημέρες το παρεκκλήσι του Αγ. Νικολάου στην Επάνω Σκάλα, πέφτει θύμα αλλόθρησκων προφανώς. Γιατί τόσο μένος και τέτοια τάση καταστροφής δεν μεταφράζεται κάπως διαφορετικά.

Τη μια βρομίζουν την άλλη σπάνε, και την Τρίτη και τελευταία προς το παρόν βάζουν φωτιά και καίνε τις εικόνες. Ο ιερέας της εκκλησίας κάθε φορά αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα επισκευάζει, βάφει και αντικαθιστά καθετί που καταστρέφεται, προσπαθώντας να διατηρήσει το παρεκκλήσι προσβάσιμο στους πιστούς .

Ο κόμπος όμως έχει φτάσει στο χτένι, καθώς δεν μπορεί να βρει ανταπόκριση και από τις αρχές. Αστυνομία και πυροσβεστική αλλά και οι τοπικές αρχές σηκώνουν τα χέρια και δηλώνουν ανίκανες να κάνουν το οτιδήποτε. Για φανταστείτε, ούτε καν να εντοπίσουν τους δράστες και να τους επιβληθεί ποινή για βλασφημία, προσβολή των Θείων και φθορά ξένης περιουσίας. Όλα δείχνουν να έχουν αφεθεί στην τύχη τους και αυτά που άλλοτε αποτελούσαν την βάση της κοινωνίας, σήμερα έχουν απαξιωθεί και ευτελιστεί. Μακάρι να μην παραστεί ανάγκη να αναζητήσουν καταφύγιο εκεί που τώρα γυρίζουν την πλάτη. Γιατί η ελληνική ιστορία το έχει καταγράψει σε όλες τις κρίσιμες περιόδους της 

Σε τούτο το λιτό και απέριττο κούφωμα του τοίχου, στην Ν. Έλλης, φωλιάζει η φλόγα της πίστης. Εκεί περαστικοί κάθε ηλικίας, βιαστικοί ή ανήμποροι ν' ανεβούν τα σκαλοπάτια του Αγ. Νικολάου γέροντες, μαθητές, οδηγοί , ανάβουν το κερί τους και κάνουν την προσευχή τους, ευχαριστώντας για τα καθημερινά αλλά αναγκαία, ή ζητώντας συμπόνια, ή δύναμη, ή κουράγιο και στήριξη. τα επανωτά περιστατικά όμως θα οδηγήσουν τον ιερέα του κεντρικού ναού να κλειδώνει πλέον το ξωκλήσι τις βραδινές ώρες, καθώς δεν υπάρχει άλλο μέτρο προστασίας και περιφρούρησης.

Το αν είναι «έργο» ξένων ή ντόπιων, είναι προφανές και πρόδηλο, από το γεγονός ότι όλα τα περιστατικά του ίδιου τύπου, κατεγράφησαν από την περίοδο που το προσφυγικό- μεταναστευτικό έγινε η θηλιά που πνίγει τον τόπο και από τότε που ο υπερπληθυσμός και ο εγκλωβισμός των ξένων, δεν ήταν μέσα στα σχέδια και τις προβλέψεις.

Κανείς δεν θέλει ούτε επιδιώκει να επιβάλει την θρησκεία του στον διπλανό του. Θέλει όμως την ελευθερία του να πιστεύει εκεί που εκείνος νομίζει και εκεί που έμαθε να αποδίδει τιμές. Όπως έλεγε και ο Μπέρναρντ Σω «η θρησκεία είναι χωρίς καμιά αμφιβολία, ή μεγάλη κινητήρια δύναμη σ' αυτόν τον κόσμο. Εκείνο όμως που δεν καταλαβαίνουν οι πιστοί κάθε θρησκείας, είναι ότι πρέπει να ανέχονται την πίστη στις θρησκείες άλλων συνανθρώπων τους». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι αλλοδαποί δεν ανέχονται και δεν σέβονται καμιά θρησκεία πέραν της δικής τους αν έχουν-. Όμως είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι η διαπίστωση της συγγραφέως Μαρίζ Σουαζύ είναι μια πραγματικότητα: «Η Ορθοδοξία δεν είναι μια θρησκεία απλά και μόνο για τους Έλληνες. Αλλά κάτι σαν αναπνευστική λειτουργία, που κατά κάποιο τρόπο αναπτύσσεται από την βρεφική ηλικία τους.»

Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιοι, ντόπιοι ή ξένοι, με ή χωρίς εξουσία, με δόλιο τρόπο εκδηλώνουν έμπρακτα την αντίθεσή τους στην πίστη ενός λαού; την στιγμή μάλιστα, που κάτι ανάλογο στον τόπο τους θα τιμωρούνταν με θανατική ποινή

Ο αληθινός Θεός λένε είναι αυτός που συγχωρεί. Και αυτό κάνει η ορθόδοξη εκκλησία. Αυτό δίδαξε ο Θεάνθρωπος, την γέννηση του οποίου γιορτάζουμε σε λίγες ημέρες.

Συγχώρεση και αγάπη. Η εκκλησία και αγαπά και σέβεται και συγχωρεί και  βοηθά τους συνανθρώπους της. Δεν ζητά όμως τίποτ' άλλο παρά μόνο σεβασμό