Η ζωή αποδεικνύει ότι δικαιώνεται καθημερινώς η γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κατά την οποία είμαστε ένα «απέραντο φρενοκομείο». Φροντίζουν γι' αυτό όλες οι ...συνιστώσες του δημοσίου βίου μας. Αρχίζοντας από τους φορείς της εξουσίας και τους εν ενεργεία και ...εφεδρεία κοινοβουλευτικούς και καταλήγοντας στους διαφόρων τάσεων, αποχρώσεων και ειδών σχιζοφρένειας «επαναστάτες», στην παραγωγή των οποίων ασφαλώς και διεκδικούμε την πρώτη θέση στην Ευρώπη.

Στη Βουλή ακούμε τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης των Συριζανέλ καθηγητή Νίκο Παρασκευόπουλο, να καμαρώνει για την αποτελεσματικότητα του νόμου «περί αποσυμφόρησης των φυλακών» που είναι το βασικό του «επίτευγμα». Για το γεγονός δηλαδή ότι, σε μια χώρα της οποίας οι κάτοικοι ζουν υπό τον συνεχή τρόμο της εγκληματικότητας, τα τελευταία δυο χρόνια αποφυλακίσθηκαν, με τις διατάξεις του νόμου του, δέκα χιλιάδες κατάδικοι. Ληστές, βιαστές, δολοφόνοι, ναρκέμποροι, κάθε καρυδιάς καρύδι. Και τώρα, μετά από τέτοια ...επιτυχία, να προβλέπει ότι κάποιος θα βρεθεί να καταργήσει αυτόν τον νόμο του!!! Με τους έρημους τους αστυνομικούς να αναρωτιούνται γιατί να βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, να συλλάβουν κάποιον ένοπλο, αφού αυτός θα πάρει ταχύτατα το αποφυλακιστήριό του.

Εντός, εκτός και επί ταυτά του κοινοβουλίου, παρακολουθούμε την συντεχνιακή δραστηριότητα των κυρίων και κυριών τέως βουλευτών, που διεκδικούν αναδρομικώς τεράστια ποσά, ως ...διαφυγόντα κέρδη. Λες και λίγα έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι, αυτοί που έχουν δει το εισόδημά τους να εξανεμίζεται, για να μπορούν οι κοινοβουλευτικοί μας να διαβιούν αξιοπρεπώς.

Εκτός Βουλής, στο «αυτόνομο κράτος των Εξαρχείων», αλλά και σε όλες τις γειτονιές των αστικών κέντρων, παρακολουθούμε να ξεπηδούν, η μια μετά την άλλη, ποικιλώνυμες «επαναστατικές» οργανώσεις θολωμένων μυαλών που αισθάνονται ότι τους αδίκησε η ζωή γιατί δεν γεννήθηκαν λίγες δεκαετίες πριν, στη Λατινική Αμερική, να έχουν κάτι από την δόξα του «Τσε» ή του Ορτέγκα. Με τελευταίο απόκτημα τους ...επαναστατικούς πυρήνες χορτοφάγων, που απειλούν να κάψουν τα ανά την επικράτεια κρεοπωλεία. Ξεκινώντας, φυσικά, από ένα χασάπικο στα Εξάρχεια.

Περισσότερο φρενοκομείο γίνεται; Μη κάνετε το λάθος να απαντήσετε «όχι δεν γίνεται».  Διότι, στη ζωή, δυστυχώς, η κάθε μέρα αποδεικνύει ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Ποιος ξέρει τι, ακόμη, μέλλεται να δούμε και να ζήσουμε, έτσι καθώς αυξάνονται τα θολωμένα μυαλά, τόσο στο εποικοδόμημα, όσο και στα θεμέλια της κοινωνίας μας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr