Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Και ενώ τα πονηρά παιχνίδια συνεχίζονται στην Ουκρανία μετά την έκθεση της επιτροπής για την κατάρριψη του επιβατικού αεροσκάφους της Malaisia Airlines, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην Ρωσία -τουλάχιστον απ' ό,τι αναφέρεται στα επίσημα δημοσιεύματα- αυξάνοντας τον πολεμικό πυρετό και επιβαρύνοντας όχι μόνο τους ρωσόφωνους αντάρτες αλλά και τον ίδιο τον Πούτιν προσωπικά, στην Γερμανία το θρίλερ με τις τράπεζες συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Deutsche Bank και Commerzbank στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όχι μόνο για την ραγδαία πτώση της μετοχής της πρώτης, αλλά και λόγω της επικείμενης κατάργησης θέσεων εργασίας στην δεύτερη (ένας στους πέντε φαίνεται πως θα χάσει την δουλειά του).

Οι φωνές από ανώτατα τραπεζικά στελέχη για τερματισμό της πολιτικής στήριξης των τραπεζών, αλλά και το γεγονός ότι σύμφωνα με τα λεγόμενά τους το μέγεθος της τράπεζας δεν παίζει πλέον κανέναν ρόλο για την επιβίωσή της, παραπέμπει μάλλον όχι μόνο σε κατάργηση θέσεων εργασίας, αλλά και σε μια επερχόμενη κρίση με άγνωστα αποτελέσματα στην γερμανική κοινωνία. Η Άνγκελα Μέρκελ δηλώνει απλά πως η Deutsche Bank είναι μέρος του γερμανικού τραπεζικού οικονομικού συστήματος, την ίδια στιγμή που τραπεζικοί κύκλοι κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα νέου προσανατολισμού των τραπεζών αλλιώς κανείς δεν εγγυάται την μελλοντική επιβίωσή τους.

Κακά μαντάτα από το γερμανικό τραπεζικό σύστημα, λοιπόν, και νέο ατύχημα για την ευρωπαϊκή οικονομία. Αν κοιτάξει κανείς και το τι γίνεται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, θα καταλάβει πολύ καλά πως η κρίση τείνει να συμπαρασύρει ακόμη και τους μεγαλύτερους οικονομικούς γίγαντες. Το ίδιο λοιπόν, το καπιταλιστικό φαντασιακό απορροφάται στην δίνη της χρηματοπιστωτικής κρίσης που αυτό δημιούργησε. Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: Λιτότητα, περικοπές και απώλεια θέσεων εργασίας. Το πεδίο δοκιμής της κρίσης στην ευρωζώνη, η Ελλάδα, παραχωρεί την θέση της σε ακόμη μεγαλύτερες χώρες μη εξαιρουμένης της ίδιας της Γερμανίας, που αν μη τι άλλο, όλα τα χρόνια κερδοσκόπησε στο έπακρο από την φτωχοποίηση του ευρωπαϊκού Νότου.

Η διάσωση των τραπεζών, όμως και στην Γερμανία θα λάβει χώρα εν ευθέτω χρόνω. Δεν θα αφεθούν οι τραπεζίτες αβοήθητοι στον μοναχικό τους δρόμο, όσο κι αν επιθυμούν την υποτιθέμενη αυτονόμησή τους από το κράτος. Η αιμοδοσία των τραπεζών σε διεθνές επίπεδο, σε αντιστοιχία με την δημιουργία τεχνητών κρίσεων που προκαλούν απώλειες θέσεων εργασίας, είναι η πάγια τακτική στο πέρασμα των χρόνων. Ήδη η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την Deutsche Bank. Αλλά και παντού όπου βρίσκονται σε εξέλιξη τραπεζικά παιχνίδια, η διάσωση από την πλευρά του κράτους είναι ενδεικτική. Σε εξέλιξη λοιπόν, αυτά τα οικονομικά  παιχνίδια, που αν μη τι άλλο βάζουν σε δοκιμασία τους λαούς.

 Μπορεί οι επικεφαλής των τραπεζικών ομίλων να ισχυρίζονται ότι ακόμη και οι οικονομικοί γίγαντες έχουν πήλινα πόδια, ακόμη και να θέλουν κάποιοι να παρουσιάζουν την εικόνα του τραπεζικού συστήματος με μελανά χρώματα, αυτό δεν γίνεται παρά μόνο για να υπάρξει η κατάλληλη παρέμβαση, προκειμένου οι τράπεζες να αυξήσουν τα κεφαλαιακά τους αποθέματα. Λίγο γνώριμο το σκηνικό από παλαιότερες κρίσεις και αναμενόμενη η έξωθεν παρέμβαση. Ο τραπεζικός κλάδος πρέπει να μειώσει το μερίδιο συμμετοχής που του αναλογεί στον συνολικό προϋπολογισμό, τονίζει ανώτατο τραπεζικό στέλεχος στην Γερμανία. Τι θα γίνει στο τέλος; Τίποτε άγνωστο. Και οι τράπεζες θα ανεβάσουν τις μετοχές τους και οι ίδιες θα σωθούν. Οι επιπτώσεις θα φανούν μόνο στους ίδιους τους εργαζομένους που θα μείνουν άνεργοι.

Σε τελική ανάλυση, δεν είναι οι τράπεζες μόνο που καταργούν θέσεις εργασίας. Η ίδια η επιβίωση του συστήματος εξαρτάται από την συρρίκνωση των θέσεων αυτών, με μεγάλη εξάρτηση του χρηματιστηρίου με τις εκάστοτε περικοπές και απολύσεις. Τα παιχνίδια στις τράπεζες που βρίσκονται σε άμεση συνάφεια με τα γεωπολιτικά σχέδια, δημιουργούν αυτή την γενικευμένη σύγχυση, μέσα από την οποία αναδύεται το νέο δόγμα εξουσίας. Πριν ήταν το πλαστικό χρήμα. Τώρα είναι η πτώση της μετοχής. Αύριο η τιμή του φυσικού αερίου. Και πάει λέγοντας, μέχρι την τελική πτώση των πολιτών.