Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αλλεπάλληλες οι συναντήσεις με ευρωπαίους αξιωματούχους, υπουργούς και πρόσωπα κλειδιά, που από τις ενέργειές τους εξαρτάται η μελλοντική τύχη της χώρας, κάνουν την εμφάνισή τους καθημερινά και οι συμμετέχοντες σε αυτές προβαίνουν σε δηλώσεις φιλικές προς την Ελλάδα, ότι τάχα η ελληνική κυβέρνηση υλοποίησε στο έπακρο τις συμφωνίες και πως βάσει αυτού θα έρθει ανάπτυξη, κατά τα άλλα, μετά από 30 και βάλε χρόνια. Οι συναντήσεις αυτές, που προβάλλονται δεόντως από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, φιλοδοξούν να αλλάξουν το δυσμενές για την κυβέρνηση κλίμα, που αν μη τι άλλο δυναμιτίζει κάθε φορά την ατμόσφαιρα.

Ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, σε συνέντευξή του τόνισε πάντως, ότι το κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, είναι κλίμα που προϊδεάζει για μια πολιτική συμφωνία μέχρι το τέλος του έτους. Και τούτο διότι όλοι, όπως λέει, αντιλαμβάνονται ότι δεν αντέχει η Ευρώπη μια αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης, όταν υπάρχουν ζητήματα που αφορούν την Ιταλία, όταν υπάρχει μια προεκλογική χρονιά μπροστά μας για πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης. Τι να υπονοούν άραγε, αυτές οι δηλώσεις; Ότι το ελληνικό ζήτημα θα λυθεί άμεσα; Χλωμό το βλέπω.

Και οι μεγαλόστομες δηλώσεις δίνουν και παίρνουν: «Εμείς εργαζόμαστε, έτσι ώστε να υπάρχει πολιτική συμφωνία στο  Eurogroup και να ανοίξει ο δρόμος για να ρυθμιστεί το ελληνικό χρέος και να μπούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017. Αυτό είναι το σενάριο πάνω στο οποίο εργαζόμαστε. Αυτός είναι ο κύριος στόχος μας αυτή τη στιγμή. Όλο το τελευταίο διάστημα έγιναν δηλώσεις και από τον ευρωπαίο Επίτροπο Οικονομικών και από άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους ότι η πορεία της β' αξιολόγησης βαίνει καλώς και ότι έχουμε τη δυνατότητα μιας συνολικής συμφωνίας μέχρι το τέλος του 2016». Κρατήστε καλά αυτά τα λόγια.

Μην ελπίζετε, όμως και πολύ γιατί έχουν ειπωθεί πολλές φορές. Από το 2010 όπου ξεκίνησε η κρίση δεν σταματούν να μιλούν όλοι για ανάπτυξη. Ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος και πρώην πρωθυπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, προέβλεπε το 2010 σταδιακή επιστροφή στους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και πως η χώρα θα  απευθυνόταν στις αγορές, όταν ο καιρός θα ήταν κατάλληλος. «Το 2011 είναι ένα έτος στο οποίο περιμένω πως οι συνθήκες θα βελτιωθούν ουσιαστικά και οι πιθανότητες επιστροφής στις αγορές είναι υψηλές», δήλωνε τότε. Ο τέως υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου ξεκαθάριζε εδώ και έξι χρόνια ότι  στόχος ήταν από τότε η μείωση του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ το 2014, ένας «εφικτός και ρεαλιστικός» στόχος, κατά τα λεγόμενά του. Εξέφραζε μάλιστα, την πεποίθηση ότι η ανάπτυξη θα επέστρεφε το 2011, εκτιμώντας παράλληλα ότι στο τέλος του 2010 θα λάμβανε χώρα μια σημαντική αλλαγή του κλίματος, καθώς πίστευε πως η χώρα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές στη διάρκεια του 2011.

Μεγαλόστομες και κατάλληλα προβαλλόμενες δηλώσεις από πολλά ΜΜΕ εκείνης της εποχής. Μήπως είδατε καμιά ανάπτυξη από τότε; Όχι φυσικά. Τουναντίον οι δηλώσεις αυτές πολλαπλασιάστηκαν από χρόνο σε χρόνο με το ίδιο ή παράλληλο μοτίβο. Πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ προβλέπει μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης για φέτος, για το 2017 και το 2018, όμως, προβλέπει ρυθμούς ανάπτυξης 1,3% και 1,9% αντίστοιχα. «Η πλήρης και γρήγορη εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, η ταχύτερη βελτίωση της ρευστότητας και των συνθηκών χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος και κάποια μορφή περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους θα δώσουν ώθηση στην εμπιστοσύνη και την ανάκαμψη», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Πάμε για 2017 και 2018 και βλέπουμε.

Όλες αυτές οι υποσχέσεις δίνονταν, αφού προηγουμένως είχαν πιει το αίμα των πολιτών και είχαν εισπράξει από αυτούς τα χρωστούμενα για να τα δώσουν στα δάνεια. Μια τέτοια ανάπτυξη λοιπόν, ευαγγελίζονται σχεδόν επτά χρόνια μετά. Οι λέξεις, όμως, κούρασαν, το ίδιο όπως και οι κενές υποσχέσεις. Στο τέλος απομένουν μονάχα οι συναντήσεις κορυφής, για να δείξουν πως τάχα κάτι κινείται. Οι συναντήσεις αυτές δεν προεξοφλούν καμία τύχη για την χώρα. Γιατί πολύ απλά, το επίπεδο ζωής είναι ήδη πολύ φτωχό.