Ημερολόγια

Πήρε ο Δεκέμβριος τη θέση του στα γρανάζια της καθημερινής ζωής έτσι όπως κυλά με την ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση του κλειδοκράτωρ που παραδίδει και παραλαμβάνει το χρόνο. Μετρήσιμος ή μη, γράφει ο χρόνος και αφήνει τα ίχνη του ανεξίτηλα. Γράφει, γράφεται και προδιαγράφεται... Στις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Στις εποχές, τους μήνες, τις εβδομάδες, τις ημέρες. Στο τώρα και στο πριν. Δίνει το παρόν, ορίζει το μέλλον, μιλά για το παρελθόν. Στην αλλαγή του χρόνου λοιπόν τυπώνονται και τα Ημερολόγια, για να γράφεται η μνήμη και να σχεδιάζεται η προσδοκία. Από τη στήλη του βιβλιοφάγου θα παρουσιάσουμε μερικά από τα νέα Ημερολόγια που περιμένουν να καλωσορίσουν τη νέα χρονιά του 2017.

Από τον «Ιανό» κυκλοφορεί το «Ανθολόγιο-Ημερολόγιο 2017 περί ευτυχίας» «Όταν κάποιος νιώθει ευθυμία, να μη ζητά από τον εαυτό του κάποια δικαίωση, ούτε να σκέφτεται αν σε κάθε περίπτωση έχει κάποιο λόγο να νιώθει ευθυμία. Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη αντα­πόδοση από την ευθυμία: γιατί σ' αυτή την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται. [Παρατήρηση: όποιος είναι εύθυμος, έχει πάντα λόγο να είναι, και ο λόγος αυτός είναι ακριβώς το ότι είναι εύθυμος]. Μπορεί να αντικαταστήσει κάθε άλλο αγαθό σίγουρα και πλουσιοπάροχα. Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσι­ου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθου­με αν είναι χαρούμενος. Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός: ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος. Γι' αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεών της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος...   Οι εκδόσεις «Ωκεανός», παρουσιάζουν το «Ημερολόγιο 2017 - 365 ημέρες γυναίκας» «Ένας καθημερινός γυναικείος διαλογισμός για μια πιο ήρεμη και ικανοποιητική ζωή. Pωτώ έναν φίλο να μου πει σε ποια σημεία κατά τη γνώμη του θα ήταν καλό να αλλάξω. Tον ακούω και αποφεύγω να καταφύγω στην ειρωνεία, στο γέλιο, στον θυμό ή σε διάφορες δικαιολογίες. Eξασκώ το σώμα μου. Aποφεύγω τα ασανσέρ, τα αυτοκίνητα και όσο μπορώ περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Περπατώ, τρέχω, ξυπνώ τους μυς μου και τους δοκιμάζω. Αισθάνομαι τη ζωή να πάλλεται μέσα μου κι εκφράζω τη βαθιά μου Ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντανή. Ευχαριστώ τη ζωή για όσα μου έχει δώσει μέχρι τώρα».   Ο  Σταμάτης Κώστας από τις εκδόσεις «Πατάκη» επιμελήθηκε το «Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2017 - πόσο μου λείπεις» Δεν υπάρχει δρόος, το εύκολο ή το δύσβατο πέρασα, που δεν θα τον διαβεί ο άνθρωπος, για ν' αναζητήσει όλους τους καρπούς απ' το δέντρο της ζωής και να τους αποκτήσει. Κι όως, όσο πιο πολλά κατακτά ο άνθρωπος, όσο πιο ακριά κοιτάζει, ακόα και στις έρες της υπεραφθονίας και των πλεονασάτων του, πάντοτε τον αληθινό του εαυτό θ' αναζητεί, «γυρεύοντας το παλιό του σπίτι», όπως λέει ο σεφερικός στίχος. Ο άλλος του εαυτός τρέπεται τότε στις πολύτιες ουσίες που συγκροτούν τον άνθρωπο ως ηθική και συναισθηατική υπόσταση: στον έρωτα και στη φιλία, στην αγάπη, στην πίστη σε ιδανικά, στις παιδικές νήες και στις πατρίδες της ψυχής, στην ακατανόητη οορφιά που 'χουν τα νιάτα εντός του, στη οναδική αξία που όνο «ο έπαινος του Δήου και των Σοφιστών» πορεί ν' απονείει. Στο «Λογοτεχνικό Ηερολόγιο» του 2017, 29 ξεχωριστοί και φηισένοι Νεοέλληνες συγγραφείς γείζουν ε την τέχνη τους όλα τα δυσαναπλήρωτα συναισθηατικά κενά και ακυρώνουν κάθε ανεπάρκεια, χάσα και απουσία απ' ό,τι πορεί ν' αποτελεί διαρκή και βαθιά επιθυία για τον αιώνιο άνθρωπο.

(Ο Κώστας Μ. Σταμάτης, είναι καθηγητής φιλοσοφίας του δικαίου, στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ).

Οι εκδόσεις «Μίνωας» παρουσιάζουν το «Ημερολόγιο για μαμάδες»

Το ηερολόγιο του 2017 σχεδιάστηκε ειδικά για αάδες, ε στόχο να τις στηρίξει στον γονικό τους ρόλο αλλά και να αποτελέσει μια καθηερινή συντροφιά. Περιέχει χρήσιες πληροφορίες, ιδέες και συβουλές για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Η ψυχική ισορροπία των παιδιών αποτελεί ζητούμενο για τους γονείς, αλλά επιτυγχάνεται μέσα από την ενηέρωση, την ευαισθητοποίηση και την εγρήγορση. Η θετική επικοινωνία ε τα παιδιά είναι βασική επιδίωξη των γονιών και το χαόγελο και η αγκαλιά τους η εγαλύτερη ανταοιβή. Μη φοβηθείτε, λοιπόν, να πείτε στη άχη της αλλαγής. Εξάλλου, γονείς δεν γεννιόαστε, γινόαστε.

Από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος» έχουμε το «Ημερολόγιο Θετικής Σκέψης»

Καλημέρα κάθε μέρα! Εντάξει, ίσως όχι κάθε μέρα, πάντως στο ημερολόγιο που κρατάς στα χέρια σου θα βρεις μικρές συμβουλές, παροτρύνσεις και ιδέες που θα σου έδινε ένας καλός φίλος. Φτάνει το κατσούφιασμα λοιπόν, με λίγη τύχη που θα προκαλέσεις εσύ όλα μπορούν να συμβούν, αρκεί να το ευχηθείς πραγματικά και να το πιστέψεις. Άλλωστε, αυτό που έχει σημασία είναι να απολαμβάνεις αυτά που έχεις!

 

Οι εκδόσεις «Καστανιώτης» διασκεδάζουν το χρόνο με το Ημερολόγιο «Ο τοίχος είχε τη δική του υστερία ημερολόγιο #2017 και καλοί τοίχοι όπου κι αν πας»

Αχ! Ένας χρόνος πέρασε... Σαν ένα σίριαλ σε κανάλι που δεν πήρε άδεια και έκλεισε. Κι οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα δάνεια γράφτηκαν στο χιόνι, οι μεγαλοπαρουσιαστές είναι ακόμα πλούσιοι και οι μέτοχοί του είναι ακόμα πάμπλουτοι. Σαν ένα συναρπαστικό κυνήγι ελπίδας. Πόσα πόκεμον θα αιχμαλωτίσουμε; Πόσες σχέσεις θα πουλήσουμε για να επιβιώσουμε; Πόσα λάικ θα πάρουμε στο instagram; Πόσα παιχνίδια θα πιάσουμε στο στοίχημα; Σαν ένα αστείο. Κλεμμένο από κάποιον άγνωστο. Σαν μια σύνδεση με free megabytes και απεριόριστο χρόνο πολυλογίας, που ισούται με το χρόνο που ξοδεύουμε για να καταλήξουμε ότι δεν συνεννοούμαστε. Σαν μια διαδήλωση όπου δεν πήγαμε γιατί «πού να τρέχουμε τώρα μες στα κρύα και στους καύσωνες». Σαν μια ακυρωμένη παράσταση γεμάτη παλλόμενα πέη που ξεχειλίζει από το νεοελληνικό DNA και χάσαμε την ευκαιρία να μάθουμε ποιος την έχει πιο μεγάλη και πόσο ζυγίζει του τσολιά. Αχ! Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που όλοι μάς ήθελαν τελειωμένους και κατεστραμμένους. Μα λάθεψαν. Γιατί εμείς είμαστε εδώ και χαιρόμαστε τη ζωή. Εδώ στα Φίτζι. Για να κάνουμε πρώτοι απ' όλους Πρωτοχρονιά και να τραγουδήσουμε με κιθάρες στην παραλία: Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Φιτζιανέ, Φιτζιανέ-ε-ε...

Αυτά κι άλλα πολλά Ημερολόγια έχουμε την ευκαιρία να βρούμε στα ράφια και τις προθήκες των βιβλιοπωλείων καθώς η νέα χρονιά μας κάνει σινιάλο ότι  πλησιάζει θυμούμενη σταθερά το ραντεβού της μαζί μας χρόνια και χρόνια τώρα...

Ας προετοιμαστούμε λοιπόν με θετική διάθεση και δράση για νέα έργα και ημέρες διά ημερήσιου λόγου και σχεδίου!!!

Μαριάνθη Βάμβουρα

vamvouramar@gmail.com

 

 

 

«Ένας αιώνας Ακράσι»

Του Ι. Κοντέλλη

Τηλ. παραγγελίας 6977033166

Τιμή: 10 ευρώ + έξοδα ταχυδρομείου

Ο καθηγητής Γιάννης Ι. Κοντέλλης, γνωστός για την αγάπη του για το χωριό του το Ακράσι και για τα βιβλία του. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι το γεγονός ότι έχει διασώσει πάρα πολλά έγγραφα από το 1834 μ.Χ. μέχρι σήμερα και από τα οποία τα σπουδαιότερα και αρχαιότερα έχουν εκδοθεί από τον Σύλλογο Ακρασίου στο παρόν βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016.

Μέσα από αυτό, φαίνεται η κοινωνική και οικονομική ζωή του Ακρασίου Λέσβου και γενικότερα του νησιού μας. Έχει ενδιαφέρον επίσης και για κάθε επιστήμονα που μελετά την οικονομική και κοινωνική ζωή της Λέσβου και γενικότερα της Ελλάδας.

«Το καλοκαίρι του 1990 βρήκα σκόρπια και σε κακή κατάσταση, σε διάφορα μέρη μέσα στην εκκλησία, έγγραφα περιόδου 1832-1927, με διάφορο περιεχόμενο. Όλα τα ανωτέρω έγγραφα είναι αξιόλογα, γιατί μας δίνουν άγνωστες πληροφορίες για την ιδιωτική και κοινωνική ζωή και γενικά για την ιστορία του χωριού. Αφού τα αρίθμησα κατά χρονολογική σειρά, τα κατέγραψα με ειδικούς σχολιασμούς και υπομνήσεις. Στάθηκα με θρησκευτική ευλάβεια μπροστά σ' αυτά τα εκατό πενήντα δύο έγγραφα και παρακαλώ το μελλοντικό ερευνητή το ίδιο να κάνει. Καταβάλλω συνεχείς προσπάθειες να βρεθούν και άλλα παλιά έγγραφα, γιατί ασφαλώς υπάρχουν σε χέρια ιδιωτών. Αν βρεθούν τέτοια έγγραφα θα φωτοτυπούνται και θα εγγράφονται στο παρόν τετράδιο στο τέλος, κατά την ίδια τάξη των προηγουμένων».

 

«Ο Δημοτικός Κήπος Μυτιλήνης»

Του Αρ. Καλάργαλη

Διάθεση από Copy Center, Ερμού 193, τηλ. 37910

Το νέο βιβλίο του Αριστείδη Καλάργαλη «Ο Δημοτικός Κήπος Μυτιλήνης», ερευνά το ιστορικό του Κήπου και του χώρου από τις πρώτες δεκαετίες του 1700. Τότε που ήταν γνωοτός ο χώρος ως «Μεγάλο Περιβόλι», Ταρσανάς και Οθωμανικό ναυπηγείο. Γνωρίζουμε πώς δημιουργήθηκε ο Δημοτικός Κήπος το 1900 και η πορεία του στο πέρασμα των δεκαετιών.

Στον Κήπο συναντιούνται, ξεκουράζονται, διασκεδάζουν και ψυχαγωγούνται για 115 χρόνια, οι κάτοικοι και επισκέπτες της Λέσβου.

Δόθηκαν παρουσιάσεις, έπαιξαν μουσικοί, ακούστηκαν πολιτικοί Λόγοι, έγιναν συγκεντρώσεις. Σ' αυτόν σύχναζαν οι Μυριβήλης, Παπανικόλας, Αναστασιάδης, Βάλλης, Σημηριώτης, Κεφάλας, Ντορής, και αρκετοί άλλοι συγγραφείς, δημοσιογράφοι και λόγιοι. Τις εντυπώσεις τους περιλαμβάνει το βιβλίο και καταγράφει τις μεταβολές χρόνο στο χρόνο.

Το βιβλίο περιλαμβάνει και αρκετές παλιές φωτογραφίες, όπου αποτυπώνονται οι μεταβολές στον Κήπο.

«Ρεμβάζω με την «παρέα μου κάτω απ' τα πλατάνια της πλατείας του Κήπου» γράφει ο Μυριβήλης το 1915, μόλις έχει αρχίσει η δημοσιογραφική του δραστηριότητα. Για τον Κήπο θα γράψει αρκετά χρονογραφήματα. Στον ίδιο χώρο θα καθίσουν, μεταξύ των άλλων, και θα γράψουν τα δικά τους χρονογραφήματα οι δημοσιογράφοι Μανώλης Βάλλης, Γιώργος Σημηριώτης, Κώστας Τζελέπης, Στρατής Παπανικόλας, Κώστας Καρτέρης, Θόδωρος Τέμπος, Ντόρος Ντορής, Τέρπανδρος Αναστασιάδης, οι λόγιοι Παναγιώτης Κεφάλας και Παναγιώτης Νικήτας, οι ποιητές Νίκος Σαραντάκος και Άγγελος Σημηριώτης, καθώς και αρκετοί άλλοι.

Στα χρονογραφήματα, για τον Δημοτικό Κήπο, αναπαριστώνται πλευρές της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής της Μυτιλήνης. Αποτελεί το στέκι πάρα πολλών Μυτιληνιών από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι του Αγ. Δημητρίου. Εκεί συνυπάρχουν δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, γραφικοί τύποι, τυχοδιώκτες, κυρίες του ονομαζόμενου καλού κόσμου με απλές γυναίκες, γεροντοπαλλήκαρα αλλά και κύριοι με τις οικογένειες και τις υποψήφιες για γάμο θυγατέρες τους, δεσποινίδες, αλλά και έγγαμες που ερωτοτροπούν, πρόσφυγες, στρατιώτες και υποτιθέμενοι τραυματίες πολέμου που ζητιανεύουν.

Κάτω απ' τα δροσερά πανύψηλα δέντρα ξαπόστασαν πολλές γενιές Μυτιληνιών. Ήπιαν τον βαρύ γλυκύ τους, ούζο, τσίπουρο και μπύρες, αντάλλαξαν πολιτικές απόψεις, κάποιοι κοιμήθηκαν το μεσημέρι, ενώ άλλοι ξενύχτησαν με τις μουσικές και τις ορχήστρες. Κι όσο κι αν άλλαξε η μορφή του Δημοτικού Κήπου με το πέρασμα των δεκαετιών, περιορίστηκε η έκτασή του, παραμένει χώρος κοινωνικής συνάντησης και στον νέο αιώνα».

«Πέρα από την ποίηση» του Δημήτρη Βενέτα

 

         Κατά πολύ περίεργη συγκυρία ο νεαρός μας ποιητής Δημήτρης Βενέτας εμφανίστηκε πριν εφτά χρόνια στα λαμπρά Λεσβιακά λυρικά γράμματα με την αρκετά υποσχόμενη πρώτη του συλλογή, επιγραφόμενη ως «Υστερόγραφο».

         Σχετικά πρόσφατα έστερξε να επακολουθήσει μια δεύτερη πλέον αναπεπταμένη «Πέρα από την ποίηση», που σίγουρα δεν μπόρεσα να την αντιπαρέλθω αδιάφορα.

         Ίσως το πλέον εμφανές υφολογικό της χαρακτηριστικό αποτέλεσε μια διάχυτη παιγνιώδης ποιητική ανέλιξη και μια βιρτουόζικη θεματολογική εναλλαγή κι αβίαστη αλληλουχία αινιγματικής κυρίως ολιγόστιχης ρίμας κι ερμητικού ελεύθερου στίχου ενός λαγγεμένου ποιητάρη ενός μεσαιωνικού αποκρυφισμού. Έτσι πιστεύω πως θα περιμένουμε βάσιμα, τα ποιοτικότερα και τα περισσότερα.

ΔΗΜΟΣ Α. ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ