«Η λίμνη των λύκων»

Του John Verdon

Μετάφραση :Γεώργιος Μπαρουξής

Τιμή:17.70 ευρώ

Θα μπορούσε ένας εφιάλτης να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο;
Αυτό είναι το παράξενο ερώτημα που αντιμετωπίζει ο Ντέιβ Γκάρνεϊ στο νέο best seller του John Verdon. Ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης, που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, καλείται να λύσει έναν ακατανόητο γρίφο: τέσσερα άτομα που ζουν σε διαφορετικά μέρη της χώρας, χωρίς φαινομενικά να τους συνδέει τίποτα μεταξύ τους, βλέπουν το ίδιο όνειρο έναν τρομακτικό εφιάλτη με ένα ματωμένο στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου. Και οι τέσσερις βρίσκονται με κομμένες τις φλέβες κάτι που δείχνει πως έχουν αυτοκτονήσει και το όπλο που έχουν χρησιμοποιήσει όλοι τους είναι ένα στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου.
Οι υποψίες της αστυνομίας εστιάζουν αμέσως στον Ρίτσαρντ Χάμοντ, έναν αμφιλεγόμενο ψυχολόγο που κάνει συνεδρίες υπνοθεραπείας στο Σαλέ Γουλφ Λέικ, ένα παμπάλαιο, τρομακτικό πανδοχείο στα βουνά Αντιρόντακ το μέρος όπου τα τέσσερα θύματα είχαν επισκεφθεί τον Χάμοντ λίγο πριν πεθάνουν.

Προβληματισμένος από τα παράξενα κενά της επίσημης εξήγησης, ο Γκάρνεϊ αποφασίζει να κάνει τη δική του έρευνα κάτι που τον βάζει στο στόχαστρο όχι μόνο ενός ψυχρού δολοφόνου και της τοπικής αστυνομίας, αλλά και των μυστικών υπηρεσιών. Οι εχθροί του Γκάρνεϊ, ανελέητοι σαν τη χιονοθύελλα που τον έχει αποκλείσει στο ανατριχιαστικό περιβάλλον της Λίμνης των Λύκων, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κρατήσουν μακριά από την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο να βυθίσουν στην παράνοια την αγαπημένη του γυναίκα, τη Μάντλιν.
Με τα ψυχικά του αποθέματα εξαντλημένα, ο Γκάρνεϊ είναι τώρα αναγκασμένος να ριχτεί σε μια θανάσιμη μάχη ενάντια στον πιο τρομακτικό αντίπαλο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει.

«Ο τόπος των μυστικών»

Της Tana French

Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη

Εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Τιμή:18,80ευρώ

Ο αστυνόμος Στίβεν Μόραν περίμενε καιρό να του δοθεί η ευκαιρία να περάσει το κατώφλι του Τμήματος Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και η επιθυμία του γίνεται πραγματικότητα, όταν ένα πρωί η δεκαεξάχρονη Χόλι Μακέι  τού φέρνει αυτή τη φωτογραφία. Τη βρήκε αναρτημένη στον Τόπο των Μυστικών, έναν πίνακα όπου τα κορίτσια του ιδιωτικού σχολείου Σεντ Κίλντα μπορούν να αναρτήσουν ανώνυμα τα μυστικά τους. Συνήθως πρόκειται για κουτσομπολιά και κακεντρεχή σχόλια, αλλά σήμερα κάποιος τον χρησιμοποίησε για να πυροδοτήσει εκ νέου την έρευνα για τη δολοφονία του όμορφου και δημοφιλούς Κρις Χάρπερ. Ο Στίβεν θα ενώσει τις δυνάμεις του με τη σκληροτράχηλη αστυνόμο Αντουανέτ Κόνγουεϊ για να βρει τη λύση.

Όλα τα στοιχεία οδηγούν τους δύο ντετέκτιβ στην κλίκα της Χόλι και στην κλίκα των αντίζηλών τους, καθώς και σε έναν περίπλοκο ιστό σχέσεων και μυστικών που δένουν όλα αυτά τα κορίτσια με τον νεκρό Κρις Χάρπερ. Σε κάθε τους βήμα η πίεση αυξάνεται. Ο κόσμος των έφηβων αυτών κοριτσιών θα αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνος απ' ό,τι είχαν ποτέ φανταστεί οι δύο αστυνομικοί...

«Η άλλη όψη του παραδείσου»

Συγγραφέας: Φιτζέραλντ Σκοτ Φράνσις

Μετάφραση: Δημ. Στεφανάκης

Εκδόσεις «Μίνωας»

Τιμή: 12,99 ευρώ

Μεταφρασμένο πρώτη φορά στα ελληνικά από τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη, η «Άλλη όψη του παραδείσου» εισήγαγε πολλά θέματα που έμελλε να αναπτυχθούν στα μεταγενέστερα έργα του Φιτζέραλντ, ενώ κέρδισε αμέσως το κοινό και τους κριτικούς, σημειώνοντας μεγάλη εκδοτική επιτυχία.

Το πρώτο μυθιστόρημά του εκτόξευσε τον νεαρό συγγραφέα στη σφαίρα της λογοτεχνικής διασημότητας, αναδεικνύοντάς τον κύριο εκφραστή της ανήσυχης και αντικομφορμιστικής νεολαίας της εποχής, εμποτισμένης με τους ήχους της τζαζ, το πνεύμα της ανεμελιάς, των εκπλήξεων, των ανατροπών, των αναιρέσεων και του πολέμου που έρχεται.

Η «Άλλη όψη του παραδείσου» χαρτογραφεί τη ζωή του Άμορι Μπλέιν ενός φιλόδοξου νέου, ο οποίος παραπέμπει αμυδρά στον ίδιο τον Φιτζέραλντ από τη στιγμή που αφήνει το πλούσιο πατρικό του και μετακινείται από τις μεσοδυτικές πολιτείες στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.

Συχνάζοντας στη συνέχεια στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας ως επίδοξος συγγραφέας, ο Μπλέιν βιώνει την αποτυχία και την απογοήτευση στον έρωτα αλλά και στην καριέρα του.

Βλέπει τον νεανικό ενθουσιασμό να εξανεμίζεται και τις ψευδαισθήσεις του να διαλύονται, καθώς συνειδητοποιεί την πραγματικότητα. 

Βιβλιοκριτική = === == == == ===

«Καλλονιάτικα παραμύθια» του Στρατή Μισγίρη

Η παιδαγωγική επενέργεια και η παιδευτική σημασία του Παραμυθιού κινητοποιεί τη Δημιουργική Φαντασία της αείφορης Παιδικότητας. Η συγκεκριμένη δημιουργική φαντασία της Φρόσως Ζούρου δομεί κυρίαρχα τον κατάλληλο συναισθηματικό κι αισθητικό δίαυλο της οποιασδήποτε σκληρής πραγματικότητας προς μια σωτηριώδη επαγγελία στην παιδική συνείδηση, εμπλουτίζοντας την αντίληψη και την κριτική δεινότητα της όλης προσωπικότητας του νεόφυτου βλαστού.

Οπωσδήποτε ο Μύθος, ο Θρύλος και το Παραμύθι εξεικονίζουν κάπως υποδόρια το βαθύτερο υποσυνείδητο της ανθρωπότητας. Ωστόσο, το εμπνευσμένο παραμύθι εναντιώνεται σε κάθε ακραία εφιαλτικό κι εξαντικρύζεται στα δεινά της ανάλγητης πραγματικότητας και τελικά στοχεύει στην πλουσιοπάροχη και ιαματική παραμυθία προς το Αιώνιο Παιδί.

Πλην, όμως, η γενικευμένη αυτή ανθρώπινη ανάγκη διαμόρφωσε πλαστουργά, τη λαϊκή προφορική λογογραφία, που στην ατέρμονη διαχρονία παγίωσε την αιώνια επιστροφή στην Παράδοση. Ωστόσο, τελευταία παρατηρήθηκε στη συγχρονία μας, μια αμφίβολη, επαμφοτερίζουσα, καταμφίρροπη κι εφεκτική ανάπτυξη του λόγιου παραμυθιού, που διεκδικεί μακρά και πάρα πολλή συζήτηση, για την απώτερη στόχευσή της.

Έτσι στασιάζεται παιδαγωγικά κι αισθητικά στη σύγχρονη Κοινωνική Ανθρωπολογία, ο αποκλειστικός ηθικοπλαστικός και ηθικολογικός χαρακτήρας της γραμματολογικής διαχρονικότητας του Παραμυθιού, ως αποκλειστικής και κυρίως μοναδικής στόχευσης.

Ιδιαίτερα στο σύγχρονο λόγιο παραμύθι προσθετικά προεξάρχει ο κριτικός σαρκασμός, η ακραία ειρωνεία και η ελεύθερη ονειροπόληση. Νομίζω πως δεν αστοχώ και λαθεύω, τονίζοντας ότι το παντοτινό παραμύθι ενέχει την εσωτερική συνάφεια των αναγκαίων συμβολισμών, απαλλαγμένων από τον ανθυγιεινό αποκρυφισμό και τον απάνθρωπο μυστικισμό της Εσπερίας.

Η πάντα γοητευτική αφήγηση των παντοτινών παραμυθιών επιλέγει να εκθειάζει και να διατραγωδεί τους άθλους εμβληματικών ηρώων ή τα παθήματα κάποιων αντιηρώων, απαραίτητα πάντοτε με το αισιόδοξο επίμετρο κι αγνό επιμύθιο, κατάλληλο για ένα ανεπτυγμένο αναστοχασμό των ανάλογων εποικοδομητικών κοινωνικών μηνυμάτων.

Στο σημείο αυτό, περνώ στη θεματολογική προϊστορία της σχετικής Λεσβιακής γραμματολογίας, μνημονεύοντας αντιστοίχως τις ενδιαφέρουσες εκδόσεις της Φρόσως Ζούρου της Πετριανής, της «Αιολίδας» Μυτιλήνης, των αισθαντικών πονημάτων της Νάντιας Λιαρέλλη «Παραμύθια από το σεντούκι της Αγγελικής» και «Ο Ρίκος, ο Ριρίκος και η μικρή Γλυκερία», ως επίσης την έμπλεη διδακτισμού συλλογή παραμυθιών, αντίστοιχων προς τον «Δεκάλογο» της δόκιμης πεζογράφου Ελένης Γκίνη Μιχαλοπούλου.

Ωστόσο, έρχομαι να σχολιάσω την ενδιαφέρουσα συλλογή «Καλλονιάτικα Παραμύθια» του γνωστού λογίου Στρατή Μισγίρη. Η συγκεκριμένη συναγωγή των δεκαοκτώ συλλεγέντων λαϊκότροπων παραμυθιών, ανάγλυφα καταδεικνύει τη λαγαρότητα και ζωντάνια των άδολων αφηγητών τους, ερανισμένων των θεμάτων και των δοξασιών τους από την πνευματική ξενηλασία της Εσπερίας, επεξεργασμένων από μια λεπτεπίλεπτη τοπική αισθαντικότητα, ως προς τη δομή και την υφέρπουσα ερεβώδη αλλοδαπή συλλογιστική της.

Λίγο ως πολύ, ωστόσο, η γλωσσική εναλλαγή του τοπικού ιδιώματος και της καθομιλουμένης εναρμονίζεται, αρκετά με το καθόλου περιεχόμενο και το ύφος όλων ανεξαιρέτως των λαϊκότροπων αφηγήσεων.

                                                             ΔΗΜΟΣ Α. ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ

Αντώνη Ν. Δουκέλλη

Εξιλέωση

Πολυταξιδεμένος με ποντοπόρα πλοία ο Αντώνης Δουκέλλης, ύστερα από τις σπουδές του στη Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων και μετά από επιτυχημένη καριέρα στον τομέα της Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού στις πωλήσεις, ασχολήθηκε με το γράψιμο.

Ήδη τα βιβλία του «Η Σκάλα μας», «Αλμύρα», και «Με γέλιο και δάκρυ» είχαν θερμή υποδοχή από το αναγνωστικό κοινό.

Με την «Εξιλέωση» επισημαίνει το τεράστιο κύρος της γραφής του επιβάλλοντάς το κυριαρχικά. Είναι η μυθιστορηματική πορεία μιας ελληνικής οικογένειας από τη Σμύρνη, η οποία μέσα στη λαίλαπα της Μικρασιατικής καταστροφής απορρυθμίστηκε, ξεριζώθηκε και μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Ο συγγραφέας καταγράφει λεπτομερειακά την πορεία της, τα πάθη και τις αντιθέσεις της, τις φοβίες και τους διχασμούς της, τις κοινωνικές και πνευματικές ανησυχίες της, τους έρωτες και τις φαντασιώσεις της, χαρακτηριστικά έντονα, τα οποία και αποτελούν τις οδηγητικές γραμμές του αφηγηματικού τούτου έργου του.

Ο πρωταγωνιστής, ύστερα απ' τις οδυνηρές περιπέτειες και τις συνειδησιακές μεταλλάξεις, κατέληξε με ολόψυχη αφοσίωση να δοθεί στο Θεό, για να νιώσει επιτέλους την αποζητούμενη εξιλέωση.

Ο αναγνώστης βιώνει παραστατικά το σκηνικό του Διωγμού, χωρίς την ύπαρξη σωτηρίας, αν και τα πρόσωπα παραμένουν σ' όλη τη μυθιστοριογραφία συμβατικά και μονοδιάστατα.

Η τραγωδία, η σκληρότητα και ο τρόμος, αποτελούν βασικό υλικό της περιόδου που κινούνται και δρουν οι ήρωες. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη, ο ρυθμός ήρεμος, χωρίς να χάνεται ούτε στιγμή ο μίτος της διήγησης.

Η σύγχρονη τέχνη ενστερνίζεται βέβαια την τηλεόραση, το βίντεο, την πληροφορική, γενικά την εικονική πραγματικότητα.

Όμως, παρά την πρόκληση αυτή, ένα καλό γραφτό με την έννοια του ενδιαφέροντος, ο σημερινός άνθρωπος το πιάνει στα χέρια του και το απολαμβάνει.

Και ο Αντώνης Δουκέλλης ξέρει να γράφει και η «Εξιλέωση» του είναι ένα καλό βιβλίο με όλα τα χαρακτηριστικά της έντεχνης και ποιοτικής συγγραφής. Η ροή της διήγησης, παρά τη συχνή διακλάδωσή της, είναι διαχρονική και συγχρονική, καθώς ο συγγραφέας διαπλέκει με εξαιρετική επιδεξιότητα και με απόλυτα φυσικό τρόπο τη μυθοπλασία του. Η αληθοφάνεια των εναλλασσόμενων εκδοχών κάνει την αφηγηματολογία του Αντώνη Δουκέλλη τόσο παραστατική, που οι επινοημένες καταστάσεις και οι περιγραφικοί χώροι έχουν μια αρμονική και συνταιριασμένη διάταξη. Αυτή η μαστοριά του συγγραφέα γοητεύει τον αναγνώστη, καθώς αναδεικνύονται χαρακτήρες με ανθρωπιά, ιστορικές στιγμές και καταστάσεις με πλήρη γνώση και ακέραια επίγνωση.

Στρατής Μισγίρης