Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Στις εκλογές που θα γίνουν, δεν αναμένονται και πολύ μεγάλες εκπλήξεις, παρά το γεγονός ότι αποκλείεται πλέον η αυτοδυναμία και οι δύο μονομάχοι δεν είναι μόνοι τους. Οι αναποφάσιστοι θα παίξουν και πάλι καθοριστικό ρόλο, αλλά τα δεδομένα για μια διαφορετική κοινωνία δεν αλλάζουν. Οι προεκλογικές ρήσεις περιορίζονται και πάλι στη διαχείριση του νέου μνημονίου αλλά και πάλι κανείς δεν μιλά για το πώς και με ποιο τρόπο θα επιζούσε η Ελλάδα χωρίς αυτό.

Η «Λαική συμμμαχία» το μόνο που προσθέτει είναι μονάχα έναν ακόμη γενικό και αόριστο αντιμνημονιακό τόνο, ο πρόεδρος της οποίας, όμως, δεν μας πληροφορεί τι έκανε όλο το διάστημα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους.

Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΚΚΕ, με τον φόβο απώλειας ψήφων από τη Λαϊκή Συμμαχία απλά επιδίδεται στις γνωστές απολυταρχικές παρεμβάσεις, που αν μη τι άλλο δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε παραπάνω στο προεκλογικό σκηνικό.

Οι μονομάχοι, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, από την άλλη, έχοντας προ πολλού χρεοκοπήσει στις συνειδήσεις των πολιτών, πλαισιώνονται και από αναμενόμενους συμμετέχοντες σε «κυβέρνηση συνεργασίας τύπου «Ποτάμι» ή «ΠΑΣΟΚ» που είναι φύση - θέση υπέρμαχοι της παραμονής στην Ευρώπη αλλά δεν αποκαλύπτουν με τη σειρά τους τη μέθοδο που θα ακολουθήσουν για να μην υποστεί ο λαός τις παρενέργειες από τη νέα λαίλαπα.

Οι νέες εκλογές, αναμένεται, επίσης, να ενισχύσουν τον νεοφασισμό, αν ρίξει μια ματιά κανείς και το τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, με τις νεοναζιστικές ονειρώξεις και την οικτρή συμπεριφορά απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες. Ζούμε, λοιπόν, πρωτόγνωρες στιγμές από την άποψη ότι τις εκλογές τις καθορίζουν εθνικιστές και νεοναζί και αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ αλλά στην Ουγγαρία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Σαν ενδιαφέρον από τις προεκλογικές υποσχέσεις δεν καταγράφεται ούτε κάποια νέα ρητορική, ούτε κινήσεις απεμπλοκής από τα όποια πολιτικοκοινωνικά αδιέξοδα. Αυτό που θα γίνει αυτή τη φορά, θα είναι η δημιουργία μιας κυβέρνησης νεο-συντηρητικού χαρακτήρα, με αποφάσεις που θα προκαλούν και πάλι το δημόσιο αίσθημα. Οι πολίτες έχουν κάνει υπομονή εδώ και πολύ καιρό. Δεν αποφασίζουν, όμως, να αφήσουν εκτός Βουλής όλους εκείνους που συνέτειναν αποφασιστικά στη δημιουργία όλου τούτου του τραγικού μεταπολιτευτικού σκηνικού. Οι πολίτες που υπέστησαν και υφίστανται τις πλείστες περικοπές και που δεν λαμβάνονται υπόψιν στις όποιες πολιτικές διεργασίες και συνομιλίες με τους εταίρους. Η λεγόμενη «κυβέρνηση συνεργασίας» θα προκαλέσει και πάλι τον θυμό τους, ασχέτως αν αυτοί είναι που στο όνομα του «διαφορετικού» ή του όποιου «συνασπισμού» θα επιλέξουν να τη στηρίξουν. Τον λόγο, λοιπόν, ναι μεν τον έχει ο λαός, αλλά οι απόψεις τους είναι κατάλληλα διαμορφωμένες από την πλύση εγκεφάλου περί αναγκαιότητας παραμονής στην Ευρώπη των ανισοτήτων και της ξενοφοβίας. Οι πολίτες, όμως, είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους και δεν δικαιούνται να μιλούν για τους ηγέτες που επιλέγουν. Τρόπον τινά, οι ηγέτες αυτοί τους αντιπροσωπεύουν.

Και, όμως: Θα έπρεπε να λειτουργούν καλύτερα τα αντανακλαστικά τους, θα έπρεπε πολύ απλά να διοχετεύσουν τον θυμό τους στην αυτοοργάνωση, την αυτοπροστασία και την αλληλεγγύη. Τα κόμματα έχουν κάποιο στόχο με τη δημιουργία τους. Δεν κρύβουν τι θέλουν να διατηρήσουν και γιατί. Αυτοί που κρύβονται κάθε φορά αλλάζοντας στρατόπεδο δεν είναι παρά οι όποιοι «αγανακτισμένοι», που με την ψήφο τους αναδεικνύουν από συντηρητικά κόμματα μέχρι νεοναζιστικά μορφώματα. Και, όμως, όλα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά αν υπήρχε τουλάχιστον εγρήγορση στη σκέψη, αν οι πολίτες δεν έπεφταν για μια ακόμη φορά στην παγίδα της υποτιθέμενης ανανέωσης στο κοινοβούλιο. Ποιον περιμένουν, άραγε, να τους επιλύσει τα προβλήματα; Με ποιους θεωρούν ότι θα ανατείλει μια νέα εποχή; Οι σκέψεις ας τους συνοδεύουν τις λίγες ημέρες μέχρι την 20η Σεπτεμβρίου. Με τις ελπίδες για μια πραγματικά δημοκρατική απόφαση να λιγοστεύουν και με την ανοχή στα κόμματα να συντηρείται για μια ακόμη φορά, οι όποιες εκπλήξεις που είπα και στην αρχή, δεν αναμένονται. Μόνο νέα κόμματα και ξεμπρόστιασμα της συντηρητικής τους πολιτικής θα προκύψει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Νέοι καιροσκόποι και διαχειριστές της εξουσίας, που ο λαός θα τους γνωρίσει και πάλι από την καλή.