Αν η επίθεση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κατά της ΕΡΤ, ήταν για το πώς ο σκηνοθέτης της τηλεμαχίας των δυο υποψήφιων πρωθυπουργών «κόντυνε» τον Μεϊμαράκη και «ψήλωνε» τον Τσίπρα, θα επρόκειτο πράγματι για μη σοβαρή ενασχόληση του κ. Μεϊμαράκη. Και θα ήμουν μεταξύ εκείνων που θα αποδοκίμαζαν τη στάση του. Αλλά, δυστυχώς δεν επρόκειτο περί αυτού. Η οργή του ξεκινούσε από το ότι την ίδια ημέρα η δημόσια τηλεόραση έδωσε επί ώρα το μικρόφωνο και την οθόνη της στον «εκδότη», που κυκλοφορεί κατά καιρούς κλεψίτιτλα έντυπα (Μεσημβρινή, 24 Ώρες, Ακρόπολις, Επικαιρότητα κλπ) και ιδρυτή ακροδεξιού «κόμματος» για να εξαπολύσει επίθεση λάσπης  κατά του κ. Μεϊμαράκη.

Μιλάμε για έντυπα που η «πανελλαδική κυκλοφορία» τους δεν ονειρεύτηκε ούτε το ένα τέταρτο του ύψους της κυκλοφορίας μιας καλής περιφερειακής εφημερίδας. Και τα οποία στελεχώνονται από απόβλητους της δημοσιογραφίας, καταδικασμένους για εκβιασμούς.

Όταν λοιπόν δίνεις τον λόγο σε τέτοια υποκείμενα και τα αφήνεις ανενόχλητα να εκτοξεύουν επί ώρα τη λάσπη τους, χωρίς να παρεμβαίνεις, κάνεις ασφαλώς μια πολιτική επιλογή. Το αποτέλεσμα της οποίας είναι ακριβώς όπως αρχικώς το χαρακτήρισε ο έχων την ευθύνη της δημόσιας τηλεόρασης Λάμπης Ταγματάρχης: «Προβοκάτσια».

Αποστολή της δημόσιας τηλεόρασης, που την πληρώνουμε όλοι, ακόμη και όσοι δεν την βλέπουν, είναι, υποτίθεται, η ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου διαλόγου. Όχι η υποβάθμιση και η καταβαράθρωσή του στο επίπεδο του πιο αισχρού κιτρινισμού. Όταν, όμως, δίνεις δημόσιο βήμα σε τέτοιους «κυρίους», γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να περιμένεις τίποτε άλλο παρά «από στόματος κοράκου, κρα».

Τα εκ των υστέρων επιχειρήματα ότι η ΕΡΤ δεν λογοκρίνει, είναι τουλάχιστον κωμικά. Ποιος θα στεκόταν αλήθεια στη διοίκησή της αν, πριν από ένα μήνα, εμφανιζόταν κάποιος να λέει, από τον δίαυλό της, ότι ο πρωθυπουργός είναι κλέφτης, χωρίς μάλιστα να προσκομίζει το παραμικρό στοιχείο, όπως έκανε ο συγκεκριμένος «εκδότης» και «αρχηγός» του «κόμματος» με τον τίτλο «Η Δεξιά», κατά του κ. Μεϊμαράκη;

Ποιος εκδότης περιφερειακής εφημερίδας θα έδινε χώρο σε κάποιον να κατηγορήσει τον περιφερειάρχη ως κλέφτη ή απατεώνα, χωρίς κανένα στοιχείο, και δεν θα εισέπραττε μια βαριά καταδίκη για συκοφαντική δυσφήμιση; Και, αν το έκανε, θα ήταν αρκετός ο ισχυρισμός «δεν υιοθετούμε το περιεχόμενο», για να τον απαλλάξει;

Αν επρόκειτο για το φυσικό ύψος του, κακώς θα αντιδρούσε ο κ. Μεϊμαράκης. Αλλά, φευ, επρόκειτο για το ηθικό του ανάστημα, βαλλόμενο με «κτύπημα κάτω από τη ζώνη», από κάποιον που επελέγη να κάνει τη «βρομοδουλειά».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr