Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε χθες να επιτρέψει τη χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον των διακινητών προσφύγων και μεταναστών στο πλαίσιο της θαλάσσιας επιχείρησής της στη Μεσόγειο.

Όπως έγινε γνωστό από τις Βρυξέλλες, βάσει του μέτρου αυτού, που θα ισχύσει από τις αρχές Οκτωβρίου, τα ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία θα μπορούν να εκτελούν νηοψίες, να προχωρούν σε κατασχέσεις, να ζητούν αλλαγή πορείας ή ακόμη και να καταστρέφουν πλοία που είναι ύποπτα ότι χρησιμοποιούνται από διακινητές. Παράλληλα, θα μπορούν να προχωρούν σε συλλήψεις, με την προϋπόθεση να μην εισέρχονται στα λιβυκά χωρικά ύδατα.

Στη διάρκεια υπουργικής διάσκεψης στις Βρυξέλλες, οι 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμαναν ότι «πληρούνται οι προϋποθέσεις» για να αρχίσει η δεύτερη φάση της επιχείρησης EU Navfor Med, η οποία ξεκίνησε στα τέλη Ιουνίου στη Μεσόγειο.

Μέχρι στιγμής, η επιχείρηση στην οποία συμμετέχουν τέσσερα πλοία και χίλιοι άνδρες- συνίστατο στην παρακολούθηση από τα διεθνή χωρικά ύδατα των εγκληματικών δικτύων που κάθε μέρα στέλνουν πλοιάρια γεμάτα πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ιταλία από τις ακτές της Λιβύης.

Επίσης, οι άνδρες που συμμετέχουν στην επιχείρηση συνέδραμαν και στις επιχειρήσεις διάσωσης, συμβάλλοντας στη διάσωση 1.500 προσφύγων και μεταναστών.

Προκειμένου να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της επιχείρησης χρειάζονται επιπλέον επτά πολεμικά πλοία, κάποια από τα οποία θα πρέπει να είναι εξοπλισμένα με ιατρικές εγκαταστάσεις, καθώς και ελικόπτερα, υποβρύχια και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Η δεύτερη φάση της επιχείρησης δεν μπορεί να ξεκινήσει πριν από τις αρχές Οκτωβρίου, σύμφωνα με διπλωματική πηγή, διότι η ΕΕ πρέπει να υιοθετήσει μια σειρά νομικών κειμένων, που θα αφορούν μεταξύ άλλων τους κανόνες εμπλοκής των στρατιωτών.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Απόφαση για τη μετεγκατάσταση 40.000 πρoσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία έλαβε το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων χθες.

Η απόφαση που θεσπίζει ένα προσωρινό και έκτακτο μηχανισμό μετεγκατάστασης άνω των δυο ετών από τα κράτη μέλη στα σύνορα της ΕΕ Ιταλία και την Ελλάδα προς άλλα κράτη μέλη, θα ισχύει για πρόσωπα «με σαφή ανάγκη διεθνούς προστασίας που έχουν φτάσει ή φτάνουν στο έδαφος των εν λόγω κρατών μελών, από τις 15 Αυγούστου 2015 έως την 16η Σεπτεμβρίου 2017».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων των κρατών μελών που συνήλθαν στο πλαίσιο του Συμβουλίου, συναίνεσαν στις 20 Ιουλίου σχετικά με την κατανομή των 32.256 ατόμων. Συμφώνησαν επίσης, να ενημερώνονται τα στοιχεία μέχρι το Δεκέμβριο του 2015, με σκοπό την επίτευξη του συνολικού αριθμού 40.000, σύμφωνα με τη δέσμευση που ανέλαβε κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 25-26 Ιουνίου 2015.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, Ζαν Ασελμπορν, ο οποίος είναι πρόεδρος του Συμβουλίου. εξέφρασε την ικανοποίησή του που το Συμβούλιο έχει πλέον τη δυνατότητα να εκδώσει την παρούσα απόφαση. Η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συνυπογράφουν την απόφαση.

Νωρίτερα, η πρόταση για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων που αιτούνται άσυλο, σχέδιο που στηρίζεται από τη Γερμανία αλλά βρίσκει αντίθετες πολλές πρώην κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ήταν η αφορμή σύγκρουσης εντός των «28» χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αναλυτικότερα, το προσχέδιο συμφωνίας που τέθηκε στο τραπέζι των υπουργών Εσωτερικών των «28» τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, περιελάμβανε την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μετεγκατάσταση 120.000 ανθρώπων -αυτών που έχουν τις μεγαλύτερες ανάγκες- σε όλες τις χώρες.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, με τη στήριξη και της Γερμανίδας καγκελάριου Aγκελα Μέρκελ, πρότεινε την υιοθέτηση δεσμευτικών ποσοστώσεων, με βάση τις οποίες οι υπόλοιπες χώρες θα υποδεχτούν ανθρώπους που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ουγγαρία. Η πρόταση αυτή συναντά αντιστάσεις από ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως τη Σλοβακία, την Τσεχία και την ίδια την Ουγγαρία, μολονότι η Βουδαπέστη θα έβγαινε ωφελημένη από την εφαρμογή του σχεδίου αυτού.

Το επιχείρημά τους είναι ότι οι ποσοστώσεις θα προσελκύσουν ακόμη περισσότερους μετανάστες στην Ευρώπη και ότι θα ζημιωθούν οι κοινωνίες τους, που δεν είναι συνηθισμένες σε φιλοξενία μεταναστών σε μεγάλη κλίμακα.