Έχουμε ξεφύγει εντελώς πια και δεν ξέρουμε ούτε τι κάνουμε, ούτε γιατί το κάνουμε. Κανείς δεν λέει να μην είμαστε φιλεύσπλαχνοι, συμπονετικοί, αγαθοί άνθρωποι και να βοηθάμε τους γύρω μας, τους ανήμπορους και ταλαιπωρημένους.

 Αλλά δεν είναι ανάγκη ούτε νταούλια να κρατάμε και να χτυπάμε, ούτε σίριαλ να το κάνουμε, ούτε να θέτουμε σε κίνδυνο τις επιχειρήσεις και την περιουσία των άλλων, ή ακόμα και  να απειλούμε με ζημιά το φυσικό μας περιβάλλον.

Την σύσταση αυτή έκαναν χθες το πρωί, τόσο ο σύλλογος που δραστηριοποιείται και προστατεύει τα άλση της πόλης μας, από πιθανές εστίες φωτιάς που μπορούν να καταστρέψουν κάθε πνεύμονα πρασίνου, από τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται παράνομα το τελευταίο διάστημα εντός των αλσυλλίων και των πάρκων, όσο και η ιδιοκτήτρια της επιχείρησης στο πάρκο της Αγ. Ειρήνης, αλλά και η πυροσβεστική υπηρεσία καθώς και η αστυνομία, σε μια ομάδα ανθρώπων που μαγείρευαν στο κεντρικό πάρκο, για να μοιράσουν φαγητό στους λαθρομετανάστες, που έχουν κατασκηνώσει εκεί, καθώς  και σε άλλα γειτονικά πάρκα. Χρησιμοποιώντας γκαζιέρες και μεγάλα καζάνια, έφτιαχναν το φαγητό κάτω από τα πεύκα. Οι πάντες έδειχναν ν' ανησυχούν για ένα πιθανό ατυχές γεγονός και για μια κακιά στιγμή, εκτός από τους παρασκευαστές και τους υποστηρικτές, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων ΜΚΟ που τριγυρνούσαν και με περίσσια επιμονή και θράσος αρνιόταν κατηγορηματικά ν' αποχωρήσουν.

Φυσικά δεν έλειπαν οι κάμερες και οι φωτογραφικοί φακοί ν' απαθανατίζουν το σκηνικό της φιλανθρωπίας.

Αν θέλεις να το παίξεις φιλάνθρωπος, μπορείς να το πράξεις με χαμηλότερους τόνους. Χωρίς φαμφάρες. Ετοιμάζεις το φαγητό στο χώρο σου και το μοιράζεις. Συσκευάζεις τις μερίδες και τις προσφέρεις. Σε όλα απαιτείται η μετριοπάθεια και η ουσία της πράξης.

Αν είναι για τον εμπλουτισμό του φωτογραφικού άλμπουμ κάποιων... είναι περιττό.

-Η περιβόητη Τασία, γνωστή κυρίως στους Λέσβιους, επανέλαβε προγενέστερη δήλωσή της την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, αναπαρήγαγε και ο τ. υπουργός Βούτσης , προφανώς αποδεχόμενος και εκείνος την «διαπίστωση», ότι οι νησιώτες πλούτισαν από τους λαθρομετανάστες.

Δε μας είπαν όμως όλοι αυτοί οι ξερόλες, γνωρίζουν πόσο ακριβά πληρώσαμε τον ύπνο των ξενόφερτων και των αναζητούντων πατρίδα; Πόσο ακριβά πληρώσαμε, πληρώνουμε και θα πληρώσουμε την υπαίθρια αφόδευσή τους, την βρωμιά και τους τόνους σκουπιδιών που αφήνουν πίσω τους; Για πόσο ακόμα θα ταλαιπωρείται η τοπική κοινωνία και θα νοιώθει εκδιωγμένη και ξένη στον τόπο της ; Πόσο ακριβά πλήρωσαν και θα πληρώσουν ακόμα και με την ολοκληρωτική τους καταστροφή πολλές επιχειρήσεις, τον αποκλεισμό  από την πελατεία τους;  Πόσο ακριβά θα πληρώσουμε τις απρόσμενες επισκέψεις στα σπίτια μας από τους «χαμένους της γης», που έμαθαν και ανοίγουν τις πόρτες μας;

Η υγεία, η κοινωνική γαλήνη, η ασφάλεια, δεν πληρώνονται ούτε με το χρυσάφι όλου του κόσμου.

-Ορισμένοι και δη οι αισιόδοξοι, πιστεύουν ότι το παιχνίδι του τουρισμού δεν έχει χαθεί και πως τους δύο επόμενους μήνες κάτι μπορούμε να σώσουμε από την φαγωμένη πίτα του τουρισμού, αρκεί να γίνουν σωστοί χειρισμοί και καλύτερες συμφωνίες και προσφορές.

Δυστυχώς όμως, το κακό είναι πολύ χειρότερο. Ακυρώσεις δεν έχουμε μόνο από τους ξένους, αλλά και από τους ντόπιους. Από Μυτιληνιούς που είχαν αποφασίσει να κάνουν τις φθινοπωρινές διακοπές τους στο νησί, είχαν κλείσει δωμάτια και ακυρώνουν διαρκώς, βλέποντας την κατάσταση.

Ακυρώσεις ξεκίνησαν και σε άλλο μέτωπο: στις εγγραφές και στη φοίτηση στις σχολές του Πανεπιστημίου Αιγαίου που εδρεύουν στη Μυτιλήνη, καθώς πολλά παιδιά που πέτυχαν δεν πρόκειται να έρθουν για τις σπουδές τους εδώ. Οι γονείς δέχονται να χαθεί μια χρονιά, παρά να τα στείλουν στο νησί μας, στη ελληνική πρωτεύουσα της Συρίας, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν...

Και δεν είναι καθόλου υπερβολή. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και μάλιστα η ανησυχία τόσο των γονιών όσο και των παιδιών είχε εκδηλωθεί από πολύ νωρίτερα, κατά την συμπλήρωση του μηχανογραφικού. Η κατάσταση αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα και είχε βαρύνουσα σημασία στην τελική απόφαση των πρωτοετών φοιτητών