Πήραμε όλοι μια ανάσα με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή. Πήραμε επίσης οι πολίτες τα μαθήματά μας. Ιδίως όσοι είχαν ψευδαισθήσεις πιστεύοντας στα φληναφήματα των ..πλατφορμιστών, των μπραρουφιστών και άλλων βερμπαλιστών, ότι τάχα διέθεταν εναλλακτικές λύσεις. Τις οποίες ούτε πριν από το τρίτο «επονείδιστο αριστερό μνημόνιο» που καταψήφισαν, ούτε και τώρα, είναι σε θέση να μας παρουσιάσουν. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν, παρά μόνον στα όνειρα τους. 

Δεν θέλω να χαλάσω το «πάρτι» κανενός. Αλλά αυτή η ανάσα που πήραμε είναι εξαιρετικώς βραχυπρόθεσμη. Και η ευθύνη είναι ολόκληρη δική σας κ. Πρόεδρε. Διότι δεν τολμήσατε να πάρετε αμέσως τις αποφάσεις που ήταν επιβεβλημένο να πάρει ένας ηγέτης. Μετά την πρώτη ψηφοφορία, για την παροχή της εξουσιοδότησης από τη Βουλή, δεν τρίξατε τα δόντια σε κανέναν. Ακολουθήσατε την τακτική «δεν τρέχει τίποτα, δικά μας παιδιά είναι, άστα να παίζουν την επανάστασή τους». Και έτσι οι 17, πραγματικοί ή  δήθεν, «αντιρρησίες συνειδήσεως» υπερδιπλασιάστηκαν κατά την ψηφοφορία για την επικύρωση της συμφωνίας.

Το αποτέλεσμα είναι να έχετε χάσει ουσιαστικώς τη δεδηλωμένη. Και να παραμένετε, όπως ο ίδιος αναγνωρίσατε, ως «κυβέρνηση μειοψηφίας». Οπότε μας σέρνετε, αμέσως μετά «τα μπάνια του λαού» σε εκλογές, «αν δεν είναι το Σεπτέμβριο, θα είναι τον Οκτώβριο», όπως δήλωσε ο κ. Βούτσης. Επειδή, ούτε και τώρα τολμήσατε το πραγματικως αναγκαίο, το αυτονόητο. Να μετατρέψετε τη δικομματική κυβέρνηση μειοψηφίας σε κυβέρνηση ισχυρής πλειοψηφίας με ορίζοντα τετραετίας. Κυβέρνηση που θα αντιστοιχεί στην πλειοψηφία που σας έδωσε η Βουλή. Με επιλογές «καστανάδων», πάνω από κομματικά σύνορα. Ικανών να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Επιμένω ότι το πρόβλημα ξεκινά από σας. Διότι ο ηγέτης δεν είναι για να εκφράζει σε συνεδρίαση της Βουλής τα ...ψυχικά του τραύματα. Τις αμφιβολίες του. Αυτά ο καθένας τα αφήνει για τις συνεδρίες με τον ψυχολόγο του. Στη Βουλή, στις τηλεοράσεις, στο λαό, ξεδιπλώνει το πρόγραμμα, τα σχέδια του, τις λύσεις του. Χαράζει δρόμους με προοπτική.

Έχετε μια ιστορική ευκαιρία να καταγραφείτε ως μεγάλος ηγέτης. Αυτό όμως απαιτεί γενναιοψυχία. Και ο γενναιόψυχος ηγέτης δεν αποδέχεται τη βοήθεια των πολιτικών του αντιπάλων υβρίζοντάς τους, αντί να τους ευχαριστεί. Ούτε επιτρέπει να εξελιχθεί η όποια αρχική εσωτερική του πληγή σε γάγγραινα, χωρίς να παίρνει μέτρα. 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr