Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το να ταπεινώνεις μια χώρα με απίστευτα μέτρα και να απαιτείς ανομολόγητες θυσίες από τον ελληνικό λαό δεν είναι παρά ευθεία πρσβολή των ίδιων των καταστατικών αρχών της ΕΕ, που όλες οι χώρες που βρίσκονται εντός τη συμφώνησαν από χρόνια. Η υποτιθέμενη  Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ενότητας, έρχεται σε σαφή αντίθεση με την προκλητική συμπεριφορά των ηγετών της Ευρωζώνης, που στην ανάγκη τους να αποσαφηνίσουν ποιος από Γαλλία και Γερμανία θα κάνει το τελικό κουμάντο, θυσιάζουν τη φτωχοποίηση και τη δεινή οικονομική θέση 10 εκ. ανθρώπων και άλλων τόσων και περισσότερων που θα ακολουθήσουν από άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Το είχα γράψει και παλαιότερα ότι μία ενδεχόμενη συμφωνία θα συνοδευόταν από σκληρότατα μέτρα και η κατάσταση θα έφτανε εκτός ορίων, προκειμένου να πειστεί και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης πως πρέπει να καταβάλλει τα πάντα, ώστε να χρησιμοποιεί το ενιαίο νόμισμα. Μια συμφωνία με τέτοιους όρους δεν αποτελεί παρά μια ακόμη επίθεση στη στοιχειώδη επιβίωση του κόσμου, για να ικανοποιηθούν συμφέροντα, που όχι μόνο μεγάλα είναι, αλλά επεκτείνονται σε πολλούς τομείς. Πρόκειται για καθαρά γεωπολιτικά συμφέροντα, που πίσω τους οχυρώνονται μεγάλες οικονομικές δυνάμεις που έχουν θέσει από καιρό στρατηγικούς στόχους με τα καλύτερα δυνατά επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Παίζονται παιχνίδια εξουσίας, παιχνίδια από μεγάλα οικονομικά τραστ που στοχεύουν στη διαιώνιση και διαμερισμό των δομών εξουσίας σε βάρους του μέσου ευρωπαίου πολίτη. Πίσω από την Ευρώπη βέβαια, κρύβονται ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα -να μην το ξεχνάμε- που παρακολουθούν πολύ στενά τις εξελίξεις, που οι ίδιοι έχουν προ καιρού προαναγγείλει.

Δεν είναι λοιπόν, περίεργο γεγονός η ταπείνωση ενός λαού, δεν προκαλεί έκπληξη η επιβολή μέτρων στο όνομα της όποιας κυβερνητικής αναξιοπιστίας. Το σχέδιο είναι λίγο - πολύ γνωστό, να ταπεινώνονται οι λαοί και να προσκυνούν τα όποια μέτρα στο όνομα ενός γενικόλογου φιλοευρωπαϊσμού. Η Ευρώπη όμως, έχει πεθάνει από καιρό. Η αλληλεγγύη έχει τελειώσει οριστικά, όταν όχι μόνο τα δυσβάσταχτα δάνεια, αλλά και η κυνικότητα των ευρωπαίων ηγετών έχει ξεπεράσει κάθε όριο, όταν οι όροι των δανειστών αξιώνουν την εξαφάνιση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας και επιβολής, για κατάργηση της Δημοκρατίας στην πράξη, για ελεημοσύνη από ολοκληρωτικά καθεστώτα, για εξευτελισμό και καταδυνάστευση. Οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν για τον απλό λόγο ότι αυτό το παιχνίδι δεν θα έχει τέλος. Γιατί η ταπείνωση ενός λαού, η διαιώνιση του συστήματος κυριαρχίας επί του προκειμένου σε βάρος του ελληνικού- εξυπηρετεί αφενός ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και αφετέρου συμβάλλει αποφασιστικά στη διαιώνιση του συστήματος κυριαρχίας στο όνομα ενός ανύπαρκτου κοινοτικού κεκτημένου. Οι πολίτες λοιπόν, πρέπει να το παλέψουν, να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και μέσο την αξιοπρέπειά τους, αλλά πάνω απ' όλα το δικαίωμα στη ζωή. Η επίθεση στα εισοδήματα του κόσμου με ευρωπαϊκή οδηγία, τα μέτρα εξόντωσης στο όνομα μιας ανύπαρκτης αλληλεγγύης γίνονται αντιληπτά και από τον τελευταίο πολίτη. Το ζήτημα είναι τι θα κάνει και πώς θα πράξει, πώς θα αντιδράσει και με τι τρόπο. Οι προκλήσεις είναι πολλές, αλλά πάνω απ' όλα απροκάλυπτες. Πέρασαν πολλές δεκαετίες για να ταπεινωθεί για μια φορά ένας ολόκληρος λαός με φανταστικά επινοήματα. Πέρασαν δεκαετίες ψευδοπλούτου και κατ' επίφαση ευημερίας, για να φτάσουμε σήμερα να εκλιπαρούμε για την αξιοπρέπεια, αλλά πάνω απ' όλα την επιβίωση. Ας γίνει μάθημα αυτό έστω και την ύστατη στιγμή, όταν όλοι σέρνονται στις Βρυξέλλες μήπως και τους πετάξουν ένα κομμάτι ψωμί. Ο απόλυτος διασυρμός στο όνομα μιας ξεκάθαρης ευρωπαϊκής αναξιοπιστίας. Η απόλυτη απαξίωση των λαών στο όνομα ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων.