Απορώ γιατί κάθομαι ακόμη στην Αθήνα και δεν πάω στους Δελφούς, όπου με καλεί ο φίλος μου ο Παναγιώτης και όπου θα μπορούσα απερισπάστως να ολοκληρώσω την νέα, εμπλουτισμένη, εκδοχή από τις «Γυναικείες Ιστορίες» μου, που προτίθεται να επανεκδώσει τον Οκτώβριο ο Σάμης Γαβριηλίδης. Υποτίθεται ότι με κρατάει στην Αθήνα, εκτός από μια προγραμματισμένη επίσκεψη στην οφθαλμίατρο, η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι με τις εξελίξεις περί τη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς». Θα τα βρούμε ή θα τα σπάσουμε;

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τις ένθεν κακείθεν επίσημες και ημιεπίσημες δηλώσεις, αλλά και τις αφθόνως διοχετευόμενες ανεπίσημες διαρροές, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι εκεί, στους Δελφούς, θα βρω την απάντηση. Γευόμενος το λάλον ύδωρ της Κασταλίας πηγής, ταπεινός προσκυνητής του ιερού χώρου του Μαντείου, ίσως αξιωθώ τον διαφωτιστικό χρησμό της Πυθίας για το που το πάει η κυβέρνηση και προσωπικώς ο Αλέξης Τσίπρας, χαραγμένο επί κεράμου: «ΗΞΕΙ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΟΥ ΚΑΛΠΕΣ ΕΚ ΝΕΟΥ ΣΤΗΣΕΙ». Ε, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα αν το κόμμα θα μπει πριν ή μετά το αρνητικό μόριο «ου».

Εκεί που είμαι απολύτως σίγουρος ότι η Πυθία θα είναι απολύτως σαφής στην απάντησή της, θα είναι στο ερώτημα περί του αν μια ενδεχόμενη συμφωνία θα περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα ή «ου». Στην περίπτωση αυτή, ο χρησμός προβλέπεται καθαρότατος: «Μονον τοις ουχ εχεφρονοις εξεστι προσδοκαν τα τοιαυτα. Ου γαρ εισι, απο κοσμου γεννεσεως, συμφωνιαι δανειστων μετα των χρεη και χρειαν εχοντων, προσετι δε δια νεας αναληψεις επειγομενων, ανευ επωδυνων ορων».

Ούτως ή άλλως, επωδύνως ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια. Και δεν πιστεύω ότι είναι περισσότερο επώδυνη η αξίωση για πλήρη ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών φορέων, εάν πράγματι από αυτήν πρόκειται να υπάρξουν οικονομίες τέτοιας τάξεως, ώστε να μετριασθεί αισθητώς η νοσηρότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος. Ούτε πιστεύω ότι οι «κόκκινες γραμμές» τοποθετούνται, ως ζώνη προστασίας, περί τα ειδικά ταμεία των ειδικών ομάδων, με τα ειδικά προνόμια, από τους δικαστές ως τους απόστρατους και από τους δημοσιογράφους ως τους δικηγόρους. Ιδίως όταν οι εισφορές γίνονται, σε σημαντικό ποσοστό, με τα διάφορα «όσημα» από τρίτους. Δηλαδή από τον «οβολό της χήρας».

Είναι μήπως «αριστερό», να μάχεσαι υπέρ της διατήρησης προνομίων, εκείνων που ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήριζε ως «ρετιρέ» της κοινωνίας μας;

giorgis@massavetas.gr