Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Για το Σάββατο η λύση, αλλά μπορεί τελικά να πάμε και μέχρι τις 30. Παρά το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν καταλήξει σε συμφωνία, εντούτοις την υπόθεση φαίνεται πως την έχουν πάρει πάνω τους ο Αλέξης Τσίπρας και η Άνγκελα Μέρκελ. Τις τελευταίες ώρες παρατηρείται μία στασιμότητα, που κρατά σε αγωνία τους πολίτες, αλλά και όλους τους εμπλεκομένους στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Η αγωνία αυτή αναμένεται να κορυφωθεί το Σάββατο. Αν δεν καταλήξουν και τότε σε κάτι, οι εταίροι προειδοποιούν πως το Grexit είναι αναπόφευκτο. Το θέμα της συμφωνίας κρίνεται στις λεπτομέρειες, που όσο περνά η ώρα γίνονται καθοριστικές. Βέβαια, το γεγονός ότι κάτω από το τραπέζι έχει υπάρξει μέχρι στιγμής  συμφωνία, δεν σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή δεν μπορεί να αναιρεθεί αν αλλάξει ο προσανατολισμός της ασκούμενης πολιτικής.

Και για να εξηγούμαι: Μέχρι τώρα όλα συνέκλιναν πως θα υπάρξει τελικά συμφωνία. Αν τις τελευταίες μέρες, όμως, αποφάσισαν πως τελικά συμφέρει όλους το Grexit και έγιναν οι απαραίτητοι υπολογισμοί, αυτό είναι ένα καινούργιο στοιχείο που πρέπει να εκτιμηθεί. Πάντως, θα επιμείνω: κανέναν δεν συμφέρει μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Πολύ δε περισσότερο τους εταίρους, που θα πρέπει μετά να ετοιμάζονται για την Πορτογαλία και την Ισπανία. Το ελληνικό πόκερ, όπως το αποκαλούν χαρακτηριστικά τα γερμανικά ΜΜΕ, παίζεται μέχρι τελευταίας στιγμής, είτε αυτό έχει να κάνει με την αφομοίωση των νέων περικοπών από τον ελληνικό λαό, είτε με κινήσεις στρατηγικής. Επιμένω, πάντως, ότι κανέναν δεν συμφέρει μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει ότι κανένας δεν πρέπει να υποτιμά τον ελληνικό λαό και συνεχίζει να επιδιώκει το κούρεμα του χρέους. Τα γερμανικά ΜΜΕ εναποθέτουν τη λύση στη γερμανίδα καγκελάριο, ως την τελευταία ελπίδα της Ελλάδας για την οριστική επίλυση της κρίσης χρέους.

Τα ψέματα, πάντως, τελείωσαν και μέχρι την Τρίτη θα κριθεί η παραμονή μας ή όχι στην ευρωζώνη. Οι πιθανότητες για έξοδο, ναι μεν έχουν αυξηθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι το δεύτερο σενάριο. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια σκληρή μάχη με αποδέκτη τον κόσμο που εκλιπαρεί για μια συμφωνία όπως και να' ναι. Και εδώ είναι το μυστικό των παρατεταμένων διαβουλεύσεων, ότι κατάφεραν σε λίγο χρονικό διάστημα να προτείνουν μέτρα, που επί κυβέρνησης Σαμαρά θα γινόταν επανάσταση. Δόλιο το σχέδιο των εταίρων; Ίσως. Ένας ωμός εκβιασμός, που κατά τα φαινόμενα πιάνει τόπο, καθώς αυτή τη φορά μια αριστερή κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει στην πράξη μια νέα πολιτική λιτότητας; Μάλλον. Θα τονίσω, όμως και πάλι ότι ο ελληνικός λαός και κρίση έχει και τα παιχνίδια τα αντιλαμβάνεται. Το γεγονός βέβαια, ότι τον έχουν κουράσει οι απανωτές δηλώσεις περί Grexit και τον έχει εξοργίσει η στάση των πιστωτών, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον βγάλουν στον δρόμο, αυθόρμητα και χωρίς κάποιο συγκεκριμένο κομματικό κάλεσμα. Απλά οι πολίτες δεν θέλουν να πληρώσουν άλλο, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις παράλογες απαιτήσεις των Βρυξελλών. Είναι μάλιστα, αυτοί τελικά που θα κρίνουν πώς θα συνεχιστεί η ζωή στη χώρα. Αν υπάρξει συμφωνία με νέα μέτρα, πολύ απλά τα χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Αν μέχρι τέλους επιμείνουν για ΦΠΑ και ασφαλιστικό, πολύ απλά δεν πρόκειται να υπάρξει στο παραμικρό αντιμετώπιση της νέας ανθρωπιστικής κρίσης. Τα γεγονότα λοιπόν, τρέχουν και οι ελπίδες για μια συμφωνία ναι μεν μπορεί να έχουν μειωθεί, εντούτοις κανέναν δεν συμφέρει να μην υπογραφεί. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι εταίροι, το γνωρίζει και η ελληνική κυβέρνηση. Θα έλεγε κανείς ότι παίζονται οι τελευταίες στιγμές του δράματος, για μια χώρα που δεν έπαψε ποτέ να επισημαίνει ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την υπερηφάνεια ενός λαού, αλλά για την αξιοπρέπεια και την τιμή του. Λίγο πριν από τη συμφωνία, το μόνο που θα μπορούσε να αλλάξει άρδην τα δεδομένα, δεν είναι παρά κάποια ηχηρή ανακοίνωση από τον Λευκό Οίκο. Όσο αυτή δεν ακούγεται, η συμφωνία θα πάρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον δρόμο της. Γιατί στο τέλος τέλος, οι Γερμανοί δεν θέλουν να απολέσουν την πρωτοκαθεδρία και το κουμάντο στην ευρωζώνη. Ούτε η Μέρκελ επιθυμεί να γραφτεί στην ιστορία το όνομά της με τα πιο μελανά χρώματα, ότι επί δικής της θητείας κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.