Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Η αγωνία στο κατακόρυφο και όλοι όσοι ποντάρουν σε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ετοιμάζονται να καρπωθούν. Μόνο που αυτό μάλλον δεν θα γίνει για μια ακόμη φορά -σύμφωνα με τα ως τώρα σημάδια- και οι κινδυνολόγοι θα απογοητευθούν πολλαπλώς. Δεν ξέρω αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως λένε από την κυβέρνηση, καραδοκεί για αποτυχία, αυτό που ξέρω είναι πως ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή, οι κομματικές αντιπαλότητες δίνουν και παίρνουν. Θα έλεγε κανείς, πως μερικές φορές όχι απλά δεν νοιάζονται για το μέλλον της χώρας, αλλά αντιμετωπίζουν την όλη ιστορία ως στοίχημα που πάση θυσία πρέπει να κερδηθεί. Το στοίχημα, όμως, αυτό, το έχουν βάλει και κάποιοι άλλοι εκτός Ελλάδος. Οι πολίτες, από την άλλη, αναμένουν με μεγάλη αγωνία -τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς- για το τι θα γίνει τελικά και αν θα επαναληφθούν οι σκηνές της Κύπρου. Η Ελλάδα όμως -μην το λησμονούμε- παίζει κομβικό ρόλο στην ευρωζώνη. Αυτό ακριβώς έχει καταλάβει και η γερμανίδα καγκελάριος, που τρέχει και δεν φτάνει με τον Σόιμπλε. Αντιμετωπίζει εσωκομματική κρίση και δεν χρειαζόταν να το γράψουν τα γερμανικά ΜΜΕ, καθώς η όλη της στάση το αποδεικνύει. Πέραν, όμως, όλων των άλλων, αγωνιά και για το μέλλον της ευρωζώνης, χωρίς να συμμερίζεται τη θέση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, που δεν ανησυχεί για αυτό.

Η αγωνία, λοιπόν, στο ζενίθ, καθώς και πολλά διακυβεύονται και οι ισορροπίες είναι λεπτές. Μέχρι τέλος του μήνα, θα ζήσουμε μια ακόμη περιπέτεια τα τελευταία έξι χρόνια, μια περιπέτεια που βάζει σε δοκιμασία ολόκληρη την ελληνική Οικονομία. Οι πολίτες αναμένεται να υποστούν και πάλι -παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης- νέους φόρους και περικοπές και ας το διαψεύδουν μετά μανίας οι κυβερνητικοί κύκλοι. Το αν μετά τη συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα σπάσει σε κομμάτια ή αν θα πάμε σε εκλογές, αυτό κανείς δεν το γνωρίζει. Εξάλλου, την τέχνη αυτή -της μαντικής- τη γνωρίζουν πολύ καλά οι κάθε λογής κονδυλοφόροι της πολιτικής καταχνιάς, που δεν περιμένουν καν την επόμενη μέρα. Το θέμα, λοιπόν, κατ' ουσίαν, δεν είναι ποιος θα κερδίσει το στοίχημα, αλλά αν και κατά πόσο μπορεί να εφαρμοστεί συμφωνία. Εννοώ με αυτό, ότι όσο -μέχρι στιγμής- είναι λίγες οι πιθανότητες ενός Grexit, άλλο τόσο μεγάλο είναι το ενδεχόμενο εσωτερικής αναταραχής -μέχρι και διάσπασης- στον ΣΥΡΙΖΑ. Κινδυνολογία; Δεν νομίζω. Αν ακολουθήσουμε τα γεγονότα και τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, μάλλον το σενάριο εσωκομματικής ρήξης είναι πιθανό. Εκτός και αν την τελευταία στιγμή πρυτανεύσει και πάλι η συνήθης κομματική πειθαρχία και επιβεβαιωθεί για μια άλλη φορά, η απόσταση των λόγων από τις πράξεις. Ναι, δοκιμάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τέλος Ιούνη. Χωρίς αυτό βέβαια, να σημαίνει ότι θα υπάρξουν κοσμογονικές αλλαγές, εντούτοις μια σειρά από γεγονότα και ανταρσίες μπορεί να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Δεν εξετάζω καν την περίπτωση Grexit, για τον απλό λόγο ότι δεν συμμερίζομαι την άποψη αυτή, ούτε και πιστεύω πως είναι δυνατόν να συμβεί κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες. Το ζήτημα πάντως, είναι να αποφασίσουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση όσο πιο σύντομα γίνεται γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα ψάχνουν τρόπους να συγκρατήσουν τον κόσμο. Και δεν τίθεται θέμα αν θα πειραχτούν οι καταθέσεις, αφού η κυβέρνηση τις θεωρεί εγγυημένες, αλλά το αν μετά τη συμφωνία θα υπάρξουν νέοι φόροι που θα επιβαρύνουν περαιτέρω τους πολίτες. Θα το πω για πολλοστή φορά: ο κόσμος θέλει μια σπίθα για να εκραγεί κατά πάντων, αφού έχει προ πολλού διαψευστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα μου πείτε, να ξεσπάσει κατά ποιου; Απάντηση: κατά πάντων - δικαίων και αδίκων. Ζούμε τις εποχές του κομφορμισμού, τα χρόνια της πνευματικής πενίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το αύριο είναι εγγυημένο από τα κόμματα, επειδή ακριβώς απουσιάζει το ιδεολογικό ερέθισμα. Ίσα -ίσα αυτά απομυθοποιούνται οριστικά και αμετάκλητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την έννομη τάξη.

Η αγωνία λοιπόν, στο κατακόρυφο. Μαζί με αυτήν και η περιέργεια για το αν τελικά το όραμα μιας ισορροπημένης ευρωζώνης θα πάρει σάρκα και οστά. Με λίγα λόγια, καλές οι φιέστες των προηγούμενων χρόνων για το ενιαίο νόμισμα, καλή, όμως, θα πρέπει να είναι και η τελική απόφαση για το μέλλον της ευρωζώνης. Η Ελλάδα -αν βγει τελικά παρά τις προβλέψεις από αυτήν- δεν θα είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα για την κατάρρευσή της. Το γνωρίζουν καλά η Μέρκελ και ο Ολάντ. Το γνωρίζει και ο Σόιμπλε. Απλά νομίζω ότι είναι εξαιρετικός μπλοφαδόρος. Γιατί έφτασαν, να ρισκάρουν τις ζωές εκατομμυρίων για ένα στοίχημα, περιτριγυρίζοντας όλοι γύρω από τα Eurogroup και τις αποσπασματικές τους αποφάσεις.