Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Πολύ γρήγορα μας προέκυψε το χαλιφάτο σε Ιράκ και Συρία, κυριολεκτικά μέσα σε λίγους μήνες οι επιθέσεις των ισλαμιστών γενικεύθηκαν και όλη η ανθρωπότητα δεν κοιμάται από το φόβο των αποκεφαλισμών. Μετά την υποτιθέμενη από τους Αμερικανούς εξόντωση του αρχηγού της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, και τον ανελέητο βομβαρδισμό των βάσεων της οργάνωσης, έρχεται τώρα ένα νέο κύμα τρομοκρατίας -που οι Αμερικανοί παραδέχονται πως υποτίμησαν- να θορυβήσει τον ΟΗΕ, που εν μέσω πανικού σπεύδει να διασώσει την υπόληψή του.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο Ομπάμα κήρυξε τον πόλεμο κατά των ισλαμιστών, εξασφαλίζοντας φυσικά την υποστήριξη της αραβικής λίγκας. Πότε, όμως, δεν έγινε αυτό; Μήπως δεν το είδαμε στο Ιράκ και Αφγανιστάν; Μόνο στη Συρία, τα όπλα δεν σίγησαν, ούτε επίθεση στον Άσαντ έγινε ποτέ, παρά την  παρατεταμένη γενοκτονία και τη μετανάστευση χιλιάδων ανθρώπων είτε από φόβο για τους ισλαμιστές, είτε για τον συριακό στρατό. Και ενώ η τραγωδία συνεχιζόταν με χημικά ή μη, κι ενώ το Ισραήλ έστειλε μερικές ακόμη χιλιάδες γυναικόπαιδα στον άλλο κόσμο -στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και αυτοί- εντελώς ξαφνικά και πολύ γρήγορα μάλιστα άλλαξαν τα δεδομένα και μας προέκυψαν αντάρτες οπλισμένοι σαν αστακοί, υπέρμαχοι ενός γενικού και αόριστου «χαλιφάτου», που εξαπλώνεται αστραπιαία με την ανοχή των Τούρκων, των Ιρανών και πάνω απ' όλα των Αμερικανών. Η δε σιωπή της Ρωσίας είναι κάτι παραπάνω από προκλητική, μιας και ο τσάρος Πούτιν φροντίζει για τα της αυτοκρατορίας του. Το χαλιφάτο -ή όπως θέλετε πέστε το στρατολογεί, λοιπόν, αναφανδόν πιστούς από την Ευρώπη, αποφασισμένους να κόβουν κεφάλια για να φοβίσουν, λέει, τη Δύση.

Αν, όμως, όλα αυτά ήταν αληθινά, γιατί οι ενίοτε αεροπορικές επιθέσεις δεν σταματούν τους ισλαμιστές; Ποιος πιστεύει αυτούς που μιλούν για επιβεβλημένη χερσαία επίθεση διότι η από αέρος δεν έχει επιτυχία; Εδώ κερδήθηκαν πόλεμοι και πόλεμοι από την αεροπορία, σε κάποιες χιλιάδες αντάρτες θα κολλήσουν; Αφήστε που το παιχνίδι αυτό θυμίζει πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, με ό,τι σημαίνει για την ομαλή εξέλιξή του... Μόλις πριν από λίγο καιρό, αποκάλυψαν τη δράση πρώην γάλλου πράκτορα στις γραμμές των ισλαμιστών, και μάλιστα ευρισκόμενο στα υψηλότερα στρατιωτικά κλιμάκιά τους. Μας λέει επίσης, κάτι το γεγονός ότι οι Κούρδοι βοηθούνται από τους Αμερικανούς να αντισταθούν στο χαλιφάτο; Ή μήπως και η ισραηλινή σιωπή, αλλά και οι ανύπαρκτες απειλές των ισλαμιστών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι κάτι άλλο συμβαίνει εκεί πέρα; Οι Αμερικανοί δεν φημίζονται από καιρό για τις δικαιολογίες μετά τους όποιους βομβαρδισμούς, ούτε για τα ακριβή τους στοιχεία. Πώς, όμως, αυτό είναι δυνατό, όταν έχουμε να κάνουμε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, με επιτήρηση από το διάστημα και παρακολούθηση ακόμη και της παραμικρής κίνησης σε κάποια πόλη ή χωριό; Ποιος πιστεύει, άραγε, πως οι ισλαμιστές είναι τόσο καλά οργανωμένοι και δεν υποστηρίζονται από πουθενά, όταν το έδαφος του Ιράκ έχει στην κυριολεξία χτενιστεί από τις αμερικανικές επίγειες δυνάμεις που μέχρι πρότινος στάθμευαν στη χώρα; Η όλη ιστορία με το χαλιφάτο, μόνο κακόγουστο αστείο μοιάζει. Βέβαια, αστεία δεν υπάρχουν όταν κόβονται κεφάλια, ούτε όταν συμβαίνουν «παράπλευρες απώλειες» μετά τους όποιους βομβαρδισμούς. Είναι σίγουρο ότι στην εν λόγω διένεξη και οι Αμερικανοί έχουν βάλει προ πολλού το χεράκι τους, και οι γείτονες Ιρανοί έχουν κάνει το ίδιο, αλλά και το Ισραήλ με το να μην φοβάται αλλά να σωπαίνει ταυτόχρονα, έχει το μετρικό του. Και το θέμα είναι ότι όλοι επιλέγουν να χτυπήσουν στο τέλος αμάχους. Αυτοί πληρώνουν τις αποφάσεις στα στρογγυλά τραπέζια, αυτοί παίρνουν τον δρόμο της εξορίας και πνίγονται στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, γιατί έτσι αποφάσισαν οι παγκόσμιες εξουσίες. Σε χαλιφάτα ή μη, σε οργανωμένα κράτη ή όχι, οι εξοπλισμοί καλά κρατούν, το δε εμπόριο όπλων γνωρίζει τεράστια άνθηση. Και όλα τούτα υπό τα όμματα των Ευρωπαίων, που παλεύουν να ορθοποδήσουν μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ πριν από κάποια χρόνια και ολοκληρώνεται με νέους πολέμους και επεμβάσεις προς αποσιώπησίν της. Με χαλιφάτα, εμφυλίους, αεροπορικούς βομβαρδισμούς και μετανάστευση. Το νέο δόγμα της παγκόσμιας αστάθειας.