Σταθερός άνθρωπος, μεθοδικός και εξοπλισμένος με αρκετή επιμονή και υπομονή, ο υπουργός Διαφάνειας Παναγιώτης Νικολούδης. Αλλά δεν ξέρω πόσο ακόμη θα μπορέσει να τον βοηθήσει η υπομονή του, όταν όλοι οι άλλοι δεν του προσφέρουν καμία βοήθεια. Η επιλογή του ήταν μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις του πρωθυπουργού. Διότι, αν τον βοηθούσαν, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά. Με άμεση απόδοση για τα ταμεία του κράτους. Αλλά είναι ουσιαστικώς χωρίς προσωπικό. Διό και η σύλληψη του ενός ή του άλλου «επωνύμου» ή μη, από αυτούς που έχουν βγάλει στο εξωτερικό τεράστια αφορολόγητα ποσά, είναι σπάνια είδηση. Ενώ έπρεπε να συνιστά καθημερινή πράξη «ρουτίνας».

Πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση που αναδεικνύει την έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού. Δεν δίνουμε προτεραιότητα στη συγκρότηση ενός ισχυρού και αποτελεσματικού μηχανισμού που θα ασχολείται με όλους αυτούς τους «λισταρχους» και τους άλλους λήσταρχους του δημόσιου χρήματος. Στη συγκρότηση ενός μηχανισμού που θα εξασφαλίζει τη συνεχή αιμοδοσία του δημοσίου, όταν είναι αποδεδειγμένο και επισήμως ομολογούμενο ότι έχουμε ανάγκη και το τελευταίο ευρώ από το «περίσσευμα» του προξενείου μας στο ...Πουθενιστάν.

Αντιθέτως, δίνουμε πρώτη προτεραιότητα στην αποκατάσταση των απολυμένων ενός δημόσιου οργανισμού, για τον οποίο όλοι συμφωνούσαν στο παρελθόν ότι είναι αμαρτωλός, γεμάτος αργόμισθους και επιβαρύνει υπερμέτρως τον Έλληνα πολίτη. Δηλαδή της ΕΡΤ.

Εκτός βεβαίως αν υπάρχει πράγματι άλλος σχεδιασμός. Αν δηλαδή το σχέδιο είναι να πάμε, ούτως ή άλλως, σε εκλογές σε μερικές εβδομάδες, οπότε μπορεί κανείς να κατανοήσει αυτού του είδους τις επιλογές ως προεκλογική εξόφληση γραμματίων.

Όταν επιλέγεις, αντί να ενισχύσεις έναν αποτελεσματικό μηχανισμό που θα εργάζεται υπέρ της αύξησης των εσόδων, να αυξάνεις τις δαπάνες, επαναπροσλαμβάνοντας ανθρώπους, από τους οποίους οι μισοί σχεδόν ήταν αργόμισθοι που ελάχιστα πατούσαν το πόδι τους στο ραδιομέγαρο, κάτι άλλο πρέπει να έχεις στο μυαλό σου. Κάτι που σε οδηγεί να κάνεις εξαιρετικώς βραχυπρόθεσμης απόδοσης επιλογές. «Δος ημίν σήμερον». Και για αύριο βλέπουμε.

Δυστυχώς, οι λαοί και οι χώρες δεν είναι «ώσπερ τα πετεινά του ουρανού, άτινα ουδέ σπείρουσι ουδέ θερίζουσι». Χρειάζονται παραγωγή. Να μην κλείνουν κάθε μέρα 59 επιχειρήσεις και να μη χάνουν τη δουλειά τους 613 άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα. Διότι αυτοί πρωτίστως παράγουν και όχι οι κρατικοδίαιτοι.

giorgis@massavetas.gr