Στην τελευταία συνέντευξή σας, αναφερθήκατε κ. Πρόεδρε δύο φορές στην πιθανότητα διεξαγωγής δημοψηφίσματος, αν κάτι «πάει στραβά» στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας, τους θεσμικούς δανειστές γενικώς και τους «θεσμούς» που τους εκπροσωπούν. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για μια απόδειξη της δημοκρατικής σας ευαισθησίας. Να αποφασίσει, για τα κρίσιμα, ο κυρίαρχος ελληνικός λαός. Αλλά από κει και πέρα, αρχίζουν τα ερωτηματικά.

Αν τα προβλήματα λύνονται με δημοψηφίσματα, τότε γιατί έχει καταχωρηθεί στο παθητικό του Γιώργου Παπανδρέου, ως κίνηση που θα οδηγούσε σε εθνική περιπέτεια, η δική του πρόθεση να φέρει την τότε συμφωνία στο λαό για δημοψήφισμα;

Το κρίσιμο στοιχείο με τα δημοψηφίσματα είναι το πώς διαμορφώνεται το ερώτημα στο οποίο καλούνται οι πολίτες να απαντήσουν με ένα «ναι» ή με ένα «όχι». Άσπρο ή μαύρο. Πράγμα που δεν είναι πάντα σίγουρο ότι λύνει τα προβλήματα όταν αυτά έχουν πολλές περισσότερες από τις ...πενήντα δυο αποχρώσεις του γκρι, που είναι τώρα του συρμού.

Σε ποιο ερώτημα άραγε, θα κληθούμε να απαντήσουμε; Αν εγκρίνουμε το «σπάσιμο» της διαπραγμάτευσης; Αν επιθυμούμε έξοδο από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή, όπως προπαγανδίζουν κάποια στελέχη σας από την «Ισκρα»; Ή, μήπως, αν εγκρίνουμε έναν «επώδυνο συμβιβασμό», πολύ διαφορετικό από τον ως τώρα υπεσχημένο «έντιμο συμβιβασμό»;

Δια της λογικής αποκλείω την πιθανότητα του πρώτου ερωτήματος. Από όσα ο ίδιος κατά κόρον δηλώνετε, υπέρ της παραμονής στο κοινό νόμισμα και της ευρωζώνης, αποκλείεται και το δεύτερο ερώτημα.

Υποψιάζομαι ότι το δημοψήφισμα που έχετε κατά νου θα είναι λιγότερο απάντηση στους εταίρους μας και περισσότερο μια προσπάθεια να «ταπώσετε» εκείνους, στο εσωτερικό του κόμματός σας, που εκφράζουν όσα προανέφερα, φτάνοντας ακόμη και να σας αμφισβητούν. Θα καλέστε δηλαδή τον λαό να σας στηρίξει στην αποδοχή ενός προγράμματος που δεν θα αρέσει στον Λαφαζανη, τον Λαπαβίτσα, τον Λεουτσάκο, τον Φίλη και Διαμαντόπουλο.

Αν είναι έτσι, να σας στηρίξουμε. Αλλά τα εσωτερικά προβλήματα με το κόμμα τους, οι ηγέτες τα λύνουν οι ίδιοι. Με συνέδρια. Σαν αυτό που αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι και ο κ. Σαμαράς. Δεν τα μεταφέρουν στο λαό. Οι πολίτες περιμένουν λύση των προβλημάτων. Τα δημοψηφίσματα γαρ, ούτε τρώγονται, ούτε αποταμιεύονται, ούτε επενδύονται.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr