Το πένθος βαρύ. Ο πόνος δυσβάσταχτος. Πόσα μπορεί ν' αντέξει ο άνθρωπος; αναλογίζεσαι. Πόση θλίψη χωρά ο ανθρώπινος νους και η καρδιά; Πώς να συνειδητοποιήσεις αυτό που σου συμβαίνει; Πώς να γυρίσεις στο σπίτι σου; Πώς και από πού να στηριχτείς; Πώς να σταθείς όρθιος; Πώς να συνεχίσεις;

Η αναγγελία του θανάτου της 19χρονης Γιασεμή. Κ. προκάλεσε σοκ στην τοπική κοινωνία, γνωρίζοντας ότι η οικογένεια είχε θρηνήσει στο παρελθόν και για άλλο της παιδί.

Τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, στο 7ο χλμ. της Επαρχιακής οδού Μυτιλήνης Θερμής, σ' ένα δρόμο καρμανιόλα, που έχουν σημειωθεί κι άλλα τροχαία, η δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε η 19χρονη Γιασεμή, βγήκε από την πορεία της και έπεσε στο πεζοδρόμιο, με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό της. Στη μοτοσικλέτα επέβαινε ένας 23χρονος, ο οποίος τραυματίστηκε ελαφρά. Η νεαρή ήταν σπουδάστρια στα ΙΕΚ Μυτιλήνης και είχε όνειρα για τη ζωή και το μέλλον της, όπως άλλωστε όλα τα νέα άτομα της ηλικίας της.

Δυστυχώς, όμως, το νήμα της ζωής της κόπηκε απότομα, καταστρέφοντας τα πάντα.

Η οικογένειά της, μια οικογένεια βιοπαλαιστών που εργάζεται νυχθημερόν, είναι γνωστή και αγαπητή στην τοπική κοινωνία.

Ο θάνατος στο σπιτικό αυτό, έχει δείξει το πιο σκληρό του πρόσωπο, καθώς έχει χτυπήσει την πόρτα του και έχει κάνει τις πιο άδικες «επιλογές»: Πρώτα, πριν αρκετά χρόνια το γιο τους, που έπεσε στο λιμάνι και χάθηκε από πνιγμό. Τώρα η κόρη. Δύο χτυπήματα που θα γονάτιζαν και τους πιο δυνατούς. Όσο απόθεμα δύναμης κι αν υπάρχει, δύσκολα η ζωή συνεχίζει το δρόμο της. Σίγουρα τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Το μόνο που κρατά τους δύο χαροκαμένους γονείς, είναι το τρίτο τους παιδί.

Τώρα πια ο μονάκριβος γιος τους θα είναι η χαρά τους, η ελπίδα τους. Αναμφίβολα, όμως, οι φοβίες και οι εφιάλτες θα τους κυριεύουν και η αγωνία τους δεν θα μετριέται, ούτε θα ελέγχεται.

Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε χθες το απόγευμα, στον Ι.Ν. Αγ. Θεράποντος, με πλήθος κόσμου, φίλων και γνωστών, να συνοδεύουν τη Γιασεμή στην τελευταία της κατοικία.

Πόσο μπορεί ο χρόνος να γιατρέψει τις αιμορραγούσες αυτές πληγές; Πόση λήθη να προσφέρει; Πόσο βάλσαμο να θέσει στις ψυχές τους; Πόσα κλειδιά να φτιάξει, για να κλειδώσει στα κατάβαθα της ψυχής τους αναμνήσεις, εικόνες, στιγμές, αγάπη και ανείπωτο πόνο...