Δρόμος Μυτιλήνη Παναγιούδα. Μεγάλος, πλατύς, που σε προδιαθέτει να οδηγήσεις άνετα, χωρίς δυσκολίες στην ορατότητα, που εύκολα αντιλαμβάνεσαι τον όποιο κίνδυνο.

Ένας δρόμος που με την ολοκλήρωσή του και τον ηλεκτροφωτισμό του, θεωρήσαμε ότι επιτέλους μια από τις βασικές οδικές αρτηρίες, απέκτησε αρτιότητα.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι όμως, που επισήμαιναν ότι αυτή η άνεση ίσως να είναι η αιτία πρόκλησης περισσότερων ατυχημάτων.

Οι οδηγοί πιο χαλαροί και πιο ήσυχοι, αναπτύσσουν ταχύτητα και ευκολότερα μπορούν να χάσουν τον έλεγχο. Επίσης, υπάρχει και σχετική μελέτη εμπειρογνωμόνων που αναφέρεται στην επικινδυνότητα του δρόμου.

Αν μετρήσουμε δε και τα μνημόρια κατά μήκος της αιματοβαμμένης αυτής οδού, δεν χρειαζόμαστε τίποτα περισσότερο για να το επιβεβαιώσουμε. Πέρα, όμως, απ' όλα αυτά, υπάρχουν πολλά άλλα που πρέπει να τακτοποιηθούν. Ξεκινώντας από τα πρώτα χιλιόμετρα του δρόμου, στον Καρά Τεπέ, λίγο μετά από το εργοστάσιο της ΔΕΗ, δέντρο έχει φυτρώσει στην άκρη του, που ευτυχώς, η παρουσία του στηθαίου εμποδίζει να βγουν τα κλαδιά του στο δρόμο, όμως αν αναπτυχθεί λίγο περισσότερο, θα δημιουργήσει πρόβλημα στον ασφαλτοτάπητα. Το ριζικό του σύστημα θα τον «πετάξει» και θα απαιτηθεί παρέμβαση, με αποτέλεσμα να γίνει μπάλωμα, που ως συνήθως θα ξηλώσει, κοκ.

Το ίδιο και χειρότερο, αμέσως μετά το πεδίο βολής: Άλλο φυτο-δέντρο φαίνεται να βρήκε πρόσφορο έδαφος και ν' αναπτύσσεται ωραιότατα, κάτω από το πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, μέσα στο δρόμο. Αρχίζει μάλιστα, να διακλαδίζεται και σε λίγο καιρό, αν δεν εκριζωθεί, θα φουσκώσει το πεζοδρόμιο και θα μπει για τα καλά μέσα στη λωρίδα κυκλοφορίας. Προχωρώντας στο πεζοδρόμιο, πρέπει να έχεις τα μάτια δεκατέσσερα, γιατί οι παγίδες είναι πολλές: Εκεί που περπατάς ρεμβάζοντας τη θάλασσα και το χωριό, πέφτεις πάνω σε διάφορα εναπομείναντα υλικά γαρμπίλι, άμμο, πέτρες που είχαν χρησιμοποιηθεί για επισκευή του τοιχίου μετά από κάποιο ατύχημα και ξεχάστηκαν εκεί. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις μισό βήμα και σκοντάφτεις στην υποδοχή και τα καλώδια   ενός πυλώνα φωτισμού που κάποτε υπήρχε εκεί, αλλά αποκολλήθηκε και απομακρύνθηκε μετά από πρόσκρουση σ' αυτό κάποιου οχήματος. Και ως προειδοποιητικό  έχουν μεταχειριστεί ένα... πάζλ από καρφωμένα κομμάτια ξύλου, που στήριξαν τη μια άκρη στη βάση του ανύπαρκτου πυλώνα και την άλλη στο πέτρινο πεζούλι.

Επίσης, τα ρείθρα του δρόμου είναι χορταριασμένα, φτυαριές από φύκια έχουν στομώσει όλες τις σχάρες ομβρίων, αλλά και τους αγωγούς που παραμένουν ακάλυπτοι και έχουν μετατραπεί σε... γλάστρες.

Σε άλλα δε σημεία όχι λίγα το τοιχίο είναι γκρεμισμένο, ενώ τα εικονοστάσια μαρτυρούν τη θλιβερή αιτία.

Τα παρακείμενα σήματα οδικής κυκλοφορίας έχουν λυγίσει και αλλάξει φορά. Μέχρι και το φωτιστικό έχει στρέψει το... βλέμμα του στον ουρανό και ζητά την επέμβαση όχι εκ Θεού, αλλά από τους αρμόδιους. Τουλάχιστον ας κάνουμε τ' ανθρωπίνως δυνατά, για να ελαχιστοποιήσουμε και τον αριθμό των σημείων μνήμης, που μαρτυρούν τον ανθρώπινο πόνο.