Έσωθεν ενημερωνόμαστε για την μίζερη, την κακομοίρικη πλευρά της πολιτικής. Για τα καμώματα όποιου θέλει και την δόξα επιδιώκειν και το χρήμα μη αφιέναι. Και δεν μου αρέσει καθόλου αυτή τη τετριμμένη καταφυγή στην καταγγελία κέντρων συνωμοσίας και άλλα ηχηρά παρόμοια. Ενώ με ενοχλεί βαθύτατα η προσφυγή σε «επιχειρήματα» του τύπου «τα ίδια έκανε και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν ήταν υπουργός στην ίδια θέση». Πέρα από το γεγονός ότι υπήρξε άμεση διάψευση από την προεδρία, με την υπενθύμιση ότι τότε, λόγω του ασυμβίβαστου που ίσχυε, ο Παυλόπουλος δεν ασκούσε την δικηγορία. Αλλά ακόμη και να ήταν έτσι, είναι αυτός λόγος για να δικαιολογήσει την ...μίμηση του, από έναν «ριζοσπάστη αριστερό» υπουργό;

Έξωθεν μόνον, αλίμονο, μαθαίνουμε τα σπουδαία. Δηλαδή το περιεχόμενο της επιστολής που απηύθυνε ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Από τους «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς» μαθαίνουμε ότι, κατά τον πρωθυπουργό μας, βρισκόμαστε σε τέτοια κατάσταση, ώστε να είναι αδύνατο να φανούμε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Δεν έχουμε να πληρώσουμε. Λες και το θέμα αυτό ενδιαφέρει περισσότερο τους Βρετανούς ή άλλους αναγνώστες της εφημερίδας, από όσο τους πολίτες αυτής της χώρας.

Και μην πει κανείς ότι ενδεχομένως η επιστολή του πρωθυπουργού προς την Γερμανίδα ομόλογο του διέρρευσε από τους κακούς Γερμανούς που θέλουν να φέρουν την κυβέρνηση μας σε δύσκολη θέση. Γιατί το σχετικό ρεπορτάζ είναι από τον ανταποκριτή της εφημερίδας στην Αθήνα και όχι από εκείνον στο Βερολίνο. Υπήρξε δηλαδή επιλογή, από το στενό περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου, η διοχέτευση της επιστολής στο συγκεκριμένο μέσο. Με επιδίωξη μάλιστα να δημοσιευθεί την ίδια μέρα που είχε ορισθεί η συνάντηση των δυο ηγετών στο Βερολίνο.

Αναρωτιέμαι απλώς: Δεν κρίνονται οι Έλληνες πολίτες άξιοι για μια απευθείας, τίμια και καθαρή ενημέρωση για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα; Συνάδει προς την υπεσχημένη «έντιμη σχέση με τους πολίτες» αυτή η καταφυγή στην πρακτική των διαρροών, και δη προς τα ξένα μέσα ενημέρωσης, για τόσο κρίσιμα θέματα;

Αλλ' επειδή θυμηθήκαμε το «ασυμβίβαστο», θλίβομαι να θυμάμαι ότι, η βουλή των δικηγόρων, απέρριψε την συνταγματική μεταρρύθμιση, πλην μιας και μόνης διατάξεως: Την κατάργηση του ασυμβίβαστου. Και έτσι χάθηκαν πέντε χρόνια συνταγματικής απραξίας. Αλλά δεν ντρέπονται καθόλου.

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr