Πραγματικά συμπάσχω μαζί σας κ. Πρόεδρε. Γιατί καταλαβαίνω ότι δεν ξέρετε από πού να πρωτοφυλαχθείτε. Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα προβλήματα, έχετε να αντιμετωπίσετε και τις υπέρμετρες φιλοδοξίες της προέδρου της Βουλής. Που θέλει να καταγραφεί ως Ηγερία πρώτου βαθμού στην πολιτική ζωή του τόπου. Διό και προχωρεί, προσχωρώντας στην γραμμή Καμμένου, στην σύσταση επιτροπής για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, ώστε να αποδειχθεί ποιο τμήμα του είναι «απεχθές και επονείδιστο». Ώστε να αποφασίσουμε να μην το πληρώσουμε.

Το γνωρίζει βεβαίως ότι «περί όνου σκιάς» είναι η συζήτηση. Γιατί αυτό δεν μπορεί να αφορά τα 230 δισεκατομμύρια που πήραμε με τα μνημόνια. Αλλά εκείνα τα δάνεια που είχαν προηγηθεί. Για τα οποία θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι, κατά ένα μέρος τους, φαγώθηκαν σε μίζες και αγρίως υπερτιμολογημένες αγορές. Πρωτίστως made in Germany. Αλλά εκείνα τα δάνεια έχουν ήδη κουρευτεί κατά το ήμισυ. Τώρα το μέγα χρέος μας είναι ακριβώς το μνημονιακό. Το όπλο της απειλής στάσης πληρωμών, έναντι εκείνων των δανείων, υπέστη, φευ, αφλογιστία στα χέρια του ΓΑΠ και του κηπουρού του.

Ως την ώρα που εκείνοι υπέγραψαν το πρώτο μνημόνιο, μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το όπλο, βγαίνοντας βεβαίως και από το ευρώ. Θα περνούσαμε βεβαίως δύσκολες ώρες. Αλλά θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Και πάντως οφείλαμε να το χρησιμοποιήσουμε ως απειλή. Και το υποστήριξα με πάθος. Αλλά μετά το μνημόνιο όλα άλλαξαν. Όπως και η μορφή του χρέους μας.

Μπορούμε σήμερα να πούμε «δεν πληρώνω» τα χρέη που η κυρία Ζωή θα κηρύξει επονείδιστα; Να κηρύξουμε «αντάρτικο», επιστρέφοντας και στο εθνικό μας νόμισμα, όπως προτείνουν ο Λαπαβίτσας και άλλοι; Το τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση, το αφήνω σε περιγραφή από τον ίδιο τον σημερινό υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφακη, από άρθρο του στο «Protagon», τον Απρίλιο του 2011:

Έστω ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε πως σήμερα το βράδυ θα κατέθετε κατεπείγον νομοσχέδιο στην Βουλή δημιουργίας νέου εθνικού νομίσματος. Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr