Αμέτρητοι οι προμηθευτές και επαγγελματίες, που αν και θεωρητικά έχουν δίκιο και το δίκιο τους «αναγνωρίζεται» από τις υπηρεσίες του Δήμου, εντούτοις όλα αυτά είναι σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, ο δρόμος για την επίλυση του προβλήματος των ιδιωτών συνεργατών του Δήμου, είναι οι δικαστικές αίθουσες. Αρκετοί ήταν εκείνοι που προσέφυγαν δικαστικά και μετά από μια τριετία ή και πενταετία, κατάφεραν να πληρωθούν το αρχικό κεφάλαιο, αλλά και τόκους μετά από την ευρωπαϊκή οδηγία που προσαρμόστηκε στην ελληνική νομοθεσία: Αν μετά από 90 ημέρες δεν εξοφληθεί το τιμολόγιο, τότε μετράν οι τόκοι που ανέρχονται περίπου στο 7%.

Η κάθε Δημοτική Αρχή, γνωρίζοντας ότι η επίλυση των  διαφορών στα δικαστήρια θα επιτευχθεί τουλάχιστον μετά από μία τετραετία, λόγω των  αναβολών που η ίδια ζητά, το βάρος επωμίζονται οι επόμενοι απ' αυτούς.

Κάποτε, όμως, η ώρα έρχεται και τα τακτικά έσοδα δεν θα επαρκούν για να πληρωθούν κεφάλαιο και τόκοι. Κι αν σκεφτούμε ότι ο μεγαλύτερος όγκος των υποθέσεων θα εκδικαστεί εντός της τετραετίας, καθώς οι σχετικές διαδικασίες έχουν ξεκινήσει επί δημαρχίας Δ. Βουνάτσου, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τα ποσά δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητα.

Ήδη από το '11 '12 έχουν δοθεί σε κεφάλαιο, τόκους και δικαστικά έξοδα 3,5 εκατ. ευρώ περίπου. Ευτυχώς, όμως, όπως μας διαβεβαίωσαν και οι αρμόδιες υπηρεσίες, τα τακτικά έσοδα κινούνται σε ιδιαίτερα ικανοποιητικούς ρυθμούς, καθώς οι πολίτες που οφείλουν στο Δήμο εμφανίζονται πολύ πιο τακτικοί και συνεπείς. Μετά τις ρυθμίσεις, την άσκηση πίεσης από τη τ. Δημοτική Αρχή, αλλά και τη νυν, υπάρχει αλλαγή σκηνικού. Μεγαλύτερη πειθαρχία, με αποτέλεσμα να καταβάλλεται το 70 80%  των οφειλών. Τα τακτικά έσοδα όπως είναι γνωστό, προέρχονται από τη ΔΕΗ, το 5% των κέντρων εστίασης κλπ από τα οποία ο Δήμος καλύπτει τις υποχρεώσεις έναντι τρίτων.

Μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία για τα οικονομικά του Δήμου Λέσβου, αφενός γιατί υπάρχει ένα μεγάλο οικονομικό απόθεμα που δεν θα τον αφήσει να μπει στους «κόκκινους» δήμους, αφετέρου γιατί η εισπραξιμότητά του έχει αγγίξει το 20% τη στιγμή που η αντίστοιχη του κράτους σήμερα, είναι μόνο 4%, όμως είναι γεγονός ότι η «αιμορραγία» θα είναι δεδομένη, αν δεν υπάρξει προγραμματισμός για να πληρωθούν τα ποσά που τεκμηριωμένα δεν έχουν τύχη (για το Δήμο) στα Δικαστήρια. Εξωδικαστικός συμβιβασμός έχει θεσμοθετηθεί, όμως  λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να εκμεταλλευτούν τη νομοθεσία. Οι υπόλοιποι τραβούν το δύσκολο δρόμο των Δικαστηρίων.