Του Φίλιππου Zάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι που άνοιξε τις πύλες του το 2007 από τις ΗΠΑ και την αγορά ακινήτων και που συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τα αδηφάγα συστήματα εξουσίας, που ανεβοκατεβάζουν στα χρηματιστήρια τις τιμές των νομισμάτων, πλασάροντας την τεχνητή έξοδο από το ευρώ ή την είσοδο στο εθνικό νόμισμα (βλ. Ελλάδα), το ενοποιημένο σχέδιο δημιουργίας οικονομικής κρίσης με τον τρίτο κόσμο να εξακολουθεί να πουλά σε τιμές πείνας, τις αναπτυσσόμενες χώρες (βλ. Κίνα) να αναζητούν μανιωδώς πρώτες ύλες πουλώντας σε δολάρια και αγοράζοντας σε τιμές χαμηλής απορροφητικότητας για τους ήδη εγκλωβισμένους λαούς τους, αλλά και τις χώρες - βασικούς παίκτες που αναμένουν να καθορίσουν την τύχη των όποιων οικονομικών «ουραγών» (βλ. Ισπανία, Πορτογαλία, Ισλανδία), αυτό το παιχνίδι κερδοφορίας των μεγάλων οίκων ανακαθορισμού και αναδιανομής των ήδη ελλειμματικών πόρων, βρίσκεται στο ζενίθ του. Φαίνεται πως οι λαοί το έχουν καταλάβει, όμως δεν γνωρίζουν πώς και με ποιο τρόπο να αντιδράσουν. Η παγκόσμια διακυβέρνηση, όμως, ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο βήμα, το διδάσκουν οι πριν από δεκαετίες στοχευμένες πτωχεύσεις, που αδρανοποίησαν τη δυναμική των μαζών αντί να την εκτοξεύσουν στα ύψη και αυτό το δείχνει η διστακτικότητα του παγκόσμιου προλεταριάτου ειδικά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο  και μετά. Αν εξαιρέσει κανείς τη δεκαετία του ΄60, που και εκεί το στοίχημα χάθηκε στις αρχηγικές μειοψηφίες των επαναστατικών ονειρώξεων, όλη η πορεία και αξιοποίηση του παγκόσμιου κεφαλαίου ακολούθησε την τιμή - ασανσέρ του μαύρου χρυσού και την εκμετάλλευση με κάθε μέσο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Το σκάκι προέβλεπε βασικά την κατά μέτωπο επενδυτική επίθεση στα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα των τρίτων χωρών, με αντάλλαγμα την πείνα, τον αποδεκατισμό του πληθυσμού τους και τους εμφυλίους πολέμους, την πόκα των Βαλκανίων με την εθνοτική  πληθυσμιακή αναδιανομή, την κομματική γκετοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της, αλλά και την υλοποίηση  του ευρωπαϊκού ονείρου που επρόκειτο να σταθεί καταμεσής του οικονομικού πολέμου μεταξύ της πάλαι ποτέ ισχυρής Ιαπωνίας με τις ΗΠΑ και την νυν «αυτοκρατορική» πλανητική κινέζικη επέλαση.

Στην Ευρώπη, όμως, παίζεται εδώ και καιρό το μέλλον της παρατεταμένης αμερικανο-κινεζικής αντιπαλότητας, και όπως είναι φυσικό, το ευρώ είναι αυτό που αποτελεί τον στόχο, ειδικά στις πιο αδύναμες οικονομικά χώρες. Από αυτό τον σχεδιασμό όμως, δεν θα μπορούσε να λείπει και η αντίδραση των λαών, που δέχονται το μεγαλύτερο βάρος από τον ασταμάτητο οικονομικό πόλεμο.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Ένα παρόν που διαδραματίζεται στις πλατείες των ανήσυχων πολιτών, στις πιο αδύναμες ευρωπαϊκές χώρες. Οι εξουσίες όμως, δεν λένε να πάψουν να παίζουν το κερδοσκοπικό παιχνίδι, που ξεκινά από τον ασύδοτο και με μεγάλο τίμημα δανεισμό και τελειώνει στην απομύζηση των τελευταίων οικονομικών αποθεμάτων των πολιτών. Αυτό γινόταν μέχρι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Και ξέχωρα από τις μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων. Στόχος είναι σε κάθε περίπτωση, η επιδίωξη του οικονομικού πάτου, η εξάλειψη των όποιων κοινωνικών αξιώσεων, αλλά και η μαγική συνταγή του εσκεμμένου δανεισμού για την εξυπηρέτηση της εφευρετικής παρότρυνσης για κομματική συναίνεση και «εθνική ομοψυχία». Το παιχνίδι βέβαια, έχει ως θεατές τις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες που ενδιαφέρονται άμεσα για την τύχη των μικρότερων, ώστε να διαφανεί ότι το ευρώ, παρά τα όποια χτυπήματα, μπορεί να αντέξει.  Μπροστάρηδες σε αυτό τον αγώνα, η Γερμανία και μετά η Γαλλία. Ενδοευρωπαϊκές σφαίρες επιρροής η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και μάλλον αργότερα και η Ιταλία.

Οι Αμερικανοί βέβαια, τοποτηρητές και έτοιμοι να υιοθετήσουν ανά πάσα στιγμή τον ρόλο του από μηχανής Θεού, και οι πάντα υπολογίσιμοι Ρώσοι, ασφαλείς από την άνεση που παρέχει η ενεργειακή τους ασφάλεια και πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο όποιο παρεμπόριο, από ανθρώπινη σάρκα μέχρι φυσικό αέριο, περιμένουν να επέμβουν αποτελεσματικά.

Έτσι, όπως βλέπετε, το παγκόσμιο σκάκι συνεχίζεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Το παραδέχονται ακόμη και οι Διεθνείς Οργανισμοί, στην προσπάθειά τους να κρύψουν την όλη αλήθεια, ομολογώντας τεχνηέντως ένα τμήμα της. Το παραδέχεται ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση, που παλεύει νσ ξεφύγει από τις εκβιαστικές δαγκάνες της εκάστοτε τρόικας. Οι παντός είδους πολιτικές λιτότητας που εξυπηρετούν το κερδοσκοπικό παιχνίδι, με τους όρους δανεισμού και το ξεπούλημα ολόκληρων χωρών στις οικονομικές σφαίρες επιρροής, καλύπτουν τη μισή και παραπάνω Ευρώπη. Η παγκόσμια φιλετοποίηση, λοιπόν, σε ημερήσια διάταξη. Εν αρχή ήταν οι τιμές ακινήτων στις ΗΠΑ. Μετά, τα περίφημα «golden boys» και την τεχνητή δημιουργία παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με τις μαζικές περικοπές θέσεων εργασίας, φθάσαμε στο ασανσέρ της τιμής του μαύρου χρυσού και τη νομισματική υποτίμηση. Ακολούθησε η πληγή της αδυναμίας ρευστότητας, που τόσο έπληξε τη χώρα μας και τώρα, λίγο πριν το χείλος της σχεδιαζόμενης οικονομικής καταστροφής, οι από μηχανής Θεοί της παγκόσμιας σκακιέρας καταφθάνουν για να σώσουν την κατάσταση, με αγορές γης σε εξευτελιστικές τιμές. Αν δεν ακολουθήσουμε τις εντολές τους, λένε οι εταίροι, θα υποστούμε τις συνέπειες της οικονομικής διάλυσης, την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Μέρος του παιχνιδιού είναι και αυτό όμως, και δη του πιο επικίνδυνου για τον κάθε λαό. Γιατί ακόμη και μετά την όποια οικονομική καταστροφή, οι τοποτηρητές θα είναι πανταχού παρόντες, με νέους δανεισμούς και χαράτσια. Οι λαοί απλά θα τους έχουν προσφέρει και τις τελευταίες οικονομίες τους, θυσιάζοντας εαυτούς στο βωμό του παγκόσμιου κέρδους.