Είμαι αυστηρός, ίσως και έως υπερβολής απέναντι στην κυβέρνηση. Διότι αλλιώς ονειρευόμουν την «κυβερνώσα Αριστερά». Ως θρίαμβο της συνέπειας και αποθέωση της ευαισθησίας. Αλλά για την εικόνα της Ελλάδας, ως χώρας με τις μεγαλύτερες κοινωνικές αδικίες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορούμε να φορτώσουμε τις ευθύνες στη σημερινή κυβέρνηση. Υπήρξαν άλλοι «φούρνοι» που παρήγαγαν αυτά τα «στραβά ψωμιά». Φούρνοι πράσινοι και γαλάζιοι.

Το 1981, όταν η Ελλάδα έγινε το δέκατο μέλος της τότε ΕΟΚ, οι πολίτες στις χώρες του ανατολικού συνασπισμού, ζούσαν, με εξαίρεση τις κομματικές γραφειοκρατίες, σε συνθήκες φοβερών ελλείψεων. Θυμάμαι ακόμη την αλγεινή εντύπωση που μου έκαναν, το 1976, οι προθήκες των καταστημάτων τροφίμων στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, όπου αντί για τρόφιμα μπορούσες να ...απολαύσεις τις φωτογραφίες «εκείνου», όπως τον αποκαλούσαν χαμηλοφώνως οι απλοί άνθρωποι, από φόβο μη τους «τσιμπήσει» η καθεστωτική αστυνομία.

Αυτές οι χώρες μπήκαν στην Ένωση πολύ αργότερα από μας. Και θα περίμενε κανείς ότι, σήμερα, θα βρίσκονταν πολύ πίσω μας, στον πίνακα του γερμανικού ινστιτούτου Bertelsmann στον τομέα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δυστυχώς,  σύμφωνα με την έκθεση Social Inclusion Monitor Europe για φέτος, η χώρα μας κατατάσσεται στην τελευταία (28η θέση) λόγω της βαθμολογίας της στους τομείς της πρόληψης της φτώχειας, των ίσων ευκαιριών για εκπαίδευση, της πρόσβασης στην αγορά εργασίας, στην κοινωνική συνοχή χωρίς διακρίσεις, στην υγεία και την διαγενεακή δικαιοσύνη. Πίσω ακόμη και από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Αυτή η κυβέρνηση ευθύνεται για τα δικά της «στραβά ψωμιά». Αλλά για το ότι, με άριστα το δέκα, η Ελλάδα βαθμολογείται με 3,61, έναντι 3,51 της προτελευταίας Ρουμανίας και 5,63 που είναι ο μέσος όρος της ΕΕ, ευθύνονται όσοι αλληλοδιαδόχως κυβέρνησαν τη χώρα μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ναι μεν μπορεί να πει κανείς ότι τιμωρήθηκαν από τους πολίτες, αλλά δεν βλέπω να προβληματίζονται ιδιαιτέρως, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενόψει και της διαδικασίας εκλογής νέας ηγεσίας, για τις δικές τους ευθύνες.

Τα προβλήματα του τόπου δεν αντιμετωπίζονται με πασαρέλες για το ποιος είναι πιο νέος και πιο όμορφος. Αλλά με σχέδιο για το μέλλον. Το οποίο όμως δεν μπορεί να στηθεί σε σωστές βάσεις, αν δεν υπάρξει λεπτομερής αναγνώριση των λαθών τους. Πέρα από την υποκριτική αοριστολογία «κάναμε και λάθη».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr