Για γέλια ή για κλάματα; Θαρρώ πως η μόνη φράση που αποδίδει περιγραφικότατα όσα βιώνουμε, είναι εκείνη που χρησιμοποιούσε η Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου: «Τα ύστερα του κόσμου».

Θυμάμαι ότι άλλοτε οι δεξιοί μηχανισμοί προπαγάνδας προσπαθούσαν να αποτρέψουν, όσους χωρικούς και μικροαστούς ερωτοτροπούσαν με το ενδεχόμενο να ψηφίσουν Αριστερά, με βασικό εργαλείο τον τρόμο. Ποντάροντας στη λατρεία του μέσου Έλληνα προς το δικό του «κεραμίδι», εκτόξευαν την απειλή: «Αν έλθουν οι αριστεροί στην εξουσία, θα σας πάρουνε τα σπίτια».

Και τώρα, τι γίνεται; Τώρα πια, «ίνα πληρωθεί το ρηθέν» παρά των ...δεξιών «προφητών», με κυβέρνηση της Αριστεράς ανοίγει ο δρόμος για τις κατασχέσεις των σπιτιών από τις τράπεζες. Ό,τι απέτρεψαν στα πρώτα έξι χρόνια της κρίσης οι κακοί «μνημονιακοί» δεξιοί, το επιτρέπουν από χθες οι καλοί αντιμνημονιακοί αριστεροί. Και μάλιστα με τράπεζες που είναι ουσιαστικώς ...κοινωνικοποιημένες, αφού οι πολίτες φορτώνονται με νέα τεράστια δάνεια για την ανακεφαλαίωσή τους. Οπότε θα έπρεπε, όπως αξίωνε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, να τεθούν υπό άμεσο κρατικό έλεγχο, με διορισμό νέων διοικήσεων.

Και ποιος θυμάται τώρα πια, τα όσα υποστήριζαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του, που στελεχώνουν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, για τα δάνεια υπέρ της διάσωσης των τραπεζιτών, δια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με χρήμα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς;

Τότε θεωρούσαν απόδειξη υποτελείας το ότι οι «Σαμαροβενιζέλοι» δεν αξίωσαν αυτά τα δάνεια να μείνουν εκτός του δημοσίου χρέους. Όπως δηλαδή είχε πετύχει η κυβέρνηση της Ισπανίας, του «αντιδραστικού Μαριάνο Ραχόϊ, για το δικό της πακέτο.

Τώρα μας φορτώνουν τη νέα διάσωση των τραπεζιτών και εκείνων που κατέχουν μεγάλα πακέτα τραπεζικών μετοχών, ως ...σοσιαλιστική πολιτική. Και τα χρήματα αυτά προστίθενται στο δημόσιο χρέος, που γίνεται ακόμη περισσότερο δυσκόλως διαχειρίσιμο.

Το πρόβλημα δεν είναι αν εκείνοι που μας κυβερνούν έχουν επιλεκτική αμνησία και ιδεολογική και πολιτική ασυνέπεια. Παραφράζοντας την φράση που, κατά τις πηγές, διέταξαν οι έφοροι της Σπάρτης να διαλαλήσει ο δημόσιος κήρυκας, όταν οι Κλαζομένιοι, προέβησαν σε πράξεις ασέβειας, έναντι των θεσμών τους, μπορούμε να αποδεχθούμε και εμείς το «έξεστι κυβερνώσι ασχημονείν». Ανεξαρτήτως «ιδεολογικού» επιπάσματος των πράξεών τους.

Το πρόβλημα είναι η γενικευμένη αμνησία που οδηγεί σε φαινόμενα ακρισίας και παραλυσίας των πολιτών.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr