Οι άνθρωποι με ευαισθησίες και προβληματισμούς, σε όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες, δίνουν προτεραιότητα στην έκφραση του αποτροπιασμού τους για το φρικτό έγκλημα των ισλαμιστών στο Παρίσι. Εδώ περιμένω, να δω πόσοι θα συγκεντρωθούμε απόψε στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Και αύριο θα σας μεταφέρω την κρίση μου. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία όπου κυκλοφορούν αφίσες, από κάποια οργάνωση «αντιεξουσιαστών» με τις οποίες ...διαφημίζονται ως «μια χαρά» οι φανατισμοί του Ισλάμ.

Είναι μια αφίσα σε πράσινο φόντο και με φωτογραφίες φανατικών μουσουλμάνων που αυτοτιμωρούνται, με αλυσίδες, καρφιά, και ξυραφάκια, άχρι αίματος. Και το μήνυμά της: «Συντηρητικοί; Εμείς μια χαρά τους βλέπουμε». Ενώ, με το κείμενο που συνοδεύει την εικόνα, παρουσιάζονται όλοι αυτοί ως δυνάμεις αντίστασης κατά της παγκοσμιοποίησης, του κεφαλαίου και του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Και το πιο μελαγχολικό: Είναι μια αφίσα ιδιαιτέρως δημοφιλής σε πανεπιστημιακούς χώρους. Από την Νομική και την Φιλοσοφική ως το Πάντειο. Δηλαδή εκφράζει κάποια από τα παιδιά μας που σπουδάζουν. Τα, υποτίθεται, «ανωτέρου επιπέδου». Από τα οποία, ελπίζουμε, περιμένουμε, να δούμε ένα καλύτερο αύριο.

Την ίδια ώρα, στον τόπο μας, χύνεται περισσότερο τυπογραφικό και ηλεκτρονικό μελάνι για τον σχολιασμό των νέων παραπολιτικών καμωμάτων. Για τα μάτια της Άντζελας Γκερέκου που είδαν το γαλάζιο φως τους και εγκατέλειψαν τα πράσινα λιβάδια. Για τη μετάσταση του Βασίλη Οικονόμου, με τη διαδρομή ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Νέα Δημοκρατία. Για την Γιαταγάνια που έμεινε τελικώς ...μπουκάλα. Για την Ραχήλ που δεν την ικανοποιεί η αντιπαροχή του ΣΥΡΙΖΑ. Για όλες τις μεταγραφές από τον ένα στον άλλο.

Λυπάμαι που γίνομαι μονότονος. Αλλά όλα αυτά δεν είναι πολιτική. Είναι μικροπολιτικά καμώματα. Για τα οποία, θα το γράψω για μια ακόμη φορά, η εξήγηση βρίσκεται στην ιστορική φράση του αειμνήστου Γιάννη Αλευρά: «Η μόνη σταθερή ιδεολογία κάθε βουλευτή είναι το άγχος της επανεκλογής του». Είναι μεταστάσεις που επιβεβαιώνουν ότι πράγματι υπήρξαν φαινόμενα εξαγοράς συνειδήσεων στη διαδικασία προς την προεδρική εκλογή που δεν ευδοκίμησε.

Μόνο που η εξαγορά δεν έγινε με τους «κουμπαράδες» της νέας «Αυριανής» και του Σκουρλέτη. Αλλά με αξιοποίηση, από αμφοτέρους τους επειγόμενους, για την διατήρηση ή την κατάληψη της εξουσίας, αυτού του «άγχους επανεκλογής». Έταξαν θέσεις στα ψηφοδέλτια. Και τώρα εξοφλούνται και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την ΝΔ οι ...μεταχρονολογημένες επιταγές.

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr