Η εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής είναι πράγματι η δραματικότερη μετά το 1981. Και την κάνουν ακόμη δραματικότερη τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, καθώς φροντίζουν να μας φορτίζουν συναισθηματικώς. Απευθυνόμενα λιγότερο στη λογική μας και περισσότερο στο θυμικό μας.

Οι μεν κατερχόμενοι επενδύουν στην καλλιέργεια του φόβου ότι θα έλθουν οι άλλοι και θα καταστραφούμε. Αγνοώντας προφανώς πόσο κατεστραμμένοι, ήδη, αισθάνονται πλείστοι των συμπατριωτών μας. Τόσο ώστε πολλοί να κάνουν την επιλογή τους με την απλοϊκή σκέψη «δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από όσα χάσαμε ήδη». Έστω και αν γνωρίζουν ότι στη ζωή «πάντα υπάρχουν και χειρότερα».

Οι δε ανερχόμενοι επενδύουν στην απελπισία που βρισκόμαστε και στην ανάγκη μας για μια ελπίδα. Κυρίως την ελπίδα ότι θα πάρουμε πίσω κάτι από εκείνα που χάσαμε. Άλλος τη θέση που είχε στο δημόσιο. Άλλος τον βασικό μισθό του που κατάντησε φιλοδώρημα. Άλλος την δέκατη τρίτη σύνταξή του. Και πάει λέγοντας. Αλλά και σε μια άλλη «πονηρή» ελπίδα. Ότι παρά τους πρότερους λεονταρισμούς, για σύγκρουση και ρήξη με τους δανειστές και τους εταίρους, για σκίσιμο των μνημονίων και άλλα τέτοια ηρωικά, θα κυριαρχήσει η, οψίμως καλλιεργούμενη, νέα πολιτική του «θα τα βρούμε με την Ευρώπη».

Ευτυχώς, μέσα σε όλη αυτή την καλλιέργεια του άγχους, των πολιτικών παιγνίων ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα, υπάρχουν και κάποιοι που φροντίζουν για την ψυχαγωγία μας.

 Όπως για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ, με το περιέργως παχυλότατο εφάπαξ του 1,5 εκατομμυρίου, Δημήτρης Τσουκαλάς. Ο οποίος μας καλεί, να απαντήσουμε δυναμικώς στο φαινόμενο της εκροής καταθέσεων, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, καθημερινώς, με μια ...φωτισμένη αγωνιστική εκδήλωση. Να καταθέσουμε, λέει, από ένα ευρώ ο έκαστος στις τράπεζες. Για να αντιστραφεί το κλίμα. Τώρα, το πώς αντιστρέφεται το κλίμα ακόμη και αν όλοι καταθέσουμε από ένα ευρώ, δηλαδή κάπου δέκα εκατομμύρια συνολικώς, ενώ την ίδια ώρα άλλοι σηκώνουν εξακόσια με επτακόσια, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.

 Τι εστί το δίδαγμα εκ της ιστορίας Τσουκαλά; Ότι πληρούται το λαλήσαν δια των προφητών: Πετσάλνικοι υπάρχουν παντού. Σε όλα τα κόμματα. Και ευτυχώς δηλαδή. Διότι έχουμε και ανάγκη ψυχαγωγίας. Την οποία συμπληρώνουν οι εξυπνακίστικες διαρροές για το πόσο ...ερωτικός είναι ο κ. Σαμαράς.

  Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr