Σίγουρα η εκλογική αναμέτρηση της 25ης τρεχ, είναι από τις λίγες που ο ελληνικός λαός, νοιώθει τόσο μπερδεμένος, τόσο «αδειασμένος» και εξίσου αηδιασμένος από τα κόμματα και τις παρατάξεις, όταν όλοι παίζουν με τον πόνο του, την ανέχειά τους, τα προβλήματά του και  επιδίδονται σ' έναν πόλεμο παροχολογίας και υποσχέσεων ανεκπλήρωτων, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, πως καμιά απ' αυτές δεν πρόκειται να υλοποιηθεί.

Και πώς να συμβεί το αντίθετο, αφού ο κάθε λογικός και με αρχές άνθρωπος, πόσο μάλλον ένα κράτος, οφείλει για λόγους ηθικής, να είναι συνεπής στις συμφωνίες του και στις υπογραφές του. Υπάρχει συνέχεια, είτε μας αρέσει είτε όχι. Έτσι απλά...

Ο λαός βρίσκεται στριμωγμένος στις συμπληγάδες μιας άχρηστης πολιτικής ρητορείας, που δυστυχώς δεν πείθει κανέναν. Φτωχός ο λόγος, τετριμμένη επιχειρηματολογία, που δεν συγκινεί και δεν παρασύρει τους ψηφοφόρους. Δεν εμπνέει και δεν σαγηνεύει. Αισθητή η απουσία του ηγέτη.

Το θέμα όμως είναι τι θα πράξουν την Κυριακή των εκλογών οι ψηφοφόροι και πώς θα αξιοποιήσουν τη δύναμή τους. Τι θα είναι εκείνο που θα τους επηρεάσει τελικά; Ποιο θα είναι εκείνο που θα διαμορφώσει την απόφασή τους.

Όλοι, ακούγοντας τους πολιτικούς αρχηγούς και βλέποντας τα άλματα από τον έναν πολιτικό χώρο στον άλλο, με μόνο στόχο την πολιτική τους επιβίωση, αποδεσμευμένοι ουσιαστικά από ιδεολογίες, αρχές και κομματικά στερεότυπα, από ξεκάθαρες και σταθερές απόψεις, αδυνατούν να πιστέψουν και ν' ακολουθήσουν.

Και ας μην απογοητευτούν, όταν μετά το τελικό αποτέλεσμα, βρεθούν μπροστά και σε μια πιθανή συνεργασία και συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ας μην τρομάξουν όταν δουν εκείνους που πριν από λίγες ημέρες τρώγονταν σαν τα κοκόρια, να συμπορεύονται και να συνυπάρχουν. Να συμφωνούν και να συνυπογράφουν.

Τίποτα δεν είναι παράλογο πλέον, πόσο μάλλον απίθανο, αν αυτό επιβάλλει η σωτηρία της χώρας.

Γι' αυτό δεν χρειάζεται να είναι τόσο ακραίοι.