Ο τόπος κυβερνάται από μια κυβέρνηση που έχει χάσει τον μπούσουλα. Παραζαλισμένη από τα κτυπήματα. Τα οποία προκάλεσε η ίδια στην σπουδή της να επιδοθεί σε εσωτερικής καταναλώσεως κορδακισμούς, ότι τάχα πέτυχε την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο. Αγχωμένη από την αγωνία για το αν θα αποφύγει τις πρόωρες εκλογές. Που είχε στηρίξει πολλές ελπίδες στην προοπτική να της κάνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας κάποια χαριστική παραχώρηση, «με πολιτικά κριτήρια», ώστε να φτάσει στην προεδρική εκλογή υπό κλίμα «θριάμβου». Αλλά, όπως έχουμε υποστηρίξει πολλάκις, όπως άλλωστε είναι αυτονόητο, η διεθνής πολιτική δεν διαμορφώνεται με τέτοια κριτήρια.

Στον αντίποδα έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση η οποία αντί να κάνει ό,τι μπορεί για να διαλυθούν τα νεφελώματα, να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο, φερόμενη ως πραγματι «εν δυνάμει κυβέρνηση», κάνει το ακριβώς αντίθετο. Υποδαυλίζει ένα κλίμα πολιτικής ανωμαλίας με όσα σε ατυχέστατη σύμπλευση με τον, κατά δήλωσή του, ψεκασμένο πρόεδρο των ΑΝΕΛ- εκτοξεύει περί κλίματος «νέας αποστασίας». Ένα κλίμα που δηλητηριάζει την πολιτική ζωή της χώρας. Τη θολώνει ακόμη περισσότερο, καθώς παίρνουν φωτιά οι εκτοξευτήρες λάσπης από και προς πάσα κατεύθυνση.

Αν πράγματι είναι «αποστασία» να μην πειθαρχήσει κάποιος βουλευτής στη γραμμή του κόμματός του και να ψηφίσει «κατά συνείδηση», τότε αυτό δεν μπορεί να ισχύει μόνο στην περίπτωση της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Αν αυτό ισχύει για την εκλογή του προσώπου που θα υπηρετήσει έναν θεσμό συμβολικού κυρίως χαρακτήρα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες στη διαμόρφωση της πολιτικής μας ζωής, χωρίς εξουσία να αλλάζει τη ζωή των πολιτών, τότε τι πρέπει να πούμε όταν ο βουλευτής εναντιώνεται σε επιλογές που πραγματι καθορίζουν την μοίρα του τόπου, την ζωή όλων μας;

Δηλαδή, όταν η Σακοράφα, ο Κουρουμπλής, ο Μητρόπουλος και όσοι άλλοι έπραξαν το αντίθετο από εκείνο που επέβαλε το κόμμα τους και ο αρχηγός τους, καταψηφίζοντας είτε το ένα είτε το άλλο μνημόνιο, ή τους εφαρμοστικους νόμους, προέβησαν σε πράξη αποστασίας; Και τότε γιατί τους επιβράβευσε ο κ. Τσίπρας εντάσσοντάς τους στα ψηφοδέλτια του κόμματός του; Εκτός αν πρέπει να αποδεχθούμε την θεωρία ότι αποστάτης είναι όποιος διαφωνεί στο έλασσον, στο συμβολικό, και όχι εκείνο που εναντιώνεται στο μείζον.

Ανάγκη πάσα, σεβασθείτε και την νοημοσύνη μας και την αξιοπιστία σας. Άπαντες.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr