Να πούμε πρώτα τα δίκια του κ. Τσίπρα, από όσα είπε κατά την συνέντευξή του στον «Σκάϊ». Διότι έχει απόλυτο δίκιο όταν καταγγέλλει το γεγονός ότι κυβερνητικά στελέχη, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καταφεύγουν σε απαράδεκτες δηλώσεις κατά τις οποίες σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα αδειάσουν οι τράπεζες από τις καταθέσεις. Τέτοιες δηλώσεις συνιστούν ανεπίτρεπτη, απαράδεκτη, επίδειξη ανευθυνότητας, όταν γίνονται από εκείνους που κυβερνούν. Από εκείνους που οφείλουν να προστατεύουν την ελληνική οικονομία από τον κίνδυνο μιας διαλυτικής ψυχολογίας.

Έχει επίσης δίκιο όταν εκτιμά ότι τα «κουκιά» δεν βγαίνουν για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή με την συγκεκριμένη κατανομή εδρών και τις εκπεφρασμένες ήδη τοποθετήσεις των κομμάτων. Διότι ακόμη και αν προστεθούν στην σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία των 155 βουλευτών και οι τέσσερις ανεξάρτητοι που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ (η κ. Τζάκρη έχει ήδη φορέσει ροζέ συνολάκι) και οι δύο που προέρχονται από την Ν.Δ., ανεβαίνουμε στους 161. Ακόμη και αν προστεθούν και οι πέντε που προέρχονται από την ΔΗΜΑΡ και οι επτά από τους ΑΝΕΛ, συν τον ένα από τον ΣΥΡΙΖΑ (Τατσόπουλος) το σύνολο φτάνει μόλις τους 174. Άρα, πράγματι πρέπει να βρεθούν έξι βουλευτές που να ανήκουν σε κόμματα που έχουν ως «γραμμή» την καταψήφιση οποιουδήποτε υποψηφίου προτείνει η πλειοψηφία.

Εκεί που είναι απαράδεκτος ο κ. Τσίπρας και όλα τα στελέχη του είναι στην επιχείρηση άσκησης ιδεολογικής τρομοκρατίας επί όσων βουλευτών θα προέκριναν ενδεχομένως, ως ορθότερη πολιτική επιλογή, να μη γίνει η εκλογή του ανθρώπου που πρέπει να ενώνει όλους τους Έλληνες αντικείμενο κομματικών παιγνιδιών. Και είναι πράγματι θλιβερό ότι επιλέγει αυτή την αντιδημοκρατική τακτική με την σύμπραξη Καμένου και των φτιασιδωμένων λασποβόλων της δημοσιογραφίας, από το χοιροστάσιο του αυριανισμού.

Όσο για τους κορδακισμούς απέναντι στην τρόικα, την Μέρκελ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ισχύει το: «Μας τα παν κι' άλλοι». Μας τα είπε και ο κ. Σαμαράς, πριν πάρει την καυτή πατάτα στα χέρια του.

Από έναν ηγέτη της Αριστεράς, και δη της «ανανεωτικής», περίμενα περισσότερο ειλικρινείς τοποθετήσεις  απέναντι στους πολίτες για ένα ρεαλιστικό σχέδιο προσαρμογής, με βάση την πραγματικότητα και όχι πολιτικές φαντασιώσεις. Αν πρόκειται για φαντασιώσεις και όχι για συνειδητή αποφυγή της αλήθειας. 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr