Χριστούγεννα.

Ημέρα κατάνυξης και αυτοσυγκέντρωσης. Ημέρα περισυλλογής και εσωτερικής αναζήτησης. Ίσως από τις λίγες φορές που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ψυχή μας, τον δικό μας κόσμο, ψηλαφίζουμε τις ευαίσθητες χορδές μας, που στο άγγιγμά τους, ακούγονται ήχοι και μελωδίες αγάπης. Η στιγμή που γινόμαστε πιο ανθρώπινοι και συνειδητοποιούμε την ουσία της ύπαρξης.

 Αυτή που μας δίδαξε ο νεογέννητος σήμερα Χριστός. Και ως δια μαγείας τούτες τις μέρες, κάτι θεϊκό συντελείται. Όλων οι ψυχές άλλων λιγότερο και άλλων περισσότερο- γεύονται τη γλυκιά γεύση της. Μαλακώνουν, χαίρονται, ελπίζουν και εξακολουθούν να υπάρχουν. Η αγάπη δίνεται δωρεάν και εκφράζεται εύκολα και απλόχερα, χωρίς κόστος, ενώ η προσφορά της είναι ανεκτίμητη.

Γιατί «η αγάπη είναι η ύψιστη χάρη της ανθρωπότητας, το ιερότερο ψυχικό δικαίωμά μας, ο χρυσός κρίκος που μας συνδέει με το καθήκον και την αλήθεια. Η σωτήρια αρχή που συμφιλιώνει την καρδιά μας με την ζωή».

Το κλειδί της ευτυχίας είναι εκεί. Και είναι δυστυχείς εκείνοι που το χλευάζουν, εκείνοι που το θεωρούν μύθο, εκείνοι που το περιφρονούν και το θεωρούν άχρηστο, ανούσιο.

Όποιος γνωρίζει, βιώνει και μοιράζει αγάπη, κυριεύεται από γαλήνη. Και αυτή έχει ανάγκη σήμερα ο άνθρωπος, για να μπορέσει να κατευνάσει τα πάθη του, τις αδυναμίες του. Είναι το μόνο φάρμακο για κάθε πόνο. Είναι το αντίδοτο κάθε διαφθοράς και δολιότητας. Αφοπλίζει και καταρρίπτει κάστρα. Η αγάπη μπορεί να θεραπεύσει. Και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο καθαρότερα θα δούμε και τόσο ευκολότερα θ' αντιμετωπίσουμε την αδικία. Τουλάχιστον θα είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας, αφού θα έχουμε βρει την εσωτερική μας γαλήνη. Δεν θα τον φθείρουμε με συναισθήματα του φθόνου και του πόνου