Νέα δεδομένα στην αποθεραπεία των αθλητικών κακώσεων δημιουργεί η χρήση βλαστοκυττάρων, καθώς μειώνεται σημαντικά ο χρόνος επιστροφής στην ενεργό δράση, ενώ οι αθλητές επιστρέφουν πιο δυνατοί.

Μάλιστα, στην περίπτωση της ρήξης του προσθίου χιαστού συνδέσμου, της πιο συχνής αθλητικής κάκωσης, οι αθλητές επιστρέφουν στην ενεργό δράση μέσα σε μόλις δύο μήνες μετά το χειρουργείο.

Τα πρώτα εντυπωσιακά αποτελέσματα της χρήσης βλαστοκυττάρων στη θεραπεία της ρήξης του προσθίου χιαστού συνδέσμου παρουσιάστηκαν στο διεθνές Συνέδριο International Cartilage Repair Society - Stem Cellsand Scaffolds, που διεξήχθη στη Μπολόνια της Ιταλίας 5-6 τρεχ., υπό την αιγίδα της ICRS.

«Τα αποτελέσματα απέσπασαν τον θαυμασμό διακεκριμένων  αθλητιάτρων από ολόκληρο τον κόσμο, καθώς η νέα μέθοδος ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα, αφού μειώνει την αποθεραπεία της ρήξης του προσθίου χιαστού συνδέσμου, που κυμαινόταν από έξι  μέχρι δώδεκα μήνες» αναφέρει ο πρωτοπόρος Ορθοπαιδικός Χειρουργός και Αθλητίατρος Δρ Σταύρος Αλευρογιάννης, που εφαρμόζει τη νέα μέθοδο στην Ελλάδα.

Η νέα μέθοδος χαρακτηρίστηκε ως επανάσταση στη χειρουργική των χιαστών συνδέσμων, καθώς μέχρι σήμερα εφαρμόζονται πάνω από  540 τεχνικές αποκατάστασης, ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα ήταν ο χρόνος επιστροφής στην ενεργό δράση, που κυμαίνεται από 6-12 μήνες, ανάλογα με το σπορ του αθλητή.

Σύμφωνα με τον Στ. Αλευρογιάννη, αλλά και τα όσα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της παρουσίασης στο συνέδριο, «Η χρήση βλαστοκυττάρων από το μυελό των οστών, βοηθά στην ταχύτερη κυτταρική αφομοίωση νεοαγγειογένεση των μοσχευμάτων (χιαστού) και ενισχύει τη διαδικασία επούλωσης. Η έκκριση κυτοκινών και νεο-αγγειογενετικών παραγόντων, επιταχύνει την κυτταρική ανάπτυξη και την εν γένει αναγέννηση του χιαστού συνδέσμου, ενώ συνεχίζουν την αναγεννητική τους δράση για πολλούς μήνες».  

 

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΝΕΑΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η νέα μέθοδος σε σχέση με τις μέχρι σήμερα χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αθλίατροι, είναι:

-Ταχύτατη αναγέννηση του μοσχεύματος και σταθερότητα του γόνατος

-Ελάττωση της αποτυχίας (επαναρήξη ή ανεπάρκεια του νέου χιαστού)

-Σημαντική μείωση του κίνδυνου μόλυνσης 

-Αποφυγή μετεγχειρητικής δυσκαμψίας από αρθροίνωση

-Μικρότερο μετεγχειρητικό οίδημα και πόνο

-Μεγάλο εύρος κίνησης της άρθρωσης

-Δραματική μείωση του χρόνου επιστροφής στην ενεργό δράση.

Αξίζει να τονιστεί ότι η χρήση βλαστοκυττάρων στην αναγέννηση του χιαστού δεν είναι μια απλή διαδικασία. Απαιτεί έμπειρη και εξειδικευμένη ιατρική ομάδα, ειδικά πρωτόκολλα λήψης, προετοιμασίας και εφαρμογής, καθώς κρίσιμοι παράγοντες, μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητά τους.

Η χρήση παροχέτευσης μετά το χειρουργείο απαγορεύεται και ειδικά πρωτόκολλα αιμόστασης απαιτούνται. Επίσης, απαιτείται ειδικό πρωτόκολλο αποθεραπείας, που ξεκινά από μερικές ώρες μετά το χειρουργείο και ολοκληρώνεται με την επανένταξη του αθλητή στην ομάδα του. Η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας έξι εβδομάδες μετεγχειρητικά, αποτελεί οδηγό σημείο για την περαιτέρω  αποθεραπεία του.

 

ΡΗΞΗ ΧΙΑΣΤΟΥ Ο ΠΙΟ ΣΥΧΝΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος είναι ο σύνδεσμος του γόνατος, ο οποίος υφίσταται συχνότερα τραυματισμό, ως αποτέλεσμα αθλητικής κάκωσης, πτώσεων ή τροχαίων ατυχημάτων. Η συχνότητα της κάκωσης αυτής αυξάνεται συνεχώς, με τη συμμετοχή όλο και περισσοτέρων ατόμων νέας ηλικίας στον επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό αθλητισμό, ενώ εμφανίζεται αυξημένη στις γυναίκες δύο με οκτώ φορές περισσότερο σε σχέση με τους άντρες (ανοιχτή λεκάνη, βλαισογονία, πρηνισμός άκρου ποδός, μυϊκή κατασκευή, ορμονικές διαφορές, ανατομία χιαστού και μηριαίων κονδύλων).

Πιο συχνά τραυματίζονται οι αθλητές του μπάσκετ, του χόκεϊ, του ποδοσφαίρου, της γυμναστικής, ενώ ακολουθούν σε συχνότητα αυτοί του σκι και του βόλεϊ.

Στις ΗΠΑ κάθε χρόνο έχουμε περίπου 250.000 τραυματισμούς (1 στους 1.750) σε άτομα ηλικίας 15 με 45 χρόνων, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός στη χώρα μας ξεπερνά τους 4.000 ετησίως. Μόνο στο 30% των περιπτώσεων ο τραυματισμός είναι από άμεση επαφή με αντίπαλο.

Το συνολικό κόστος για την αντιμετώπιση των κακώσεων του χιαστού συνδέσμου ανέρχεται σε 2-3 δισ. δολάρια το χρόνο, γεγονός που υποδηλώνει το τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος των τραυματισμών αυτών.