Η ορκωμοσία των νέων πτυχιούχων Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με έφερε στη Σπάρτη, διότι μεταξύ των ορκιζομένων ήταν και η κόρη μου, που μας έκανε το δώρο να τελειώσει χωρίς να χάσει ούτε ένα εξάμηνο, δώρο πολύ σημαντικό για την οικονομική κατάσταση ενός συνταξιούχου πατέρα. Αλλά ο λόγος που γράφω αυτό το σημείωμα δεν είναι για να παινέψω το παιδί μου. Αλλά για την ευχάριστη έκπληξη που ένιωσα.

Έχοντας ...χορτάσει από την αθλιότητα, με βασικό στοιχείο τη ρύπανση και τις καταστροφές, που έχουν δει τα μάτια μου σε διάφορες σχολές της Αθήνας, έμεινα πράγματι έκπληκτος από το περιβάλλον και το εσωτερικό των κτιρίων. Ισάξιο πανεπιστημιακών σχολών που έχω θαυμάσει στην Σουηδία, τη Φινλανδία, ή ακόμη και στην «τριτοκοσμική» Λιβύη του Καντάφι.

Το «μυστικό» οφείλεται σε μια καλή σύμπτωση. Ότι εδώ είναι εξαιρετικώς αδύναμες, έως ανύπαρκτες οι παρατάξεις εκείνες που επιδίδονται κατά σύστημα στις καταστροφές. Είναι κάτι που το ήξερα βεβαίως από το γεγονός ότι η κόρη μου και όχι μόνον αυτή- είχε καταφέρει να εκλεγεί δυο φορές στο διοικητικό συμβούλιο του φοιτητικού συλλόγου, αν και δεν φορούσε κανένα κομματικό καπέλο.

Και δεν είμαι ο μόνος «συντηρητικός γέρος» που σχολίασε με ευχαρίστηση αυτό που έβλεπε. Άκουσα και τα σχόλια πολλών άλλων επισκεπτών. Κάθε ηλικίας. Κουραστήκαμε πια να παρακολουθούμε αυτή την ...υποβοηθούμενη αυτοκτονία που παρατηρείται, σε όλη σχεδόν τη διαδρομή της μεταπολίτευσης, σε όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής μας διαδικασίας με την κυριαρχία των «μπαχαλιστών».

Διό και δεν εξεπλάγην καθόλου όταν το βράδυ, μπαίνοντας στο διαδίκτυο, είδα τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης της RASS για την ιστοσελίδα Iefimerida:

Η πλειονότητα των πολιτών συμφωνεί με το μέτρο που αποφάσισε να λάβει η νέα διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών, ώστε να ελέγχεται ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το Πανεπιστήμιο, σε ποσοστό 79,3% (76,8% συμφωνεί, 2,5% μάλλον συμφωνεί), ενώ μόλις το 17,7% διαφωνεί.

Και το πιο ενδιαφέρον: Το 66,7% από τους πολίτες που είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με το μέτρο.

Μακάρι, το μήνυμα αυτό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να το αξιολογήσουν όπως πρέπει στην ηγεσία του κόμματος. Και να «μαζέψουν» εκείνους που συνεχίζουν να κάνουν «γλυκά μάτια» στους παντοειδείς μπαχαλιστές. Είναι η ώρα της ευθύνης. Να τελειώνουν με τις «παιδικές ασθένειες».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr